ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกกลัวแต่พยายามข่มความกลัวเอาไว้ต่างหาก มันคงไม่มีใครรู้สึกดีทีาจะต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าคนที่ไม่รู้จัก ไม่สิแม้กระทั้งคนรู้จักก็ยังไม่เคย ถึงแม้ครั้งนั้นจะมีอะไรกันแต่ฉันไม่มีสติเลยแม้แต่น้อย จำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ
“ยังสวยเหมือนเดิม วันนั้นฉันรีบไปหน่อยก็เลยไม่ได้มองแบบเต็มตา”
เขาเอ่ยบอกฉันที่ยืนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่จ้องมองแบบไม่กระพริบ ก่อนจะยิ้มมุมปาก
รู้สึกเกลียดรอยยิ้มแบบนั้นของคนตรงหน้าอย่างอธิบายไม่ถูก
“เกลเสียเปรียบนะคะถอดอยู่คนเดียวแบบนี้”
“ใจเย็นๆ สิคนสวย”
“จะให้ทำอะไรก็สั่งมาเลยค่ะ”
“ชอบจังที่เธอเชื่องขนาดนี้”
เขาเอามือปลดเข็มขัดกางเกงก่อนจะรูดซิบลง จากนั้นก็ควักเอาแก่นกายออกมา แน่นอนว่าพอได้เห็นขนาดของมันทำให้ฉันถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ ถึงว่าทำไมมันถึงเจ็บและเลือดไหลออกมาขนาดนั้น เพราะขนาดที่ใหญ่กว่า มาตรฐานผู้ชายเอเชียนี่เอง
“ไหวหรือเปล่า?”
