“ก็ไม่มีอะไรมาก เพื่อนก็แค่อยากไปงานด้วย คือพูดตามตรง เพื่อนไม่อยากพลาดเรื่องสนุกๆ แต่มันติดตรงที่…เพื่อนยังไม่มีคู่ควงไปงานอะสิ เอางี้นะ ถ้าแกยอมเป็นคู่ควงฉันหนึ่งวัน คืนนี้แกก็แต่งตัวหล่อๆ ไปรอฉันที่หน้างานได้เลย” ข้อแม้ของปลายสายทำเขาคิดหนัก ก่อนตอบกลับไปในที่สุด
“ได้”
หลังจากเจรจาตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย เขาก็มานั่งจับจ้องที่ซองอีกซองซึ่งยังปิดผนึกอยู่ด้วยความลังเล ไม่ใช่เพราะกลัวศิศิราจะรู้ แต่เพราะกลัวใจตัวเองนี่แหละ ถ้าหากว่าเปิดแล้ว มันเกิดเป็นการ์ดงานแต่งงานอีกใบ คงไม่แคล้วที่เขาจะต้องไปขอความช่วยเหลือเพื่อนชายใจหญิงให้ต้องเปลืองตัวอีก
“เอาวะ มาถึงขนาดนี้แล้ว” ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถปล่อยผ่านมันไปได้ ชายหนุ่มหยิบคัตเตอร์ขึ้นมาค่อยๆ บรรจงกรีดตามรอยแยก กระทั่งหัวคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน เมื่อข้างในไม่ใช่การ์ดแต่งงานอย่างที่คิด แต่เป็นกระดาษหนึ่งใบที่ถูกพับเอาไว้ เขาจึงรีบหย
