โรงพยาบาล N
แกรก
แอด
ธามไทค่อยๆเปิดประตูห้องพักคนไข้เข้ามาอย่างเบามือเพื่อไม่ให้เกิดเสียงดังรบกวนคนที่กำลังนอนหลับสนิทก่อนที่เขาจะเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเตียงคนไข้ สองมือยื่นไปจับมือของไออุ่นเอาไว้เบาๆด้วยความสงสารสายตายามที่ทอดมองร่างบางที่กำลังนอนหลับสนิทเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยมองใครมาก่อน
“ต่อจากนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเฮียจะคอยปกป้องหนูไอเองนะ”
ธามไทเอ่ยกับร่างบางที่นอนหลับสนิทเสียงแผ่วเบาก่อนที่เขาจะยกมือของเธอขึ้นมาแนบแก้มเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่เขาเองก็ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้เช่นกันว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกอย่างไร เป็นเวลานานที่ธามไทนั่งเฝ้าไออุ่นจนกระทั่งเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
เช้าวันต่อมา
เปลือกตาที่หลับสนิทค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียพร้อมกับภาพตรงหน้าที่ค่อยๆชัดขึ้น ไออุ่นมองไปรอบๆห้องด้วยความไม่คุ้นชินก่อนที่ดวงตากลมโตจะปะทะเข้า
