กลางดึก ฉันพลิกตัวไปมาบนเตียงเพราะนอนไม่หลับ ความคิดฟุ้งซ่านมันยังคงหนักอึ้งในหัว จนต้องหยิบโทรศัพท์มากดโทรออกไปหาเพื่อนสนิทอย่าทิชา
( อื้อเกล โทรมาทำไมตอนตีสามเนี่ย )
“ชาช่วยฉันด้วย”
( หือ แกเป็นอะไร ใครทำ คัลเลนหรอ เขาทำอะไรแก ตอนนี้อยู่ไหน บาดเจ็บไหม หรือจะให้ฉันแจ้งตำรวจ เดี๋ยวรีบ…..) ทิชายิงคำถามรัวๆ ไม่เว้นช่องว่างให้พูดแทรกเลย จากตอนแรกเสียงเธอรัวเงีย ถ้าให้เดาตอนนี้คงตกใจดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วแน่ๆ
“ชาแกใจเย็นๆ แล้วฟังฉันก่อน”
( รีบๆ พูดมา ฉันกำลังจะแจ้งตำรวจ )
“ไม่ต้องๆ”
( เอะ!! อะไรของแก แล้วจะให้ช่วยอะไร )
“ช่วยคิด ไม่ได้ถูกทำร้ายแกไม่ฟังอะไรเลย”
( อะ อ้าว ก็คนมันตกใจนี่ )
“ถ้าเบรคไม่ทันจะเป็นยังไง”
( ป่านนี้ตำรวจคงได้ไปถึงหน้าบ้านแล้ว )
“เห้อ!! แกนี่มันจริงๆ เลยนะ”
( ว่าแต่มีเรื่องอะไรถึงได้โทรมาดึกขนาดนี้ ถ้าเป็นเรื่องไร้สาระฉันโกรธจริงๆ นะเกล นี่มันตีสามแล้ว )
