ตอนที่ 2
1078 Words
เรือนกายใหญ่โตทรุดนั่งลงบนส้นเท้าของตนเอง และมองหน้าผู้ให้ชีวิตใหม่ด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความกตัญญู
“เดี๋ยวป่วยไปอีก ผมเป็นห่วงนะครับ”
“พ่อสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง หนูลิลลี่ ดูแลพ่อดีมาก”
จอร์จพูดถึงหล่อนด้วยน้ำเสียงพึงพอใจ แต่สายตาของดีแลนที่ตวัดมองมายังหล่อนกลับไม่ได้ให้ความรู้สึกนั้นเลยสักนิด ลัลลลินรีบก้มหน้ามองพื้น
“แต่คุณพ่อก็ไม่ควรออกมาตากลมตอนค่ำๆ แบบนี้นะครับ เอาเป็นว่าผมจะพาคุณพ่อเข้าบ้าน เย็นนี้ผมจะอยู่ดูแลคุณพ่อเองครับ”
จอร์จระบายยิ้ม มองหน้าลูกชายอย่างรู้ทัน
“ปกติผู้อำนวยการใหญ่ของ Carton Hospital ไม่เคยว่างไม่ใช่หรือ”
ดีแลนอมยิ้ม พลางลุกขึ้นยืน และเข็นรถเข็นของจอร์จผ่านหน้าพยาบาลสาวที่ยืนตัวสั่นระริกไปอย่างไม่ไยดี
“หรือว่าคืนนี้ แม่สาวๆ พวกนั้นไม่มีคิวให้กันล่ะ”
“ไม่ใช่หรอกครับคุณพ่อ ผมเบื่อมากกว่า”
“เบื่อผู้หญิง?”
“ผมเป็นผู้ชายทั้งแท่งคงไม่มีทางเบื่อที่จะทำกิจกรรมกับแม่พวกนั้นหรอกครับ เพียงแต่ว่าช่วงนี้ผมรู้สึกหน่ายๆ จริตของพวกหล่อน สักพักคงจะดีขึ้น”
จอร์จหัวเราะเบาๆ
“ถ้าเบื่อผู้หญิงมีจริตจะก้าน ลูกก็ลองหาผู้หญิงธรรมดาๆ คบดูสักคนสิ บางทีอาจจะรู้สึกดีขึ้นบ้างก็ได้นะ”
ริมฝีปากสวยจัดของดีแลนคลี่ยิ้มบางๆ ขณะพยุงร่างของบิดาให้ขึ้นไปนั่งพิงกับหัวเตียงด้วยความนุ่มนวล และเปลี่ยนเรื่องคุย
“ช่วงนี้คุณพ่อยังฝันถึงคุณอาไรอันอยู่ไหมครับ”
สีหน้าเปื้อนยิ้มของจอร์จเศร้าสลดลง จนดีแลนรู้สึกละอายใจ
“ผมขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไร เพราะถึงลูกไม่พูดถึงไรอัน ในหัวของพ่อก็ไม่เคยลืมเขาอยู่ดี”
ดีแลนมองบิดาด้วยความสงสาร เขารับรู้มาตลอดในเรื่องรสนิยมทางเพศของบิดา และก็รู้มาตลอดว่าไรอันคือชายคนรักของท่าน
“แต่ผมก็ไม่ควรพูดให้คุณพ่อต้องคิดมาก ผมเป็นลูกที่แย่มาก”
จอร์จฝืนยิ้ม ตบบ่ากว้างของบุตรชายเบาๆ
“ดีแลนคือลูกที่ดีของพ่อ ลูกช่วยดูแลบรรดาน้องๆ และยังช่วยดูแลกิจการทุกอย่างของคาร์ตัน บริจค์ ถ้าไม่มีลูก พ่อก็คงแย่”
“ทุกอย่างที่ผมทำ เพราะผมรักคุณพ่อครับ รักต่อความเมตตาที่คุณพ่อมีต่อผมกับน้องๆ ถ้าคุณพ่อไม่รับผมและน้องๆ มาดูแลในวันนั้น ในวันนี้ก็คงไม่มีดีแลน คาร์ตัน”
“พ่อรักลูกมากนะดีแลน รักลูกๆ ทุกคนของพ่อมาก”
“ผมกับน้องๆ ก็รักคุณพ่อมากเช่นกันครับ พวกผมสัญญาว่าจะดูแลทุกอย่างของคาร์ตัน บริจค์ให้ดีที่สุด เหมือนที่คุณพ่อเคยทำเอาไว้”
สองพ่อลูกมองหน้ากันด้วยความรักและห่วงใย ก่อนที่จอร์จจะเอ่ยถามถึงลูกชายคนที่สอง
“เจ้าคิลเลียนมันเป็นยังไงบ้างล่ะตอนนี้ หายโศกเศร้าเรื่องการตายของเมียกับลูกหรือยัง”
ศีรษะทุยสวยที่ด้านในคือมันสมองระดับบิลเกตส์ส่ายน้อยๆ น้ำเสียงที่เคยราบเรียบนุ่มนวลยามนี้เข้มลึกเต็มไปด้วยความเป็นกังวล
“ยังไม่ดีขึ้นเลยครับ เจ้าคิลยังคงดื่มเหล้าหนักเหมือนเดิม”
สีหน้าของจอร์จเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
“นี่มันก็ผ่านมาสองปีกว่าแล้วนะ ทำไมเจ้าคิลเลียนยังไม่ดีขึ้น พ่อกังวลใจจริงๆ”
ด้วยเกรงว่าบิดาจะคิดมากจนล้มป่วยลงไปอีก ดีแลนจึงต้องรีบแก้สถานการณ์
“แต่คุณพ่อไม่ต้องเป็นกังวลนะครับ ผมสัญญาว่าจะแก้ไขเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด เจ้าคิลมันจะต้องกลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิมครับ เชื่อมือผม”
แม้จะเป็นห่วงคิลเลียนแค่ไหน แต่จอร์จก็เลือกที่จะเชื่อมั่นในฝีมือของบุตรชายบุญธรรมคนโต ดีแลนมีสมองดุจเทพเจ้าประทานให้ ซึ่งไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“พ่อเชื่อลูก ดีแลน”
ใบหน้าหล่อเข้มไม่ผิดจากเทพบุตรกรีกเปื้อนยิ้ม ดวงตาเรียวยาวที่เจ้าของสามารถทำให้มันหวานเชื่อมดุจน้ำผึ้งหรือทำให้มันดุดันเหี้ยมเกรียมได้ง่ายดายจับจ้องไปที่ใบหน้าของบิดาด้วยความรักและเคารพเทิดทูน
“ขอบคุณครับคุณพ่อ ผมสัญญาว่าทุกอย่างจะต้องดีขึ้น เอ่อ แล้วนี่คุณพ่อทานยาหลังอาหารค่ำหรือยังครับ”
จอร์จพยักหน้ารับน้อยๆ พลางอมยิ้ม
“หนูลิลลี่ให้พ่อทานยาแล้วล่ะ เธอไม่เคยพลาดเรื่องแบบนี้หรอก”
“แลดูคุณพ่อจะชื่นชมแม่พยาบาลคนนี้เหลือเกินนะครับ”
น้ำเสียงของดีแลนสั้นห้าวโดยไม่รู้ตัว จนจอร์จต้องหรี่ตาแคบมองหน้าบุตรชาย
“หนูลิลลี่คือลูกสาวของมิลล่า อดีตภรรยาของพ่อ ดีแลนก็รู้นี่ ดังนั้นลูกอย่าทำเหมือนกับว่าเธอเป็นคนอื่นอีกนะ พ่อไม่ชอบเลย”
กรามแกร่งของดีแลนขบแน่นจนนูนเป่ง นัยน์ตามืดดำลึกล้ำยากจะอ่านความรู้สึก ใช่ เขาไม่พอใจ แต่ก็จำต้องสะกดกลั้นเอาไว้
“แต่เธอก็เป็นแค่ลูกติดของสามีใหม่คุณแม่นะครับ”
“ถึงจะอย่างนั้น หนูลิลลี่ก็เท่ากับเป็นญาติของเราคนหนึ่ง พ่อไม่ชอบเลยเวลาเห็นดีแลนข่มจนหนูลิลลี่ตัวสั่น พ่อขอร้องนะ อย่าทำแบบนั้นอีก”
“ครับ”
ดีแลนรับคำสั้นๆ เอื้อมมือไปหยิบหนังสือพิมพ์จะมาอ่านให้บิดาฟัง แต่ท่านกลับยกมือขึ้นห้าม
“หน้าที่นี้เป็นของหนูลิลลี่”
“แต่คืนนี้ผมอยากอ่านให้คุณพ่อฟังนี่ครับ ผมอยากดูแลคุณพ่อบ้าง”
จอร์จระบายยิ้ม แต่ก็ยังยืนกรานคำเดิม
“พ่อชอบฟังเสียงหวานๆ ของหนูลิลลี่มากกว่าเสียงห้าวๆ ของลูกนะดีแลน เอาเป็นว่าลูกนั่งฟังหนูลิลลี่เป็นเพื่อนพ่อเฉยๆ ดีกว่านะ”
สิ่งที่บิดาพูดยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากจะฉีกใครบางคนให้ละเอียดเป็นชิ้นๆ
“ครับ ผมยินดีทำตามความต้องการของคุณพ่อทุกอย่าง”
“ขอบใจมาก งั้นไปตามหนูลิลลี่ให้พ่อทีนะ”
“ครับ คุณพ่อ”
- Writer
