“นี่หรือกำไลหยกที่ว่า สวยงามนัก” หวงเจียวจูเอ่ยชมไม่หยุดปาก ดวงตาโตเป็นประกายด้วยความชื่นชม
กู่ถิงเซียงไม่ได้สนใจกำไลราคาแพงที่สวมใส่อยู่ ความจริงนางไม่อยากใส่ด้วยซ้ำ หากไม่เพราะฮ่องเต้ซีหยางเจี่ยนขู่ว่าหากเห็นนางถอดออก เขาจะให้นางสวมเพียงกำไลวงเดียวตลอดคืน
ป่าเถื่อนนัก! ไม่รู้หรือว่าการทำเช่นนี้คือการหาศัตรูให้นาง หากสนมอื่นมาเห็นเข้า ไม่แคล้วคงถูกดักตบเข้าสักวัน
เสียงวิ่งกระหืดกระหอบ พร้อมชายร่างสูงสวมชุดสีดำดูคล่องแคล่ว เขาหยุดยืนต่อหน้าหญิงสาวทั้งสองก่อนประสานมือคารวะ “พระสนมกู่ พระสนมหวง”
“องครักษ์มู่ ได้ความเช่นไรบ้าง”
“ทูลพระสนมกู่ ชายผู้นั้นทำงานอยู่ที่ร้านชายใบชาตรงหัวมุมถนนในตรอกที่สองพ่ะย่ะค่ะ”
กู่ถิงเซียงพยักหน้ารับรู้ ก่อนชำเลืองมองหวงเจียวจู เห็นมุมปากหญิงสาวยกยิ้ม กู่ถิงเซียงก็ได้แต่ถอนหายใจ
ต้องมาเป็นกามเทพให้หลี่เหวินอี้กับหม่าลู่เสียนไม่พอ ไหนจะต้องคอยกันท่าหวงเจีย
