“ไม่เป็นไร ฉันเอารถมา แล้วคุณก็เลิกวุ่นวายกับฉันเสียที”
“คงไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้เราสองคนเป็นแฟนกันแล้ว” ใครจะยอมปล่อยให้ผู้หญิงที่ทำให้เขาหวั่นไหวลอยนวลไปได้กัน แล้วยิ่งถูกพี่สะใภ้เขม่น เขาก็ยิ่งอยากทำความรู้จักกับเพชรน้ำค้างมากกว่าเดิม อยากรู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรพี่สะใภ้ ถึงได้แสดงออกว่าไม่พอใจที่เห็นเขากับเพชรน้ำค้างตอนอยู่ในห้องนอนของเขา
“ใครเป็นแฟนคุณไม่ทราบ”
“ก็หนูเพชรไง...ที่เป็นแฟนฉัน” ชลธีตอบ ยกมือชี้ไปที่เพชรน้ำค้าง สลับกับตัวเองด้วยรอยยิ้มอบอุ่นติดเจ้าเล่ห์นิดๆ
“อย่ามาโมเมนะคุณธี”
“ไม่ได้โมเม แต่พูดความจริง”
“พูดกับคุณนี่เหมือนกับพูดกับเด็กห้าขวบเลย”
เพชรน้ำค้างตัดบท พลางส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนจะเดินหนีชลธีออกมาจากห้องโถง เดินตามรังสิยากลับไปขึ้นรถ ถึงเถียงกับเขาไปก็ไม่ได้อะไรขึ้น แล้วเธอก็ไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้แล้วด้วย เวลาของเธอมีค่ามากกว่ามาทะเลาะเรื่อง
