โดยปกติหลังเสร็จประชุมเช้า ฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนจะเสด็จประทับยังตำหนักซูเหวินเถียนเป็นประจำ กระทั่งย้ายทั้งห้องหนังสือไปนั่งทรงงานร่วมกับกู่ถิงเซียงที่กำลังเรียนรู้เรื่องการปักผ้าและการดนตรี
เนื่องจากสตรีเอ่ยปากอยากร่ำเรียนเรื่องงานฝีมือและศิลปะ ฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนจึงจัดให้ตามคำขอ เชิญตัวอาจารย์มากฝีมือหลายท่านเข้าวัง ให้กู่ถิงเซียงสามารถเลือกเรียนวิชาและอาจารย์ที่นางต้องการได้ตามใจ
ทว่าหลังจากจากฮองไทเฮากลับมายังวังหลวง ฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนจำต้องแบ่งเวลามาดูแลทางมารดาเช่นกัน คราแรกบุรุษเฝ้าถาม กลัวกู่ถิงเซียงจะน้อยใจที่ตนไม่มีเวลาให้
แต่ที่ไหนได้ กู่ถิงเซียงกับแสดงท่าทีดีใจอย่างออกนอกหน้า บอกให้เขาไปทำอย่างอื่นบ้าง ไม่ใช่วันๆ เอาแต่วุ่นวายอยู่กับนาง
วุ่นวาย? เหอะ ใครเขาไปวุ่นวายกัน ก็แค่...อยากมีส่วนร่วมกับนางในทุกๆ กิจกรรมเท่านั้น เรียกใส่ใจ ไม่ใช่วุ่นวาย!
“เสด็จแม่ ยามนี้อากาศหนาวเย็น
