สองวันต่อมา….ฉันนอนอยู่บนเตียงด้วยสภาพที่ไร้เรี่ยวแรงเสื้อผ้าไม่ได้ใส่เลยสักชิ้น รู้สึกตัวร้อนหนาวสั่นตลอดเวลาไม่มีแรงแม้กระทั่งลุกขึ้นไปกินข้าว
“ฉันจะให้แม่บ้านยกอาหารขึ้นมาให้” เจ้าของร่างสูงเอ่ยบอกขณะกำลังแต่งตัวด้วยชุดสูทเพื่อออกไปบริษัท
“อื้อ” แม้แต่เสียงที่จะเปล่งออกไปยังไม่มีเลย มันบอบช้ำไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนกำลังจะตาย
คัลเลนเดินมาหยุดข้างๆ เตียง จากนั้นเขาก็โน้มตัวลงมาจูบบนหน้าผากสัมผัสที่นุ่มนวลต่างจากกระทำที่ป่าเถื่อนบนเตียงสิ้นเชิง
“แค่นี้ก็หมดแรงแล้วหรอ ไม่เห็นเก่งเหมือนปากเลย”
“คุณทำแบบนั้นสองวันติด ไม่ตายก็ดีเท่าไรแล้ว” ฉันเปล่งเสียงออกไปอย่างไม่พอใจ หากลุกขึ้นไปอาละวาดได้คงทำไปแล้ว
ที่บอกว่าเขาทำกิจกรรมบนเตียงสองวันติดนั้นไม่เกินจริง เขาหมกมุ่นอยู่กับฉันในห้องไม่ออกไปไหนเลย ทั้งวันเราร่วมรักกันจนนับครั้งไม่ถ้วน ทำทุกที่ไม่ว่าจะเป็นบนเตียง โซฟา โต๊ะ ในห้องน้ำ ในอ่าง
