Odadan çıktığımda Bülent hemen kapı önünde elinde sigara beni bekliyordu. ‘’Gidebiliriz.’’ dedim.
Beraber bahçeye çıktığımızda babası da oradaydı ve yüzüme sert bir şekilde bakıyordu. ‘’Bu işin altından kalk seni gönderdiğim için beni pişman etme.’’
‘’Elimden geleni yaparım baba.’’ dedim alttan alarak.
Adamlardan biri arabayı getirdiğinde Bülent oturmam için kapıyı açtı. Oturduğumda kendisi de şoför koltuğuna geçip gaza bastı.
‘’Çok yol gidecek miyiz, uyuyup dinleneyim mi?’’ diye sordum.
‘’Şehirden biraz uzaklaşacağız dinlen ameliyata uykusuz girip hata yapma.’’
Gözlerimi kapattığımda uyuyamayacağımı biliyordum ama yine de biraz dinlenmek iyi olurdu. Oradayken MİT hemen gelemeyebilirdi, ben o ameliyata girmek zorunda kalabilirdim ve hata yaparsam yine Bülent’in acımasızlığıyla yüzl
