“ก็แม่กำไลมีลูกให้พี่ไม่ได้ มันผิดหรือที่พี่ก็อยากมี แม่กำไลมีไม่ได้ พี่ก็จะให้แม่หยกมี คืนนี้พี่จะไปค้างที่เรือนแม่หยก นอกเสียแต่ว่า แม่กำไลจะหาคนที่มีลูกได้ให้พี่”
“คุณพี่หมายถึง.....”
“พี่พอใจในหนูอุ่น ถ้าแม่กำไลเป็นธุระให้ พี่จะยอมแม่กำไลทุกอย่าง” คุณพระเดินเข้ามาปลอบประโลม คุณหญิงกำไล ที่ตอนนี้กำลังตกใจในสิ่งที่คนเป็นสามีของเธอพูดออกมา
“นั่นหลานสาวอิฉัน คนที่อิฉันเลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออก คุณพี่ก็เห็นหนูอุ่นมาแต่เล็กแต่น้อย อายุอานามของคุณพี่เป็นพ่อยัยหนูอุ่นได้เลยนะคะ” น้ำตาของคุณหญิงกำไลเริ่มไหลอาบแก้ม
“แล้วแต่แม่กำไลจะตัดสินใจเถิด พี่ไม่ได้บังคับ แต่ถ้าแม่อุ่นมีลูกให้พี่ได้ พี่จะอยู่ที่นี่กับแม่กำไล และแวะเวียนไปหาแม่หยกแค่ครั้งคราว นานที พี่จะสาบานจะรักและเอ็นดูหลานของแม่อย่างดี”
“ยัยหนูอุ่น ก็ลูกพระยานาหมื่น ไม่ใช่คนไม่มีสกุลเหมือนนังหยก คุณพี่จะมาขอกันง่ายๆแบบนี้ ก็ง่ายไปกระมั
