ทฤษฎีรักของมาเฟีย

EP 9 : ไม่คิดมีเมีย

ตอนที่ 9 : ไม่คิดมีเมีย

รถสปอร์ตคันหรูขับเข้ามาจอดบริเวณลานจอดรถของคอนโดไอรีน ภายในรถตกอยู่ในความเงียบตั้งแต่เขาพูดแดกดันฉัน มือบางกำสายเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น พลางกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ ในสมองฉันกำลังคิดหาวิธีต่างๆมากมายเพื่อจะพูดกับพี่เทเลอร์

"ลงไป"

ใบหน้าคมคายหันมามองเด็กสาวตัวเล็กที่นั่งนิ่ง ทั้งที่รถของเขาจอดนิ่งสนิทแต่เธอยังคงไม่รู้สึกรู้สาอะไรแถมยังคาดเข็มขัดไว้ไม่ยอมปลดออก คิ้วหนาขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความกังวล เธอเป็นเพียงเด็กสาวไร้เดียงสาที่ไม่สามารถเก็บความรู้สึกตัวเองได้ ภายในใจเธอต้องมีบางอย่างที่ต้องการจะพูดกับเขาแน่นอน

"ฉันไม่ชอบรับฟังปัญหา ลงไปซะก่อนที่ฉันจะกระชากเธอลงรถ และจะมาโอดโอยฟ้องพี่สาวเธอไม่ได้"

"พี่เทเลอร์รู้เหรอคะว่าหนูมีปัญหา" ใบหน้าหวานหันไปมองอีกคนด้วยความแปลกใจ

"ฉันไม่ได้มีหน้าที่ตอบคำถามเธอ"

"เอ่อ...คือ...หนู"

"ลงไป"

"อย่าพึ่งไล่กันสิ ยอมพูดก็ได้ ปัญหาหนูมันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกค่ะ ก็แค่...หนูไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท หนูขอยืมพี่เทเลอร์ก่อนได้ไหมคะ"

"รู้จักกันวันแรกเธอก็กล้ายืมเงินฉันแล้ว? ทั้งที่เธอไม่มีงานทำและจะเอาที่ไหนมาคืนถ้าไม่ได้เงินจากไอรีนส่งให้"

"พี่รู้เหรอคะ ว่าพี่ไอรีนให้เงินหนูเป็นรายเดือน"

"ตอนที่ฉันโตเท่าเธอ ฉันสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้โดยไม่เป็นภาระของคนรอบข้าง"

ฉันได้แต่นิ่งไปกับคำพูดสวนกลับของพี่เทเลอร์ ดวงตากลมโตมองต่ำลงไม่ได้โกรธที่พี่เทเลอร์พูดตรงๆกับฉัน แต่ฉันกำลังคิดในสิ่งที่เขาพูด ทุกอย่างมันคือเรื่องจริง พี่ไอรีนช่วยเหลือฉันทุกอย่างแม้แต่เงินไปเรียน ต่อให้ฉันปฏิเสธแต่พี่สาวคนสนิทก็ยังพาฉันไปเปิดบัญชีส่วนตัวเมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันเองก็ลืมไปซะสนิทเลยว่าในบัญชีฉันมีเงินอยู่จำนวนหนึ่งที่พี่ไอรีนใส่ไว้ให้ แต่การที่ฉันลืมก็ทำให้คนข้างๆได้เตือนสติตัวฉันเองเหมือนกัน

"หนูคงเป็นภาระจริงๆอย่างที่พี่เทเลอร์พูดนั่นแหละค่ะ"

"พรุ่งนี้หนูจะลงมารอพี่ที่นี่ค่ะ ไม่ต้องขึ้นไปรอหนูถึงห้องก็ได้ค่ะ ขับรถกลับบ้านดีๆนะคะ"

ภายในรถตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งหลังจากเด็กสาวตัวเล็กเดินลงจากรถไป สายตาคมกริบมองการกระทำของเธอตั้งแต่เดินลงจากรถจนตอนนี้หายเข้าไปในคอนโดของไอรีน เทเลอร์ส่ายหัวเบาๆ

"น้องสาวเธอ ต่างจากเธออย่างสิ้นเชิงไอรีน ถึงจะพี่น้องคนละสายเลือดแต่เธอควรสอนเรื่องเอาตัวรอดให้น้องเธอบ้างก็ดี ไม่ใช่ประเคนให้ทุกอย่างจนทำอะไรไม่เป็น แม้แต่สมองก็ไม่มี"

00.00 น. เที่ยงคืน

ภายในห้องนอนขนาดปานกลาง เด็กสาวร่างเล็กที่อยู่ในชุดนอนลายการ์ตูนกำลังนอนคว่ำหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง ข้างๆกันมีสมุดโน้ตเล่มเล็กเอาไว้จดรายละเอียด คิ้วบางขมวดเล็กน้อย แสดงสีหน้าจริงจังและเคร่งเครียด

"เที่ยงคืนแล้ว ทำไมหางานมันยากจังสำหรับเด็กอายุสิบเก้าปี"

ริมฝีปากบางบ่นพึมพำกับตัวเอง ฉันไม่รู้เลยว่าจะเริ่มหารายได้พิเศษจากตรงไหน ตั้งแต่ลงจากรถของพี่เทเลอร์ ฉันก็พยายามคิดมาตลอดจนถึงตอนนี้ก็ยังคิดไม่ตก เท่าที่หาข้อมูลก็พอรู้มาบ้างว่าเด็กที่ยังเรียนไม่จบส่วนใหญ่จะหางานพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียนทำกัน อย่างน้อยได้ทำงานสักสามสี่ชั่วโมงก็ได้เงินหลักร้อยเอามาใช้จ่ายได้บ้าง ดีกว่านั่งรอแต่เงินจากพี่ไอรีนอย่างที่เขาพูดแดกดันฉัน

"มีหลายที่รับเด็กพาร์ทไทม์ แต่ประเด็นมันอยู่ที่มันอยู่ส่วนไหนของโลกใบนี้ น้อยหน่าเอ๊ย แกก็โง่อย่างที่เขาว่าจริงๆนั่นแหละ"

"เห่อะ! พอนึกถึงแล้วก็โมโห แทนที่จะแนะนำกลับพูดแดกดันกันอยู่ได้ คำก็โง่ สองคำก็ไม่มีสมอง มันพูดไม่เหมือนกันแต่ความหมายก็ว่าหนูโง่นั่นแหละ คนอะไรก็ไม่รู้ปากร้ายจัง" ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยความหงุดหงิดเมื่อนึกถึงชายหนุ่มรุ่นพี่

"เฮ้อ..."

เสียงถอนหายใจดังขึ้นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ตั้งแต่ฉันกลับมาที่ห้อง ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบ ร่างบางเปลี่ยนท่าทางมานอนหงายพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผากตัวเอง ดวงตากลมโตมองฝ้าเพดานสีขาวสะอาดตา

"หนูต้องเอาชนะคำดูถูกของพี่ให้ได้ คอยดูเถอะคนโง่ๆแบบหนูนี่แหละก็เอาตัวรอดได้เหมือนกัน ต่อไปหนูจะไม่ง้อพี่เลยคอยดู"

โกดังเก็บสินค้า...

รถสปอร์ตคันหรูสีเหลืองเด่นเป็นสง่าขับเข้ามาจอดในโกดังขนาดใหญ่แถวชานเมืองในช่วงกลางดึก บริเวณรอบโกดังเต็มไปด้วยชายฉกรรจ์ชุดดำพร้อมกับถืออาวุธสงครามครบมือ

ฝีเท้าแกร่งเดินเข้าโกดังด้วยท่าทางเรียบนิ่งและเคร่งขรึม พลางกวาดสายตาไปรอบๆเพื่อสังเกตความผิดปกติของบริเวณโดยรอบ จุดเริ่มต้นของเทเลอร์มาจากบอดี้การ์ดทำให้เขาหูตาต้องไวและรวดเร็วเพื่อที่จะปกป้องเจ้านายได้ การที่ได้เลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งก็ไม่เคยทำให้เทเลอร์เลินเล่อต่อการกระทำแบบเดิม เขายังคอยเป็นหูเป็นตาให้กับเจ้านายเหมือนเดิม

"สวัสดีครับพี่เทเลอร์ เข้าโกดังแทนนายใหญ่เหรอครับ"

"ตั้งแต่นายใหญ่มีลูกมีเมียมึงเคยเห็นนายแต่ละคนเหยียบที่นี่บ้างไหมล่ะ ถ้าล็อตอาวุธนั้นไม่ใหญ่จริง นายใหญ่ของพวกมึงแต่ละคนก็ไม่มาที่นี่อยู่แล้ว มึงไม่น่าถามประโยคนั้นกับกูนะ"

"ก็แค่แซวเล่นน่ะพี่ จริงจังกับพวกผมตลอด แล้วถ้าพี่เทเลอร์มีเมียมีลูกขึ้นมาล่ะ ใครจะทำหน้าที่นี้แทน บริษัทนายใหญ่ชาร์ลพี่ก็ดูแลอยู่ไม่ใช่เหรอ"

"กูไม่เคยคิดเรื่องมีเมียมีลูก...ทุกอย่างรอวันที่คุณหนูแต่ละคนโต โกดังนี้ก็จะเป็นของลูกๆนายใหญ่ทุกคน แม้แต่บริษัทที่นายใหญ่แต่ละคนปูพื้นฐานไว้รอวันที่คุณหนูของตระกูลโตเหมือนกัน"

"เรื่องคุณหนูผมก็พอเชื่อ แต่เรื่องพี่จะไม่มีเมียผมขอไม่เชื่อละกัน" ชายหนุ่มชุดดำไหวไหล่อย่างไม่เชื่อว่าคนอย่างเทเลอร์จะไม่คิดมีเมีย

สายตาคมมองรุ่นน้องที่สนิทด้วยหางตาอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเดินไปเช็คอาวุธสงครามที่พึ่งเข้ามาเมื่อช่วงเย็นของวันนี้

ในชีวิตประจำวันของเขาแทบไม่มีเวลาคิดเรื่องผู้หญิงหรือหญิงสาวข้างกายที่คิดจะไปใช้ชีวิตด้วยกัน ช่วงกลางวันจะเข้าไปทำงานที่บริษัทของชาร์ล ควบคู่กับทำธุรกิจส่วนตัวบางครั้งลากยาวไปยันช่วงค่ำของวัน และวันไหนที่ต้องเข้าโกดังก็มักจะเข้าในช่วงกลางดึกและลากยาวไปยันเช้าของอีกวัน วงจรชีวิตของเขามักเป็นแบบนี้มาเสมอ สิ่งเติมเต็มความเหนื่อยล้าไม่จำเป็นต้องมีเมีย แค่ไปหาหลาน ได้ยินเสียงหัวเราะของหลานก็หายเหนื่อย

...แต่ถ้าต้องการเรื่องบนเตียง เมื่อต้องการระบายความอัดอั้น ก็แค่จ่ายเงิน ไม่จำเป็นต้องผูกพันให้เป็นปมความห่วงใย