โอกาสที่เลื่อนลอย
1266 Words
คอนโดปรานนท์
ปรานนท์ขับรถกลับมาที่คอนโดตัวเองก็คิดถึงใบหน้าของอรสิตามาตลอดทาง รอยยิ้มที่เขาคุ้นเคยมันเป็นรอยยิ้มที่เขาชอบมันมาตลอด เพราะเวลาที่เขาเห็นเธอยิ้มทีไร มันทำให้เขาหลงจนไม่อาจละสายตาไปจากใบหน้าของอรสิตาได้เลย เมื่อก่อนนี้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่แต่งหน้าเยอะแต่งตัวจัดแบบนี้ ใบหน้าเธอแทบจะไม่แต่งอะไรเลยด้วยซ้ำนอกจากทาแป้งแล้วทาปากนิดหน่อยเท่านั้น แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจริงๆ
ตลอด 5 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เธอหนีหายไป เขาก็รู้สึกผิดกับเธอมาตลอดโดยเฉพาะเรื่องลูก ที่เขายอมโอนเงินไปให้เธอเอาเด็กออก เขาพยายามออกตามหาเธอจนทั่วเพื่อที่จะรั้งเธอไว้แต่มันก็สายไปแล้ว เธอตัดขาดการติดต่อกับเขาทุกช่องทางจนเขาไม่สามารถติดต่อเธอได้อีกเลย หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่คิดเปิดใจให้ใครหรือยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีก เขาหวังว่าถ้าได้เจอเธอแล้วหากเธอยังไม่มีใครเขาจะขอโอกาสแก้ตัวกับเธออีกครั้ง แต่ว่าตอนนี้เธอดันมาคบกับศิวัชเจ้าของบริษัทที่เขาทำงานอยู่ เขาจึงไม่รู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกตอนนี้ยังไง
“เห้อ...”
เขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแล้วพิกตัวไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงหยิบรูปคู่สมัยเรียนที่เขาเคยถ่ายคู่กับเธอขึ้นมาดู
“อ้อม...คงเกลียดนนท์มากเลยใช่ไหม..?”
เขาพูดกับรูปถ่ายที่มีเธอยืนคู่กับเขาในชุดนักศึกษา เขามีเพียงแค่รูปถ่ายใบเดียวที่เหลืออยู่ เพราะตลอดเวลาที่คบกันกับเธอน้อยมากที่เขาและเธอจะได้ถ่ายรูปคู่กัน นี่จึงเป็นเพียงรูปเดียวเท่านั้นที่มีอยู่และเธอก็เอามันมาใส่กรอบวางไว้บนหัวเตียง
“รอยยิ้มนี้จะไม่มีวันเป็นของนนท์อีกแล้วใช่ไหม..?”
เขามองร้อยยิ้มที่ดูสดใสของอรสิตาในรูปถ่ายด้วยแววตาที่ดูอ่อนโยนปนด้วยความคิดถึง
ออด>>> เสียงออดหน้าห้องเขาดัง
เขารีบเอารูปถ่ายเก็บในลิ้นชักตามเดิม แล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูห้องตัวเอง
“ไอ้ณัฐ...”
“เออกูเอง...”
ณัฐวุฒิรู้ว่าปรานนท์กลับมาถึงคอนโดแล้วก็รีบตรงมาหา เพราะอยากรู้ว่าศิวัชพาแฟนสาวมาเปิดตัวในงานหรือเปล่า เพราะข่าวในวงสังคมไฮโซดังมากเรื่องที่ศิวัชประกาศว่ามีแฟนแล้ว แต่ทำไมไม่มีรูปถ่ายหรือรูปคู่กับแฟนสาวในหน้าข่าวหรือตามโซเชี่ยลเลย
“นี่ข่าวของคุณศิวัชประกาศว่ามีแฟนแล้วดังมาก ในเว็ปทุกเว็ปเปิดไปนี่เจอหมด แต่ไม่มีรูปถ่ายแฟนคุณศิวัชเลย...ทำไมว่ะ..?”
“เธอไม่ต้องการให้เป็นข่าวใหญ่นะ...”
“แปลกนะ...คุณศิวัชเป็นถึงไฮโซมีชื่อเสียง พวกดาราสวยๆที่เข้าหาก็เพราะอยากเป็นข่าวด้วยทั้งนั้น เพื่อที่จะได้ช่วยยกระดับหน้าตาทางสังคมของตัวเอง แต่แฟนคุณศิวัชคนนี้กลับไม่อยากให้เป็นข่าว...”
"..."
"เอ่อ...แล้วมึงได้เห็นหน้าตาแฟนคุณศิวัชตัวเป็นๆของเธอหรือยัง..?”
“...”
ปรานนท์นิ่งไปไม่ได้พูดอะไร แต่เขาเลือกที่จะเดินหนีไปนั่งที่โซฟาแล้วก็เปิดโทรทัศน์เพืี่อแก้เซ็ง
“ว่าไงล่ะ...มึงเห็นไหมว่าหน้าตาแฟนคุณศิวัชเป็นยังไง สวยไหมวะ..?”
ณัฐวุฒิเดินมานั่งข้างๆเขาแล้วก็ถามอย่างคาดคั้น
“...”
ปรานนท์หันมามองหน้าณัฐวุฒินิ่งๆ ว่าเขาจะบอกเพื่อนยังไงดี
“เอ๊า..! ถามก็ไม่ตอบ..สรุปยังไงสวยหรือไม่สวย..?”
“สวย...แล้วก็เหมาะสมกับคุณศิวัชทุกอย่าง...”
"จริงหรอ..? กูเริ่มอยากเห็นตัวจริงของเธอล่ะ..”
ปรานนท์มองหน้าณัฐวุฒินิ่งๆแล้วก็ตัดสินใจที่ต้องบอกความจริงกับเขาออกไป เพราะถ้าให้มารู้ทีหลังหรือวันหนึ่งพวกเขาได้เจอกัน ณัฐวุฒิจะได้ทำตัวถูก
“ไอ้ณัฐกูมีอะไรจะบอกมึงเรื่องหนึ่ง...”
“อะไรว่ะ...หน้าตาจริงจังเชียว..?”
“เรื่องแฟนคุณศิวัช...”
“ทำไมอะ...อย่าบอกนะว่าเธอปากเบี้ยว..?”
“ไอ้บ้า...ไม่ใช่โว้ย...”
“แล้วอะไรล่ะ..?”
“...”
ปรานนท์มองหน้าณัฐวุฒินิ่งๆแล้วก็ตัดสินใจว่าจะบอกกับเพื่อน แต่
กริ๊งงง กริ๊งงง >>>
“แปป...กูรับสายแม่กูก่อน...”
ณัฐวุฒิรับสายแม่ของเขาที่โทรเข้ามาจากต่างจังหวัด
“อะไรนะแม่...ยายเสียแล้ว..?”
ณัฐวุฒิหันมาบอกปรานนท์ทันทีหลังจากที่วางสายเสร็จ
“ไอ้นนท์แม่กูโทรมาบอกว่ายายกูเสียว่ะ...เดี๋ยวกูต้องรีบกลับแล้ว เพราะต้องกลับไปเก็บเสื้อผ้าที่ห้องอีกแล้วขับไปเพชรบุรีวันนี้เลยว่ะ...”
“เออๆ...แล้วจินแฟนมึงอะ..?”
“เดี๋ยวกูให้จินโทรไปลางานแล้วไปพร้อมกูเลย...กูรีบไปก่อนนะ..?”
“เออๆ...เดินทางดีๆมึงเดี๋ยวกูตามไป...เคลียร์งานที่นี่ให้เรียบร้อยก่อน...”
“เค...ขอบใจมึง”
ณัฐวุฒิพูดจบก็รีบออกจากห้องของปรานนท์ไปทันที ปรานนท์มองตามไปอย่างรู้สึกกังวลที่เขายังไม่ได้บอกเรื่องแฟนของศิวัชเลย ว่าจริงๆแล้วเธอคืออรสิตา
“นนท์หวังว่าไอ้ณัฐกับอ้อมจะไม่เจอกันก่อนนะ...”
...
2 วันผ่านไป
อรสิตาเดินทางกลับมาจากพัทยาพร้อมกับศิวัช เธอบอกกับเขาว่าไม่อยากให้พวกนักข่าวรู้ว่าแฟนของศิวัชคือเธอ เพราะเธออยากใช้ชีวิตปกติที่ไม่มีใครมาวุ่นวาย และเพื่อไม่ให้นักข่าวเห็นและเอารูปเธอไปลงเธอจึงต้องแอบไปเจอเขาในสถานที่ที่ลับตาคน ไม่ก็ร้านอาหารที่ไม่ค่อยมีคนไปนั่งทาน
ศิวัชยอมทำตามที่เธอขอเพราะก็เข้าใจดีว่าถ้าภาพเธอออกไปในโซเชี่ยล ชีวิตของเธอคงไม่สงบสุขแน่ๆ
“อ้อมจะไม่ไปพักบ้านผมจริงๆหรอ..?”
“ไม่ดีกว่าค่ะ...อ้อมเกรงใจคุณแม่คุณนะคะ...”
“บ้านผมมีตั้งหลายห้อง แล้วผมก็เคยบอกแม่แล้วว่าผมจะพาอ้อมมาอยู่ที่บ้านด้วย แม่ผมยินดีต้อนรับอ้อมนะ...ท่านดีใจมากเลยด้วยที่ผมมีแฟนสักที”
อรสิตามองหน้าศิวัชอย่างรู้สึกขอบคุณ
“ฝากขอบคุณคุณแม่ด้วยนะคะ...แต่อ้อมว่าอ้อมอยู่โรงแรมในเมืองดีกว่า เอาไว้อ้อมจะขอไปทานอาหารที่บ้านกับคุณแล้วก็คุณแม่คุณบ่อยๆแล้วกันนะคะ...”
ศิวัชยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เขายื่นมือไปจับมือเธอขึ้นมากุมไว้
“แต่ผมมาหาอ้อมที่นี่บ่อยๆบ้างได้ไหม..?”
เธอมองหน้าเขานิ่งๆแล้วก็ยิ้มออกมา
“ได้ซิคะ...คุณจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ ก็แฟนคุณพักอยู่ที่นี่นี่คะ...”
เธอยิ้มไปพูดไปจนเขาต้องหัวเราะออกมาเพื่อกลบความอายของตัวเอง
“งั้นผมช่วยคุณขนของขึ้นไปข้างบนนะครับ.”
“ขอบคุณมากค่ะ...”
ศิวัชช่วยอรสิตาขนของขึ้นไปบนห้องด้วยกัน 2 คน แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่ามีใครอีกคนยืนมองพวกเขาคุยกันอยู่จนกระทั่งลับสายตาเดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมกัน
“นี่หรอ...ผู้หญิงของคุณศิวัช...”
- Writer
