ทันทีที่ภูมินทร์เดินลงจากเฮลิคอปเตอร์เขาก็ก้าวยาวๆตรงไปกระชากคอเสื้อดนัยด้วยอารมณ์เดือดดาลเกินควบคุม นัยน์ตาคมกริบแข็งกร้าวแทบจะฉีกอีกฝ่ายเป็นชิ้นๆ
“กูเตือนแล้วใช่ไหมว่าอย่าเอาลูกน้องเข้าไปเสี่ยง ที่นั่นมันพื้นที่สีแดง ใช้กำลังคนเข้าไปดับไฟไม่ได้ทำไมมึงไม่ฟัง!”
อิทธิฤทธิ์ที่เดินตามเพื่อนมาติดๆ ต้องรีบไปดึงเพื่อนเอาไว้ พร้อมกับเอ่ยปรามเสียงหลง ส่วนคนถูกกระชากคอเสื้อไม่ได้ขัดขืนหรือต่อสู้ใดใดทั้งสิ้น เขาเพียงแต่ยืนนิ่งๆสำนึกผิดกับความผิดพลาดที่ตัวเองได้ตัดสินใจไปอย่างไม่น่าให้อภัย
“เฮ้ย! ไอ้ภู ใจเย็นๆ”
“ปล่อยกูไอ้อิท กูจะฆ่าไอ้คนที่ออกคำสั่งให้ลูกน้องกูไปตาย”
ภูมินทร์ปัดมือเพื่อนที่พยายามแยกตัวเขาออกจากอีกฝ่าย อยากจะซัดหมัดหนักๆ ใส่คนตรงหน้าสักทีสองที แต่อิทธิฤทธิ์ก็ไม่ให้เขากระทำตามใจได้ เพราะรู้ว่าตอนนี้เขากำลังใช้อารมณ์อยู่เหนือการไตร่ตรอง
“ไม่ได้ไอ้ภู หยุดเดี๋ยวนี้!”
“มึงจะห้ามกู
