ตึ่กๆๆ ตึ่กๆๆ …
เสียงย่ำเท้าดังสนั่นขึ้นรัวเป็นจังหวะ เสวี่ยอี้และถานเอ้อร์รีบเร่งฝีเท้าไปยังบ่อน้ำด้วยความรู้สึกรุ่มร้อนใจ
เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุ เสวี่ยอี้ก็มิอาจละสายตาจากสิ่งที่เห็นอยู่เบื้องหน้าได้
ร่างของลู่เฟยที่นอนแน่นิ่งไร้การตอบสนอง ใบหน้าของนางซีดเซียวและริมฝีปากเข้มคล้ำยิ่งนัก
ไม่จริงใช่ไหม ...
ลู่เฟย! ...เจ้ายังไม่ตายใช่หรือไม่
ถึงแม้ว่าจะคิดเช่นนั้น แต่เสวี่ยอี้ก็รู้อยู่แก่ใจเป็นอย่างดีโดยแท้ว่านางได้สิ้นลมหายใจไปเสียแล้ว
เสวี่ยอี้รวบรวมความกล้า ค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปหาลู่เฟยด้วยท่าทีอ่อนแรง เมื่อเข้าใกล้ตัวของลู่เฟยมากขึ้น เสวี่ยอี้ก็ใช้มือขวากดทับไปที่ชีพจรของนาง หลังจากนั้นก็ตรวจสอบลมหายใจเพื่อเป็นการยันยืนอีกครั้งถึงการเสียชีวิตของลู่เฟย
"นางตายแล้ว! " เสวี่ยอี้เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
ความหวังอันน้อยนิดของเหล่าคนรับใช้ที่ยืนล้อมอยู่รอบๆ เสวี่
