“ฉันไม่คิดจะตำหนิแม่ของนายหรอกนะนายวัชระ แต่ที่ฉันพูดก็เพราะฉันหมดความอดทนกับนิสัยและพฤติกรรมที่เห็นแก่ตัวของแม่นายไง แล้ววันนี้ฉันจะพูดให้หมด ทุกอย่างจะได้จบลงเสียที”
“อย่านะเพชร ฉันขอร้อง...”
“แกน่ะนั่งเงียบๆ ไปเลยยาหยี”
“...”
“คุณนะเป็นแม่ที่ลำเอียงที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย คุณใช้ประโยชน์จากความรักที่ยาหยีมีให้คุณ คุณสั่งให้ยาหยีทำแต่เรื่องงี่เง่า ไร้สาระทั้งนั้น โดยเฉพาะเรื่องของนายวัชระ พอมันมีปัญหาอะไร คุณก็ขอร้องแกมสั่งให้ยาหยีเป็นคนจัดการให้เสมอ ถามจริงๆ เถอะค่ะ ยาหยีเป็นลูกสาวของคุณหรือเปล่า?”
“นี่มันเรื่องภายในครอบครัวของป้า หนูเพชรไม่ควรเข้ามายุ่ง”
“ก็ไม่ได้อยากเข้ามายุ่งนักหรอกค่ะ แต่เพราะยาหยีเป็นเพื่อนสนิทของฉัน แล้วฉันก็ทนเห็นยาหยีเสียใจและเจ็บปวดไม่ได้อีกแล้ว ถ้าคุณป้าไม่ต้องการยาหยี ก็อย่ามาทำดีกับมันอีก ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย หวังว่าคุณป้าจะไม่ขอร้อง
