When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ก็แม่กำไลมีลูกให้พี่ไม่ได้ มันผิดหรือที่พี่ก็อยากมี แม่กำไลมีไม่ได้ พี่ก็จะให้แม่หยกมี คืนนี้พี่จะไปค้างที่เรือนแม่หยก นอกเสียแต่ว่า แม่กำไลจะหาคนที่มีลูกได้ให้พี่” “คุณพี่หมายถึง.....” “พี่พอใจในหนูอุ่น ถ้าแม่กำไลเป็นธุระให้ พี่จะยอมแม่กำไลทุกอย่าง” คุณพระเดินเข้ามาปลอบประโลม คุณหญิงกำไล ที่ตอนนี้กำลังตกใจในสิ่งที่คนเป็นสามีของเธอพูดออกมา “นั่นหลานสาวอิฉัน คนที่อิฉันเลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออก คุณพี่ก็เห็นหนูอุ่นมาแต่เล็กแต่น้อย อายุอานามของคุณพี่เป็นพ่อยัยหนูอุ่นได้เลยนะคะ” น้ำตาของคุณหญิงกำไลเริ่มไหลอาบแก้ม “แล้วแต่แม่กำไลจะตัดสินใจเถิด พี่ไม่ได้บังคับ แต่ถ้าแม่อุ่นมีลูกให้พี่ได้ พี่จะอยู่ที่นี่กับแม่กำไล และแวะเวียนไปหาแม่หยกแค่ครั้งคราว นานที พี่จะสาบานจะรักและเอ็นดูหลานของแม่อย่างดี” “ยัยหนูอุ่น ก็ลูกพระยานาหมื่น ไม่ใช่คนไม่มีสกุลเหมือนนังหยก คุณพี่จะมาขอกันง่ายๆแบบนี้ ก็ง่ายไปกระมั