รู้สึกผิดเมื่อสาย
1382 Words
1 เดือนผ่านไป
อรสิตาย้ายมาอยู่หอพักกับสายไหมตั้งแต่วันที่ขอเลิกกับปรานนท์ เขายังเทียวมาตามง้อเธออยู่ตลอดทุกวัน แต่เธอก็ยังไม่ยอมใจอ่อนให้เขาง่ายๆ
“อ้อม...นี่แกจะเลิกกับไอ้นนท์มันจริงๆหรอ..?”
“...”
“แล้วเรื่องที่แกไปโกหกมันเรื่องท้องอะ แกจะเอายังไง..?”
“นนท์เขาไม่ได้ต้องการลูกแต่แรก เขาบอกให้ฉันเอาเด็กออกฉันก็จะทำตามที่เขาบอก...”
“นี่ดีนะที่แกไม่ได้ท้องจริง เพราะถ้าแกท้องจริงๆขึ้นมาฉันก็คิดไม่ออกเลยว่าแกจะทำยังไงต่อไป...”
“ถ้าฉันท้องจริงๆ...ฉันก็จะเก็บเด็กเอาไว้ ฉันไม่มีวันฆ่าลูกของฉันหรอก แต่ฉันจะปล่อยให้นนท์เข้าใจว่าตัวเขาเองนั่นแหละ เป็นคนฆ่าลูกของเขาเอง ฉันจะทำให้เขารู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาทำ...”
“แกคิดว่าไอ้นนท์มันจะรู้สึกผิดจริงๆหรอ..?”
“...”
อรสิตาคิดตามที่สายไหมพูด เธอรู้ดีว่าปรานนม์เป็นคนยังไง เขาไม่มีวันรู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาทำเพราะเขาคิดว่าตัวเขาเองทำถูกเสมอ
...
โรงอาหาร พักเที่ยง
“ขอนั่งด้วยคนได้ไหม..?”
ปรานนท์เดินถือจานข้าวมายืนข้างๆอรสิตา แล้วกำลังจะนั่งลงข้างเธอ อรสิตาจึงลุกขึ้นทันที
“อ้อม...”
“อ้อมอิ่มแล้ว...อ้อมขอตัวนะ...”
ปรานนท์มองตามอรสิตาไปด้วยสีหน้าเศร้าๆ
“รอบนี้ดูท่าอ้อมมันจะเอาจริงว่ะ...นี่มึงง้อมาเป็นเดือนละอ้อมยังไม่ใจอ่อนเลย...”
ณัฐวุฒิเพื่อนสนิทร่วมคณะกับเขาที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆ โดยตรงข้ามเขามีสายไหมที่ยังนั่งอยู่แต่ก็กำลังจะลุกตามอรสิตาไป
“ไหม...แกช่วยพูด...”
“ไม่อะ...ฉันช่วยแกมาเยอะแล้ว”
สายไหมปฎิเสธทันทีก่อนที่ปรานนท์จะพูดจบ
“ทำไมแกใจร้ายจังว่ะ นี่ไอ้นนท์มันมาง้ออ้อมทุกวันเลยนะ ถือว่าช่วยๆเพื่อนว่ะ...”
“ฉันอยากช่วยแกนะนนท์...แต่ถ้าไอ้อ้อมมันกลับไปคบกับแกอีกมันก็จะต้องเสียใจอีก...ฉันสงสารมัน...”
“ฉันทำอะไร...ฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ...กะอีแค่เรื่องจำวันเกิดผิด แล้วก็...”
“แกทำอะไรไว้ตัวแกเองรู้ดีที่สุด...ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่ไอ้อ้อมมันเงียบไม่พูดอะไรไม่ใช่ว่ามันไม่รู้นะ มันรู้แล้วมันก็เห็นทุกอย่างด้วย แต่เพราะว่ามันรักแกมากไงมันถึงได้ยอมทนคบกับแกมานานขนาดนี้...”
“...”
“นนท์...ถามตัวเองก่อนไหมว่าจริงๆแล้วแกรักมันเพราะอะไร..?”
“...”
“รักเพราะรายงานบ้าบอนั่น...หรือรักเพราะแค่มันยอมแกทุกอย่าง..?”
สายไหมจ้องหน้าปรานนท์อย่างหาคำตอบ แล้วก็ลุกขึ้นยืน แต่ก่อนจะเดินไปก็หันมาหาปรานนท์ที่ยังนั่งอึ้งๆอยู่
“วันที่สอบวันสุดท้ายแกค่อยมาให้คำตอบฉันก็แล้วกัน ถ้าแกตอบได้ว่าแกรักมันเพราะอะไร ฉันจะช่วยให้แกกลับมาคบกับมันอีกครั้ง...?”
สายไหมพูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที
“ไอ้ไหมพูดบ้าปะว่ะ มึงคบกับอ้อมมาตั้ง 4 ปีถ้าไม่รักแล้วจะคบทำไมนานขนาดนี้ว่ะ...”
ณัฐวุฒิพูดไปกินข้าวไปเพราะเขาไม่เข้าใจที่สายไหมต้องการจะสื่อ ปรานนท์หันมามองเพื่อนนิ่งๆอย่างใช้ความคิด เพราะตัวเขาเองก็ไม่รู้จริงๆว่าถ้าเรียนจบแล้วเขายังจะอยากคบกับอรสิตาอยู่อีกหรือเปล่า
...
3 เดือนผ่านไป
ก่อนสอบ 3 วันสุดท้าย
Line
อ้อม : หลังจากสอบเสร็จวันสุดท้ายอ้อมจะไปหาหมอนะ อ้อมจะไปเอาเด็กออกตามที่นนท์บอก
นนท์ : นนท์อยากเจออ้อม มาหานนท์ที่ห้องก่อนได้ไหม..?
อ้อม : อ้อมจะกลับไปเก็บเสื้อผ้าทีเดียวเลย แต่เดี๋ยวอ้อมบอกอีกทีแล้วกัน ว่าจะเข้าไปวันไหน
นนท์ : นี่เราจะเลิกกันจริงๆหรอ..?
อ้อม : อืม..
....
วันสอบวันสุดท้ายของภาคเรียนสุดท้ายของปี ปรานนท์เดินออกมาจากห้องสอบคนสุดท้ายแล้วมองซ้ายมองขวาหาอรสิตา
“อ้อมมันไปแล้วล่ะ...”
ปรานนนท์ตกใจมากที่ออกมาไม่เห็นอรสิตาแล้ว เขารีบวิ่งออกตามหาเธอไปจนทั่วมหาลัย โทรเข้ามือถือเธอก็ไม่ติดเขารู้สึกกังวลใจเพราะเป็นห่วงเธอมากๆ
เขาเครียดมากที่ติดต่ออรสิตาไม่ได้เลย ถามสายไหมเธอก็ไม่รู้ว่าอรสิตาไปไหน เขาว้าวุ่นใจจนต้องไปนั่งดื่มกับณัฐวุฒิเพื่อระบายความเครียด โดยมีสายไหมไปนั่งอยู่ด้วย
“มึงเป็นอะไรว่ะไอ้นนท์ กูเห็นมึงออกมาจากห้องสอบก็หน้าเครียดตลอด วิ่งตามหาอ้อมจนทั่วมหาลัยเลย..?”
“อ้อมไม่รับสายกูเลย...นี่กูโทรเป็นร้อยสายแล้ว...”
“อ้อมไปหาแม่ที่ต่างจังหวัดนี่...มึงจะเครียดทำไมว่ะ...ไหมมันก็บอกอยู่...”
ปรานนท์เงยหน้ามองสายไหมนิ่งๆ เพราะรู้ดีว่าสายไหมเองก็รู้ว่าวันนี้อรสิตากำลังจะไปทำอะไร
“แกเป็นคนตัดสินใจให้มันทำแบบนี้เองแต่แรกนะ...”
“พูดเรื่องอะไรกันว่ะ...กูงงไปหมดล่ะ..?”
ณัฐวัฒิที่เริ่มมีอาการเมาๆสงสัยว่าสายไหมกับปรานนท์คุยเรื่องอะไรกัน
“ปวดฉี่ว่ะ...เดี๋ยวกูมานะ...”
ณัฐวุฒิลุกขึ้นยืนแล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียว ปล่อยให้สายไหมกับปรานนท์นั่งอยู่ด้วยกัน 2 คน
“นี่แกไม่รู้จริงๆหรอว่าอ้อมไปไหน..?”
“อ้อมไม่ได้บอก แต่ไม่ต้องห่วงหรอกมันบอกว่ามันพาพี่สาวมันไปด้วย...”
“...”
ปรานนท์นิ่งไปเพราะเครียดจัด
“เป็นห่วงมันหรอ...เป็นห่วงมันแล้วทำไมถึงยอมโอนเงินไปให้มันเอาเด็กออกละ...จริงๆแล้วแกควรยอมรับผลของมันนะ”
“...”
ปรานนท์ยกแก้วเหล้าเข้าปากด้วยความเครียด เขามองหน้าสายไหมตาแดงๆ แล้วก็ความรู้สึกผิดก็เริ่มเกิดขึ้นภายในใจ
“ฉันไม่อยากรู้คำตอบแกแล้วว่ะไอ้นนท์...ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาแกรักไอ้อ้อมเพราะอะไร...เพราะฉันรู้แล้วว่าคนอย่างแกไม่เคยรักใครจริง นอกจากตัวแกเอง...”
สายไหมพูดจบก็ลุกขึ้นยืนมองหน้าปรานนท์อย่างสึกโกรธแทนเพื่อน
“แกมีเวลาที่จะเคลียร์กับมันเยอะแยะนนท์...แต่แกก็ไม่ทำ แกปล่อยให้เรื่องมันเลยเทิดมาถึงขนาดนี้เพราะแกไม่ได้รักอ้อมมันจริงๆไง...”
ปรานนท์เงยหน้ามองสายไหมนิ่งๆ สายไหมพูดจบก็เดินออกจากตรงนั้น แต่พอนึกอะไรได้ก็หันกลับมามองปรานนท์อีกครั้งแล้วหยิบของในกระเป๋าวางลงตรฝหน้าเขา
“อ้อมมันฝากของขวัญวันเกิดที่แกเคยให้มันคืนให้แกนะ...”
สายไหมหยิบกล่องของขวัญ 4 ชิ้นลงบนโต๊ะตรงหน้าปรานนท์ มันเป็นกล่องสร้อยที่มีจี้รูปหัวใจเหมือนกันทั้ง 4 กล่อง วางเรียงตรงหน้าเขา
“วันเกิดมัน 4 ปีแกก็จำผิดทุกปี ขนาดของขวัญที่แกซื้อให้มันแกก็ยังจำไม่ได้เลยว่าแกซื้ออะไรให้มันบ้าง...อ่อ...ลืมบอกไปอีกอย่าง...”
“...”
“เมื่อวันก่อนอ้อมมันตั้งใจไปหาแกที่ห้องนะ...แต่แกดันพาผู้หญิงรุ่นน้องที่ไหนก็ไม่รู้เข้าห้องไปก่อน...อ้อมมันเห็นมันก็เลยกลับ...”
สายไหมมองหน้าปรานนท์นิ่งๆอย่างรู้สึกโกรธในใจ เธอพูดจบก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที
ปล่อยให้ปรานนท์นั่งอึ้งกับคำพูดของเธอ ที่รู้ว่าอรสิตามาหาเขาที่ห้องในวันที่เขาพาผู้หญิงมานอนด้วย มันยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดแล้วก็เสียใจเป็นที่สุดที่ทำให้อรสิตาเสียใจ
- Writer
