ณ เรือนเสวี่ยอี้
"เจ้าว่าอย่างไรนะ!!! ท่านอ๋องให้สตรีนางนั้น เข้ามาพักในจวนอย่างนั้นหรือ" เสวี่ยอี้เอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจหลังจากที่ซือมิ่งเข้ามารายงานเรื่องราวเกี่ยวกับหลี่ถิง
" ขอรับ...ท่านอ๋องสั่งการให้เตรียมห้องพักไว้ให้นางขอรับ" ซือมิ่งเอ่ยเสียงสั่นเครือ
นางคือใครกัน ปกติแล้วท่านอ๋องจะไม่พาสตรีนางไหนเข้ามาพักในจวนเช่นนี้ เป็นไปได้อย่างไรกัน
" นางหน้าตาเป็นเช่นไรกัน งดงามหรือไม่" เสวี่ยอี้จ้องมองซือมิ่งด้วยคาดหวังในคำตอบตาไม่กระพริบ
" งดงามมากขอรับ" ซือมิ่งเอ่ยตอบพลางก้มหน้าหลบสายตา
" เจ้าว่าอย่างไรนะ...งามกว่าข้าอีกหรือ!" เสวี่ยอี้ยังคงคาดคั้นด้วยแววตาจ้องเขม็ง
" ซือมิ่งมิกล้าตอบขอรับ"
" เจ้านี่...ช่างน่าหงุดหงิดเสียจริง เจ้าไปออกได้แล้ว"
" ขอรับ" ซือมิ่งตอบรับก่อนเดินออกไปจากเรือนอย่างทุลักทุเล
" เหตุใดเจ้าถึงส่งเสียงโวยวายดังเช่นนี้ กำลังโกรธกริ้วเรื่องอันใดหรือ" อ๋องแปดเอ่ยพ
