“Nazlı Çiçeğim!” diyen sesle gözlerimi açtım. Hastane yatağında yatarken yanımda oturmuş saçlarımı okşuyordu.
“Canını çok yaktım mı? Özür dilerim polislerden kurtulmak için atlamamız gerekiyordu.”
Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı. “Bülent, yalvarırım beni özgür bırak dayanamıyorum.” dediğimde serum takılı elimi tutup öptü.
“Sana söyledim; yaşarken de ölürken de birlikte olacağız.”
“İstemiyorum.” Gözümden akan yaşı silerken üzerime eğilmişti. Dudaklarımdan öpecekken geri ittim. “Yapma lütfen bitir artık bu işkenceyi.”
“Nazlı Çiçeğim!” Parmağı yanağımda kavisler çizerken dayanamamış çığlık atmıştım.
“Gülçiçek, anneciğim aç gözünü.” diyen sesle gözlerimi açtım ama hıçkırarak ağlamaya devam ediyordum. “Bitti kızım geçti, biz yanındayız sadece kabus gördün.” Annem gözlerimden aka
