BAD มาเฟียร้ายยั่วรัก 20+

ยั่วรัก - 5 ขู่!!

Talk - เกลลิน

#วันต่อมา

มองตัวเองผ่านกระจกภายในห้องน้ำ รอยแดงที่เด่นชัดอยู่บนแก้มทำให้ร้องไห้ออกมา ไม่คิดว่าพี่ชายของตัวเองจะฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าหลังจากได้ยินฉันเอ่ยคำนั้น

ตั้งแต่เมื่อวานฉันก็ขังตัวเองไว้ในห้องไม่กินข้าวไม่ยอมออกไปไหน ไม่ใช่เพราะประชดแต่มันเสียใจเพราะไม่คิดว่าพี่เรย์จะทำแบบนี้

ทั้งพ่อและพี่เรย์โกรธมากและเค้นถามถึงสามครั้งเรื่องที่ฉันพูดไปเป็นความจริงหรือเปล่า ที่บอกว่านอนกับผู้ชายชื่อคัลเลน แน่นอนว่าฉันยืนยันคำเดิม

เป็นครั้งแรกที่ฉันรับรู้ได้ว่าพี่ชายที่เคยใจดี คนที่เข้าใจฉันมากที่สุดได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ มันทำให้รู้สึกเหมือนตัวคนเดียว รู้สึกโดดเดี่ยว

ฉันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม ไม่ชอบที่สุดคือเวลาที่ตัวเองร้องไห้ ไม่ชอบความรู้สึกอ่อนแอ ฉันมักจะถูกชมเสมอว่าเป็นผู้หญิงที่เก่งไม่อ่อนไหวกับอะไรง่ายๆ จนบางครั้งก็ถูกมองว่าเย่อหยิ่ง

ติ้ง~ เสียงแชตเด้งเข้ามาในโทรศัพท์ เรียกความสนใจจากฉันที่กำลังเหม่อลอยให้หน้าก้มลงมองที่หน้าจอ

Ticha: เกล แกเป็นยังไงบ้างตอบหน่อยได้ไหมฉันเป็นห่วง

Ticha: แกขังตัวเองไว้ในห้องไม่ยอมกินข้าวแน่ๆ เลยใช่ไหม

Ticha: ถ้าไม่ตอบฉันจะไปหาแกที่บ้านแล้วนะเกล

ฉัน: ไม่ต้องมาหรอกชา ตอนนี้พ่อกับพี่เรย์กำลังโกรธ

ฉันพิมพ์ข้อความตอบกลับ ทิชารู้ว่าเมื่อวานฉันถูกพี่เรย์ตบหน้าเพราะโทรไปร้องไห้ให้และเล่าเธอฟัง หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยไม่ได้ตอบข้อความเลยทำให้ทิชาร้อนใจขนาดนี้

ทิชาคงกลัวว่าจะถูกทำโทษหนักเพราะตอนที่เรียน ม.ปลาย ฉันเคยดื้อกับพ่อแล้วถูกจับขังไว้ในห้องใต้ดินสามวัน

Ticha: ถ้าตอบช้ากว่านี้อีกนิดเดียวฉันขับรถไปบ้านแกแน่ๆ

ฉัน: ขอบคุณนะชา ตอนนี้ฉันเหมือนตัวคนเดียวเลย

Ticha: ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าพี่เรย์จะทำแบบนั้น

ฉัน: พี่เรย์โกรธมาก

Ticha: คิดอะไรอยู่ถึงได้พูดไปแบบนั้น แกก็รู้นี่ว่าไม่ควรบอกให้คนในครอบครัวรู้

ฉัน: พ่อจะให้ไปกินข้าวกับคนที่เขาจับคู่ให้ แถมพี่เรย์ก็ยังเห็นดีด้วย

ฉัน: ตอนนั้นคิดแค่ว่าอยากพูด

Ticha: แล้วแกไม่ต้องไปกินข้าวกับคุณบารอนนั่นหรอ ไหนว่านัดวันนี้

ฉัน: พ่อคงไม่ยอมให้ไปหรอก ที่หน้าฉันยังมีรอยแดงอยู่เลย

Ticha: เฮ้อ อยากช่วยนะแต่ไม่รู้จะทำยังไง พี่เรย์ก็ไม่น่าถึงขั้นลงไม้ลงมือขนาดนั้น

ก็อกๆ~ เสียงเคาะประตูห้องทำให้ฉันละสายตาจากหน้าจอมือถือปรายตามองไปยังประตู

“คุณหนูคะมีคนส่งดอกไม้มาให้ค่ะ” เสียงแม่บ้านพูดขึ้น ฉันจึงลุกเดินมาเปิดประตูห้อง

กุหลาบสีขาวช่อใหญ่ในอ้อมแขนของแม่บ้านทำให้นึกแปลกใจว่าใครที่ส่งมา ผู้ชายที่พ่อจับคู่ให้อย่างนั้นหรอ ยังไม่ทันได้เจอหน้ากันก็ทำตัวให้อึดอัดซะแล้ว

“คุณพ่อกับพี่เรย์ไม่อยู่หรอคะ”

“ออกไปบริษัทตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ ได้ยินว่ามีประชุมด่วน”

ฉันพยักหน้าก่อนจะรับกุหลาบช่อใหญ่มาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะปิดประตู จากนั้นก็วางมันลงบนโต๊ะอย่างไม่สนใจแล้วหยิบโน๊ตที่แนบมาเปิดอ่าน

‘กลิ่นของเธอหอมมาก…จากผัวคนแรก’

เมื่อได่อ่านข้อความในโน๊ตความโกรธก็ปะทุขึ้นมาทันที เพราะคนไม่ใช่คนที่คิดไว้ในตอนแรก แต่เป็นคนที่พรากเอาความบริสุทธิ์ของฉันไปในคืนนั้น

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะถ่ายภาพช่อดอกไม้และโน้ตส่งให้เพื่อนสนิทดู แต่ทว่ากลับสะดุดตากับแชตที่เพิ่งส่งมา

Cullen: คนสวยได้รับช่อกุหลาบหรือยังน้า

Cullen: ตอนเธอไม่ใส่เสื้อผ้าสวยมากเลยนะเกล

Cullen: ฉันเปิดดูคลิปของเธอวนไปมาซ้ำๆ ไม่เบื่อเลย

คัลเลน! เป็นเขาที่ส่งข้อความมาด้วยถ้อยคำที่น่าขยะแขยง แต่ไม่แปลกใจที่เขาจะมีคอนแทคฉันเพราะมันไม่ใช่เรื่องยากอะไร

เมื่อได้อ่านข้อความหยาบคายที่เขาพิมพ์มาทำให้แทบอยากจะปาโทรศัพท์ทิ้งเพื่อระบายความโกรธที่เดือดดาลอยู่ภายในใจ แต่ต้องยั้งมือเอาไว้แล้วพิมพ์ตอบกลับ

ฉัน: ไปตายซะ

Cullen: พูดกับผัวให้มันดีๆ หน่อย

ฉัน: ไอ้เลว!

Cullen: อยากมาเจอกันหน่อยไหมคนสวย

ฉัน: อย่ามายุ่งกับฉันอีก

Cullen: ถ้าจะปฏิเสธก็คิดดีๆ เพราะฉันมีคลิปของเธอ

ฉันก้มลงมาอ่านข้อความสุดท้ายที่เขาพิมพ์ส่งมา ฉันกำโทรศัพท์แน่นจนเจ็บมือ อยากจะปล่อยผ่านไม่อยากออกไปเจอหน้าคนเลวๆ แบบนั้นอีก แต่คำขู่นั้นทำให้ยากที่จะเลี่ยง สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือกนอกจากตอบตกลงไปอย่างจำใจ