เริ่มต้นใหม่
1251 Words
5 ปี ผ่านไป
บริษัทศิวัช การก่อสร้าง แห่งประเทศไทย จำกัด
บริษัทก่อสร้างอันดับหนึ่งของเมืองไทย ไม่ว่าจะเป็นห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่โต สถานีรถไฟฟ้าเกือบที่สายในประเทศ หรือแม้กระทั่งโครงการบ้านที่มีชื่อเสียงอีกมากมาย ก็ต้องมีชื่อของบริษัทศิวัช การก่อสร้างติดอยู่บนป้ายการก่อสร้างแทบทุกที่
มีผู้บริหารที่ยังเป็นหนุ่มไฟแรง หน้าตาที่หล่อเหลาแถมยังโสดจนเป็นที่หมายปองของสาวๆทั่วไปหมดทั้งวงการ ไม่ว่าจะเป็นดาราสาวสวยๆหรือเซเล๊บไฮโซทั้งหลาย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เชิญครับ...”
จินดาเลขาสาวสวยหน้าห้องของผู้บริหารอย่างศิวัช เดินยิ้มเข้ามาพร้อมกับถือแฟ้มเข้ามาให้เขาเซ็น
“สรุปงบประมาณงานก่อสร้างห้างสรรพสินค้าที่ภูเก็ตค่ะ...”
“ขอบคุณครับ...”
ศิวัชรับแฟ้มจากมือจินดามาเซ็นแล้วก็ตั้งใจเปิดอ่านรายละเอียดตัวเลขทุกแผ่น
“โครงการนี้คนที่รับผิดชอบคือปรานนท์ใช่ไหม..?”
“ใช่ค่ะ...”
เขาเซ็นเสร็จก็ยื่นแฟ้มให้เธอ
“โรงแรมที่พัทยาที่ปรานนท์เป็นคุนคุมจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะเปิดตัวอาทิตย์หน้าฝากบอกให้เขาไปร่วมงานนี้ด้วยนะ...”
“จินแจ้งคุณปรานนท์ไปแล้วค่ะ แต่คุณปรานนท์บอกว่าจะขอดูก่อนนะคะ...”
“ไม่ได้...ไปบังคับให้เขาไปร่วมงานนี้ให้ได้ เขาเป็นคนคุมงานนี้จนมันเสร็จเรียบร้อย เจ้าของโรงแรมก็ชมเขา ผมต้องการให้ปรานนท์ไปร่วมงานนี้ด้วยตัวเอง...”
“ค่ะ...จินจะจัดการให้ค่ะ...”
“...”
เขายิ้มพอใจที่จินดาจะจัดการให้เขา เพราะปรานนท์ถือว่าเป็นมือหนึ่งของบริษัทเขาก็ว่าได้ มีเจ้าของโรงแรมและห้างสรรพสินหลายที่ต้องการให้เขาไปคุมงานให้ และปรานนท์กับเขาเองก็สนิทกันตั้งแต่ที่เขาเข้ามาบริหารงานนี้ใหม่ๆแทนพ่อเขาที่เพิ่งเสียไป เขาก็มีปรานนท์เป็นเหมือนมือขวาสำหรับเขาได้ทุกอย่าง แต่ติดตรงที่ปรานนท์เป็นคนเงียบขรึมชอบเก็บตัว
“คุณจินดา...”
“คะ..?”
“เตรียมตั๋วเครื่องบินให้ผมแล้วใช่ไหม..?”
“เรียบร้อยค่ะ...พรุ่งนี้คุณศิวัชบินไฟต์ 7 โมงเช้านะคะ...เดี๋ยวจินส่งตั๋วให้ในไลน์นะคะ...”
“ขอบคุณมาก...”
“ช่วงนี้คุณศิวัชบินไปอังกฤษทุกเดือนเลยนะคะ จินว่าคุณศิวัชต้องไปติดใจสาวๆที่นั่นแน่ๆเลยใช่ไหมคะเนี้ย..?”
“...”
เขาอมยิ้มแล้วก็ทำม่าเขินๆ
“อย่าบอกนะคะว่าคุณศิวัชไปติดใจสาวผมทองที่เมืองนอกแล้ว...แบบนี้สาวๆในไทยก็อกหักกันหมดอะซิคะ..?”
“ยังหรอกครับ...ผมนะติดใจเธอ แต่เธอยังใจแข็งอยู่เลย...”
“นี่สรุปคุณศิวัชบินไปหาสาวผมทองจริงๆหรอคะเนี้ย.”
“ผมบินไปหาสาวจริงครับ แต่เธอไม่ใช่สาวผมทองหรือฝรั่งที่ไหน เธอเป็นคนไทยที่ทั้งสวย แล้วก็น่ารักมากๆเลย...”
จินดายิ้มให้ดีใจแทนเขาที่เขามีสาวในดวงใจแล้ว
“จินเป็นกำลังใจให้คุณศิวัชเอาชนะใจเธอให้ได้นะคะ...”
“ขอบคุณครับ...บินไปครั้งนี้ผมตั้งใจว่าจะขอคบกับเธอเป็นแฟน ถ้าสำเร็จผมจะพาเธอกลับมาเมืองไทยด้วยกัน...”
“นี่อย่าบอกนะคะที่ให้จินซื้อตั๋วกลับรอไว้ให้ 2 ใบเพราะคุณศิวัชตั้งใจจะพาเธอไปเปิดตัวโรงแรมใหม่ที่พัทยาใช่ไหมคะเนี้ย..?”
“ครับ...”
...
คอนโดปรานนท์
กริ๊งง กริ๊งง >>> เสียงโทรศัพท์ในห้องนอนของปรานนท์ดังขึ้น
“ฮัลโหล...”
(ไอ้นนท์...จินให้กูมาบอกมึงว่าอาทิตย์หน้าคุณศิวัชให้มึงไปร่วมงานเปิดตัวโรงแรมที่พัทยาด้วย)
“กูไม่ไป...”
(ไม่ได้...มึงเป็นคนคุมงานนี้จนเสร็จ เจ้าของโรงแรมเขาก็ปลื้มมึงใหญ่โตนี่ถึงขนาดจะพาลูกสาวเขามาแนะนำให้มึงรู้จักเลยนะ คุณศิวัชบอกว่ามึงต้องไปงานนี้ห้ามปฎิเสธด้วย)
ณัฐวุฒิเพื่อนสนิทสมัยเรียนกับเขาที่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน ซึ่งเขาเป็นแฟนกับจินดาเลขาสาวหน้าห้องของศิวัช เธอจึงให้ณัฐวุฒิมาช่วยพูดให้ปรานนท์ไปร่วมงานนี้ให้ได้
“...”
(เงียบ...คือตกลงใช่ไหม..?ถ้ามึงไม่ไปแฟนกูเดือดร้อนแน่ มึงต้องไปนี่เป็นคำสั่งคุณศิวัช..)
“เออ...”
ปรานนท์พูดจบก็วางสายทันทีอย่างหัวเสีย เขาเบื่อการที่ต้องไปปั้นหน้าเจอพวกเซเล็บไฮโซ แล้วเขาก็ไม่ได้อยากรู้จักกับลูกสาวเจ้าของโรงแรมด้วย ชีวิตช่วงนี้เขาทำแต่งานจริงๆเขาไม่เคยคิดสนใจใคร ในหัวเขามีแต่เรื่องงานเท่านั้น ต่อให้เขาไปนั่งดื่มจนเมาแล้วมีสาวๆเข้ามาคลอเคลียร์เขาก็ไม่คิดสนใจ
“เพื่อนพี่ว่ายังไงบ้าง..?”
หลังจากที่ณัฐวุฒิวางสายจากปรานนท์เสร็จก็หันมาหาจินดาแฟนสาว
“มันยอมไป...”
“ลองไม่ไปซิ...คุณศิวัชเอาตายแน่”
“ไอ้นนท์มันไม่ชอบไปงานพวกนี้นะ ถ้าไม่ใช่คุณศิวัชบังคับให้ไปมันคงไม่ยอม...”
“ทำไมเพื่อนพี่ถึงได้ชอบเก็บตัวเงียบเหมือนคนมีปัญหาชีวิตงั้นอะ จินไม่เคยเห็นเขาไปงานกินเลี้ยงบริษัทเลยนะตั้งแต่เขาเข้ามาทำงานที่นี่ สาวๆในบริษัทเราก็ชอบเขาเยอะนะจินไม่เห็นเขาจะสนใจใครสักคน หรือว่า...”
“อะไร..?”
“เพื่อนพี่เป็นเกย์ปะเนี้ย..?”
“บ้า...ไม่ใช่”
“ก็เห็นไม่สนใจผู้หญิงคนไหนสักคน แต่ทีเวลาอยู่กับพี่แล้วก็คุณศิวัชนะดูเป็นคนละคนเลย...”
“เมื่อก่อนมันก็ไม่ใช่คนแบบนี้นะ แต่ตั้งแต่ที่แฟนมันทิ้งไปเมื่อ 5 ปีที่แล้ว มันก็เปลี่ยนไป”
“แฟนทิ้งไปตั้ง 5 ปีแล้วป่านนี้ยังจะมาเศร้าอะไรอีก ก็หาใหม่ดิ...เศร้าเพื่อ..?”
“พี่ก็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงยังไม่เลิกคิดถึงแฟนเก่ามันสักที มันคงมีปมอะไรในใจที่มันคงบอกใครไม่ได้แหละ...ช่างมันเถอะ...”
“อื้ม...”
ณัฐวุฒิมองงานบนหน้าจอโน๊ตบุ๊คของจินดา เห็นเธอกำลังเช็คอินตั๋วเครื่องบินให้ศิวัชอยู่
“นี่คุณศิวัชเขาจะบินไปอังกฤษอีกแล้วหรอ..?”
“ใช่...บินพรุ่งนี้ 7 โมงเช้านะ”
“ทำไมช่วงนี้เขาบินบ่อยจัง..?”
“คุณศิวัชเขาบินไปหาผู้หญิง...เห็นบอกว่าไปรอบนี้จะไปขอคบเธอเป็นแฟนเลยนะ...”
“จริงหรอ..?”
“ใช่...เขาบอกว่าถ้าเธอตอบตกลงจะพาเธอกลับมาเมืองไทยด้วย แล้วก็ให้จินเตรียมซื้อตั๋วเครื่องบินรอ...”
“ใครจะปฎิเสธคุณศิวัชได้ลงคอ ทั้งหล่อทั้งรวยออกขนาดนี้...”
“เห็นคุณศิวัชบอกว่าเธอก็จีบยากอยู่ ถึงได้เทียวบินไปหาบ่อยๆไง นี่ก็เกือบจะ 2 ปีแล้วนะ...จินเริ่มอยากเห็นหน้าผู้หญิงคนที่คุณศิวัชจีบแล้วซิ ว่าเธอจะสวยมากขนาดไหน...ถึงได้มัดใจคุณศิวัชของเราได้อยู่หมัดแบบนี้...”
...
5 วันผ่านไป
Line
ศิวัช : ให้คนขับรถมารอรับผมที่สนามบินด้วยนะ
จินดา : ค่ะคุณศิวัช
ศิวัช : ขอบคุณมากสำหรับตั๋วเครื่องบิน 2 ใบแล้วก็ฝากจองห้องพักที่พัทยาให้ผม 2 ห้องนะ ผมจะพาแฟนผมไปพักที่นั่นเลย
- Writer
