ข่าวที่ว่าโอรสสวรรค์รับสั่งให้คุณหนูใหญ่เซิ่นเข้าเฝ้าที่วังหลวงนั้นดังกระพือไปทั่วเมืองเทียนหวง ลู่เหวินคังทั้งตกใจ ทั้งแปลกใจ ทั้งสงสัยและทั้งเสียหน้า เขาเป็นขุนนางมาได้หลายปีแล้วแต่ยังไม่เคยได้มีโอกาสเข้าเฝ้าต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้เลย แล้วนี่เซิ่นซิงเหยียนเป็นผู้ใด นางเป็นเพียงสตรี และเป็นสตรีที่มีชื่อเสียงไปในทางที่ไม่ดีเพราะกำลังจะหย่ากับสามี เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ลู่เหวินคังถึงกับสะดุ้ง
‘แย่แล้ว หากนางกราบทูลฟ้องฮ่องเต้ว่าข้าเป็นสามีที่ไม่ดี ใช้การไม่ได้ล่ะ จะทำอย่างไร ฮื่ย! นี่มันเรื่องบ้าอันใดกันนะ ทำไมจู่ๆ ฝ่าบาทถึงได้เรียกตัวสตรีร้ายกาจเช่นนางเข้าเฝ้าได้’
“อาเจ้ย”
“ขอรับ นายท่าน”
“เจ้าไปสืบมาซิว่าฮ่องเต้เรียกเซิ่นซิงเหยียนไปเข้าเฝ้าด้วยเรื่องอันใด”
“ขอรับนายท่าน”
วันนั้นทั้งวันลู่เหวินคังไม่มีสมาธิในการทำงานเอาซะเลย เขาดูเหม่อลอย บางครั้งก็ดูเคร่งเครียดจนขุนนางต่างๆ ที่ทำงานในก
