วันนี้อากาศค่อนข้างดี ไม่หนาวหรือชื้นจนเกินไป เหมาะแก่การออกมารับลมจิบชาดื่มด่ำกับบรรยากาศรื่นรมย์ภายในสวน
กู่ถิงเซียงสวมชุดสีม่วงสง่าดูเด่นสะดุดตากว่าอีกสองสตรี นั่นเพราะต้องการแบ่งแยกกู่ถิงเซียงออกจากหมู่มวลบุปผาอื่น ฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนจงใจแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของนาง เพราะมิทรงต้องการให้ผู้มีตาหาไร้แววเข้ามาทำให้นางขุ่นเคือง
กระทั่งส่งสายตาดูถูกก็มิได้
“ใบชานี้ ข้าให้องครักษ์มู่ไปซื้อมาให้จากตลาดในเมือง เห็นว่าเป็นใบชาเนื้อดีเลื่องชื่อ รสชาติหอมหวานนัก พวกเจ้าลองชิมดูแล้วบอกข้าว่าชอบหรือไม่”
หวงเจียวจูรับถ้วยชามาจากสาวใช้ เป่าอยู่ครู่หนึ่งและยกขึ้นดื่ม ก่อนพยักหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อร่อยมาก หอมหวานอย่างที่เจ้าบอกจริงๆ”
ส่วนหลี่เหวินอี้นางชำเลืองมองพลางเม้มริมฝีปากก่อนยกถ้วยชาขึ้นจิบบ้าง แต่แล้วทันทีที่ลิ้นสัมผัสโดนของเหลวใสสีเขียวอ่อน นัยน์ตาพลันลุกวาว นั่งตัวแข็งค้างราวคนที่ถู
