Talk คัลเลน
ผมมองร่างบางที่กำลังบิดเร้าร่างกายทรมานอย่างนึกสนุก ช่างเป็นภาพที่น่าหยิบเอาโทรศัพท์มาอัดคลิปไว้จริงๆ
“ร้อนหรอ หื้ม~”
“อะ อื้อ”
“อยากให้ช่วยไหม” ผมคลานเข่าขึ้นมาบนเตียงก่อนจะดึงผู้หญิงที่ถูกยาปลุกเซ็กส์เล่นงานให้มานอนอยู่ใต้ร่าง
“ระ ร้อน ร้อนมากเลย”
“ขอร้องสิ แล้วฉันจะช่วยเธอ”
“ชะ ช่วยเกล ระ ร้อน อื้อ~”
“ถ้าพี่ชายเธอรู้มันคงแตกสลาย ที่เห็นว่าน้องสาวสุดที่รักของตัวเองกำลังอ้าขาอ้อนวอนขอร้องฉันอยู่”
“พะ พูดอะไร อื้อ~ ชะ ช่วยเกลนะคะ อ๊า”
“อ่า ถ่ายคลิปส่งให้พี่ชายเธอดูดีไหมนะ”
เธอโชคร้ายที่เป็นน้องสาวของไอ้เรย์คนที่ผมเกลียดเข้ากระดูกดำ มันส่งคนมายิงพี่ชายของผมจนอาการสาหัส ถ้าจะเอาคืนด้วยการเล่นอะไรสนุกๆ กับน้องสาวสุดที่รักของมันคงไม่ใช่เรื่องผิด
คนอย่างผมไม่สนใจอะไรอยู่แล้วเพราะไม่ใช่คนดี ในเมื่อมันทำคนในครอบครัวของผมก่อน ถ้าให้เอาคืนแบบที่มันทำคงง่ายเงินไป การย่ำยีน้องสาวของมันสนุกกว่าเป็นไหนๆ
“คนสวย” ผมมองผู้หญิงที่กำลังดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่าง เธอสวยถูกใจ แต่น่าเสียดายที่เป็นน้องสาวของคนที่ผมเกลียด
“อื้อ~ เกลร้อน อ๊า~ ช่วย อื้อ~”
“ฉันช่วยเธอแน่คนสวย”
“อ๊า~” มือเล็กเริ่มปัดป่ายไปทั่วจนกระทั่งควานมาจับตรงเป้ากางเกง ทำให้ผมต้องครางต่ำในลำคอ “อืม~”
“ใจร้อนจังเลยนะ”
“อื้อ”
“หวังว่าเธอจะจำได้ว่าคืนนี้เราสองคนเร่าร้อนขนาดไหน”
Talk เกลลิน
ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนความรู้สึกปวดร้าวเล่นงานไปทุกสัดส่วนของร่างกาย
“อื้อ~ ปวดจัง” ฉันพูดงัวเงียกับตัวเองก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตา ภาพห้องสีขาวมันทำให้ต้องขมวดคิ้วเพราะจำได้ว่าห้องของทิชาเป็นสีเทา
“ชาแกพาฉันมานอนที่ไหนเนี่ย” หลังจากตะเบ็งเสียงถามออกไปก็พยายามดันตัวเองลุกขึ้น แต่ทว่ากลับรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว
ความรู้สึกแปลกทำให้ฉันรีบก้มลงมองสำรวจตังเอง ก่อนจะตกใจเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนตัวเลยสักชิ้น
“กะ เกิดอะไรขึ้น”
“ทะ ทิชา แกอยู่หรือเปล่า” ฉันเรียกชื่อเพื่อนเสียงสั่น ภายในใจเริ่มกลัว พยายามคิดว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นทำไมตื่นมาถึงอยู่ในสภาพนี้
สองมือของฉันกำผ้าห่มแน่นจากนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียง แต่แค่ขยับก็รู้สึกเจ็บตรงนั้นจนต้องร้องออกมา
“โอ้ย~”
ตอนนี้ในหัวมันสับสนและมีแต่คำถามว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันพยายามประคองตัวเองให้ลุกขึ้นออกจากเตียงอย่างยากลำบาก
“ละ เลือด”
เสียงที่แผ่วเบาของฉันถูกเปล่งออกมาหลังจากเห็นกองเลือดสีแดงสดเป็นวงกว้างที่เปอะเปรื้อนอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาว หัวใจดวงน้อยแทบแตกสลายทรุดตัวลงมากองกับพื้น
“มะ มันเกิดอะไรขึ้น”
ฉันพยายามถามตัวเองและหลอกตัวเองว่ามันไม่มีอะไรทั้งที่หลักฐานตรงหน้าชัดเจน ยิ่งรู้สึกเจ็บตรงนั้นมากเท่าไรก็ยิ่งตอกย้ำ
หยดน้ำตามันไหลอาบแก้ม ตอนนี้ฉันกำลังโทษตัวเองที่ไม่ระวังพลาดท่าให้กับใครก็ไม่รู้ มันช่างน่าอับอายจริงๆ
ฉันนั่งร้องไห้สะอื้นอย่างสมเพชตัวเองครู่ใหญ่ก่อนจะตั้งสติแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืน สายตาเหลือบเห็นโพสอิสวางไว้บนโต๊ะข้างๆ เตียงจึงหยิบมันขึ้นมาอ่าน
‘เมื่อคืนสวยมากเลยนะครับ แถมยังเป็นเด็กดีอีกต่างหาก…หวังว่าจะจำเหตุการณ์เร่าร้อนของเราได้’
หลังจากอ่านข้อความนั้นฉันกำกระดาษในมือแน่น มันทั้งเสียใจและแค้นใจในเวลาเดียวกัน ในหัวตอนนี้มันคิดถึงแค่คนเดียวคือผู้ชายคนนั้นที่ชื่อ คัลเลน มีแค่เขาที่เข้ามาทักทาย ภาพสุดท้ายในหัวของฉันคือเขา
“ไอ้ชั่ว!!”