GÜL SARMALI (+18)

YENİ HAYAT

Okulun olmaması biraz garip hissettiriyordu. Üniversiteye başlamayacaktım lise de bitmişti ve KPSS sonuçları henüz açıklanmamıştı.

Telefonu elime aldığımda sohbet grubundan kızlara mesaj attım.

Ben; Çok sıkıcı.

Asiyem; Bebeğim okul bitti sonsuz tatilin keyfini sür.

Tuğbam; Sıkıldıysan yanıma köye gel burada iş hiç bitmiyor.

Metincik; Bırakın goy goyu sonuçlar açıklanmış.

Metin’in mesajıyla telefonu elimden fırlatıp bilgisayarı başına geçtim. Siteyi açtığımda kimlik numaramı ve şifremi yazdım ama giriş tuşuna basamadım.

“Leyla!” diye üst üste birkaç kez seslendiğimde kardeşim içeri girdi.

“Ne bağırıyorsun abla?”

“Sonuçlar açıklanmış benim yerime baksana.” dedim.

Yanıma geldiğinde elimle yüzümü kapatmıştım. “Bir anda söyle yok ya da yavaş yavaş söyle.”

“Aman abla.” dediğinde bilgisayar tuşunun sesini duydum. Gözlerim kapalı beklemeye devam ediyordum. “Atanman için en az kaç puan lazım.”

“En son atamalarda yetmiş altı puanla kapatmıştı onun üzerinde olması gerekiyor.” Korkuyla beklerken, “Söyle hadi.” dedim.

“Ekrana bakabilirsin.” dediğinde hafifçe gözlerimi araladım.

Ne görecektim? Ekrana baktığımda seksen sekiz rakamını görünce çığlık atmıştım.

Oturduğum yerden ayağa fırlayıp dans etmeye başladım. Bir yandan da sevinçle çığlık atmaya devam ediyordum.

Babam telaşla içeriye girdi. Elinde ucu fırça şeklinde olan süpürge vardı. “Fare nerede?”

Leyla beni gösterdi. “Burada.” dedi.

Kardeşime dil uzatıp babama baktım. “Puanlar açıklandı.” dediğimde elindeki süpürgeyi kenara bıraktı.

“Kaç puan almışsın?”

“Seksen sekiz.”

Yanıma geldiğinde ellerimi tutup şarkı söyleyerek benimle dans etmeye başladı. İnsanın müzik öğretmeni babası olunca böyle her an canlı şarkılar dinleyebiliyordunuz işte.

Annem yanımıza geldiğinde bize bakıyordu. Aldığım puanı söyleyince o da dansımıza katıldı. Kardeşim bir anda gelip ortamıza girdi.

“Büyük oda artık benim.” diyerek göbek atmaya başlamıştı.

İlk sevinci attığımızda telefonu elime aldım gruptakiler mesajları biriktirmişti. Hızlıca göz attım. Kızlar seksen beş ile doksan arası almıştı da Metin nasıl doksan beş almıştı? Zaten ders çalışmadan yazılılardan da yüksek alırdı sinir olurdum bu yüzden.

Aldığım puanı yazdım ben de ve hemen aynı yere atanırmıyız diye hayaller kurmaya başladık.

~~~~

Zaman geçerken tercih vakti gelmişti. Annem ve babamla kadro açan şehirleri inceliyorduk. Babam, “Bize yakın yerler olsun.” dedi ama kabul etmedim.

“Büyük şehirleri yazmak istiyorum. Sizin mesleğiniz için yıllardır bu küçük ildeyiz ve hiç sosyal aktivite yok. İlkokuldayken olduğumuz yeri hatırlıyorum bir çok gezecek yer vardı, boş vakitlerde gidebileceğimiz yerler vardı ama burası öyle değil ve ben buranın benzeri bir yer istemiyorum.”

Annem saçlarımı okşadı. “Kendi hayatına yeni bir yön çiziyorsun ve gideceğin yer senin uzun yıllar yuvan olacak bu yüzden mutlu olacağın şehir olsun.”

Ekrandaki şehrin üzerine parmağımı koydum. “Burası olsun ülkenin en büyük şehrini istiyorum.”

“Emin misin?” diye sordu babam.

“Evet eminim.” dedim.

Puanım yeter miydi bilmesem de deneyecektim. Alternatif olarak tercih listeme başka şehirlerde eklerdim ama en başa bu şehri yazacaktım.

Babamın yardımıyla diğer şehirleri de belirledik ve hepsini tek tek yazdık.

Tercih listesini tamamladığımda derin bir nefes alıp gönder butonuna bastım. Heyecandan ellerim titriyordu. Artık hayatımın gideceği yönü bilmek için beklemekten başka yapabileceğim bir şey yoktu. Tabii sonucunda atanamamakta vardı o zaman da özel hastanelere başvuracaktım.

“Olmazsa üzülmek yok.” diyen annemi başımla onayladım.

“Üzülürüm ama biraz.” dediğimde babam saçlarımı okşadı.

“Benim güzel kızım, ilk göz ağrım ne olursa olsun önceliğin mutlu olmak olsun.”

“Söz veriyorum mutlu olacağım.”

~~~~

Çocuklarla buluştuğumuzda Metin’in getirdiği dizüstü bilgisayarın başında toplanmıştık. Sonuçlar açıklanmıştı ve beraber bakmak istemiştik. Sadece Tuğba yanımızda yoktu çünkü ailesi köyde yaşıyordu ve okul bittiği için O da yanlarına gitmişti ama görüntülü aramıştık ve öyle konuşuyorduk.

Asiye, ‘’İlk kimin bakacağız, gönüllü olan var mı?’’ diye sorduğunda Şule araya girdi.

‘’Benimkine bakalım yoksa stresten küt diye gideceğim.’’

Kimlik numarasını, şifresini girdiğinde giriş tuşuna baktı. Ekranda beliren yazılara baktık. ‘’Atanmışsın.’’ dediğimde hepimiz o kadar sevinç çığlığı atmıştık ki kafedeki herkes bize bakmıştı.

‘’Ben de bakacağım.’’ diyen Asiye kendi bilgilerini girdi. O da atanmıştı hem de sevgilisinin olduğu şehre ve bizim sevinç çığlıklarımız arttıkça artıyordu.

‘’Benimkine de bakın.’’ diyen Tuğba bilgilerini söylediğinde giriş yaptık. Köyünün olduğu ilçeye atanmak istiyordu ki başarmıştı ve istediği yere ataması yapılmıştı. ‘’Anne!’’ diye bağırarak telefonu bir kenara sallayıp gitmişti. Yaptığına sadece gülüyorduk.

‘’Sen mi ben mi?’’ diyen Metin’e baktım.

Cesaret edememiştim. ‘’Sen bak.’’ dediğimde bilgilerini girdi.

Puanına güvendiği için tercih listesine sadece tek bir il eklemişti ve orası da gelmişti. Sonucunu bilmeyen bir tek ben kalmıştım. Atanamamışsam çok üzülecektim.

‘’Gir Hadi.’’ diyen Şule ile bilgisayara kimlik numaramı ve şifremi yazdım.

‘’Bakamayacağım.’’ diyerek yüzümü kapattım.

Birisi giriş tuşuna bastı sesini duymuştum ve sonrasında çığlıkları yükseldi. Yüzümü açtım. ‘’Ne, ne oldu? Olmuş mu, olmamış mı?’’ diye saçma sapan konuşmaya başlamıştım.

‘’Olmuş kanka olmuş.’’ diyen Metin ile onlar gibi çığlık attım.

Hepimiz olduğumuz yerde dans edip duruyorduk ki kafedeki müşterilerin bize deli gözüyle baktıklarına emindim. Biraz kendime geldiğimde hangi şehrin olduğunu anlamak için ekrana baktım.

İlk tercihim gelmişti. Ülkenin en büyük şehrine gidecektim ve bu küçük ilden sonunda uzaklaşacaktım.

Eve döndüğümde içeriye bağırarak girmiştim. Duvarları resimlerle dolu koridorda ilerledim. Bu resimlerin hepsini annem babamın kendisine aşkını göstermek için bestelediği şarkılardan esinlenerek çizmişti. İki sanatkâr, ince ruhlu öğretmenin elinde büyüyüp de onlardan uzak bir meslek seçmiş olmam da büyük tezatlıktı. Gerçi ben sesimi babamdan almıştım güzel şarkı söylerdim kardeşim Leyla ise annemden resim yeteneğini almıştı.

‘’Bu evdeki ergen benim bağırıp durmasana.’’ diyen kardeşim salondan geri bağırıyordu.

‘’Küçük ergen.’’ diye geri bağırdım ve mutfağa girdim. Annem yemek yapıyordu.

‘’Menekşe Hanım bırak yemek yapmayı hadi dans edelim.’’ dediğimde yemeği karıştırdığı kaşığı kenara bırakıp bana döndü.

‘’Edelim çiçeğimde neyi kutluyoruz?’’

‘’Atanmamı.’’ dediğimde hareketleri durdu. Gözleri dolmuştu, neredeyse ağlayacaktı.

‘’Benim kızım büyümüş de iş hayatına mı başlayacakmış!’’

‘’Anne!’’ dediğimde sıkıca sarıldı.

‘’Hüzünlendim ama.’’ derken gözyaşını hissetmiştim. ‘’Gülçiçek’im benim, güzel kızım yolunda ismin gibi gül çiçekleriyle dolu olsun.’’

Eyvah ki ne eyvah! Annem böyle konuşmaya başladıysa birazdan hıçkırarak ağlayacak demekti. ‘’Ağlamak yok ama bu güzel bir haber.’’

‘’Mutluluktan kızım.’’ dedi.

Dış kapının açıldığını duydum sonra babam yanımıza geldi. ‘’Anne, kız hayırdır gözyaşı döküyorsunuz?’’ dediğinde atandığımı söyledim. Babam da mutlu olmuştu ama annem gibi hüzünlü bir mutluluktu.

Sonrasındaki günler çok hızlı gelişmişti. Arkadaşlarımızla vedalaşıp ayrılmıştık. Gerekli evrakları toplayıp başlayış işlemlerim için ailemle birlikte atandığım şehre gelmiştim.

Bütün işlemleri yaptırıp çalışacağım 112 istasyonunun nerede olduğuna bakmıştık ve bir de ev tutmuştuk. Babam maaş almadan borca girme dediği için evi eşyalı istemiştik ve emlakçının gösterdiklerinden birini seçmiştim. Ev güzeldi, iki odalıydı ki tek yaşayacağım için benim için fazlaydı, eşyaları yeniydi ve üst katta olduğu için balkonu güzeldi, çalışacağım yere de ulaşımı kolaydı.

Ailem iki gün benimle kalmıştı ve sonunda ayrılma vakti gelmişti. Arabaya binerken hepsiyle uzun uzun sarıldık.

Babam alnımdan öpüp saçlarımı okşadı. ‘’Dikkat et kızım, büyük şehrin insanları avcı gibidir iki güzel söze inanıp tuzaklarına düşme.’’

‘’Merak etme baba.’’ dedim tebessüm ederek.

Annemle ve kardeşimle de vedalaştığımda giden arabanın arkasından gözden kaybolana kadar baktım ve yeni evime çıktım. Biraz tuhaf hissediyordum. Bu yaşıma kadar hep ailemin yanındaydım ama şimdi yalnız kalmıştım.

Yeni hayatımın getireceklerini fazlasıyla merak ediyordum.