ย้อนกลับไปยังช่วงเวลาก่อนหน้า การประกาศผลการแข่งขันจบลงด้วยดี ฟู่หวาเดินมาหาบิดาและพี่ชายที่ตามมาสมทบทีหลัง
“ท่านพ่อ ท่านพี่” เจ้าตัวน้อยยิ้มแก้มแทบปริ นางดีใจเหลือเกินที่สามารถทำตามแผนที่วางไว้เป็นสิบปีได้สำเร็จ
“พี่ดีใจกับเจ้าด้วยนะ” เข่อฝานพลอยยิ้มตามไปด้วย
“พ่อดีใจกับเจ้าด้วย ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าหว่าหวาของพ่อเก่งทุกเรื่องก็ตาม” คำชมนั้นทำเอาสองแก้มนวลแดงระเรื่ออย่างเขินอาย บิดานางเป็นเช่นนี้มาตลอด ไม่ว่าใครจะพูดเช่นไรก็พร้อมให้ท้ายบุตรีเสมอไม่เคยเปลี่ยน
“ขอบคุณท่านพ่อกับท่านพี่มากเจ้าค่ะที่มาให้กำลังใจ แต่…ข้ามีนัดไปดื่มชากับสหายเกรงว่าพวกท่านต้องกลับก่อน” พวกนางคุยกันไว้ว่าจะไปกินขนมฉลองความสำเร็จกัน
“ไม่เป็นไร พ่อกลับกับพี่ชายของเจ้าได้” เมื่อก่อนฉู่หว่านโจวกังวลมากจนไม่ยอมให้บุตรสาวได้ไปไหน หลังจากพ่อบ้านคนสนิทรวมถึงแม่นมมาช่วยพูดให้ว่าเป็นสตรีก็ต้องมีสังคมเช่นกัน สุดท้ายเขาจึงย
