ตอนที่ 13

1824 Words

ศศิมาก้มหน้าก้มตาเลือกดูเมนูอาหาร โดยไม่ได้สนใจคนที่กำลังเดินเข้ามา ดาริกาก็เช่นกัน กว่าจะรู้ตัว พิมพ์พลอยก็เดินมายิ้มแป้นอยู่ตรงหน้า สองสาวยิ้มๆ รู้สึกโลกมันกลมเสียจริง บทจะเจอก็เจอกันง่ายๆ บทจะไม่ได้เจอ ก็หาตัวแสนยาก แต่สองสามวันมานี่เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นบ่อยๆ “แหม โลกกลมหรือพรหมลิขิตไม่รู้นะคะ สวัสดีค่ะ พี่ศศิ” พิมพ์พลอยแกล้งพูดแหย่ดาริกา “โลกกลมก็พอมั้ง มาทำงานแถวนี้หรือแก” ดาริกาถาม “นั่งก่อนสิ พลอย” ศศิมาพูดเชื้อเชิญ “ขอบคุณค่ะ ได้หยุด เมื่อคืนดึก นายเลยให้พัก” พิมพ์พลอยบอก “แล้วไง นายให้พัก แล้วมากินข้าวเสียไกลเลยนะ เรา” ศศิมาพูดแหย่คนที่ยิ้มแหยๆ นึกไปถึงอีกคนที่เพิ่งแยกกัน ถ้าสองคนนี้รู้เรื่องเมื่อเช้าจะว่าอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้ “พี่โจชวนมาค่ะ พอดี คือ” ยังไม่ทันได้พูดอะไร ชายหนุ่มที่เพิ่งเอ่ยถึงเดินเข้ามาพอดี พิมพ์พลอยเลยแนะนำให้จิรายุสได้รู้จักกับศศิมา “สวัสดีค่ะ พี่โจ ไม่ได้เจอกันนาน หล่อขึ้นนะ เนี่ย” ดาริกาทักทายหลังจากจิรายุสทักทายและพูดคุยกับศศิมาไปบ้างแล้ว “แหม่ ช่างแซวนักนะ พี่ศศิไปหลงลมแม่คนนี้ได้อย่างไรครับ ปากร้ายจะตายไป” จิรายุสยิ้มให้ดาริกาที่ถลึงตาใส่อยู่ “จริงหรือคะ ตกลงยังไงกันคะ คุณดาริกา” ศศิมายิ้มพูดแซวดาริกา “แหม ดาวก็แค่ห่วงเพื่อน กลัวพี่โจไม่จริงจัง แค่ไปขู่ๆ ไว้เท่านั้นเองค่ะ” ดาริกายิ้มจ๋อยๆ “ขู่ หรือ” ศศิมาพูดเสียงสูง ทำเอาทั้งจิรายุสและพิมพ์พลอยหัวเราะ “ไอ้พลอย ยังจะมาขำ ไม่ห่วงแกละก็ ฉันก็ไม่ไปยุ่งหรอกนะ” ดาริกาหันมายิ้มเจื่อนๆ ให้ศศิมาที่ยิ้มให้อยู่ “กลัวพี่ศศิเปลี่ยนใจหรือไง ถ้ารู้ว่าแกดุขนาดไหน” พิมพ์พลอยยิ้มๆ กับศศิมาที่เอื้อมมือไปโอบไหล่ดาริกาเอาไว้ “ไม่ดุสักหน่อย ก็พี่โจนั่นแหละ สาวรุมตอมหึ่งขนาดนั้น ฉันเลยเป็นห่วงแกไง หรือไม่ต้องห่วงแล้ว มีพี่โจดูแลแล้วนี่ ลืมเพื่อนเลย ว่างั้น” ดาริกาพูดบ่นงึมงำ จิรายุสแอบสังเกตการดูแลเอาใจใส่ที่ศศิมามีให้ดาริกา อันที่จริงก็พอจะรู้เรื่องของดาริกาจากการบอกเล่า ของพิมพ์พลอยมาบ้าง จากข่าวที่เขียน ถึงศศิมาบ้าง จิรายุสรู้จักดาริกามานานพอๆ กับที่รู้จักคนรักของตัวเอง ถือว่าสนิทสนมกันพอสมควรไม่เคยนึกมาก่อนว่า วันหนึ่งดาริกาจะมีคนรักเป็นผู้หญิงด้วยกัน เพราะตอนเรียนมหาวิทยาลัย ไม่มีวี่แววให้เห็นเลยว่าจะสนใจ ผู้หญิงคนไหน “ตกลงนั่งด้วยกันไหมคะ โจ” ศศิมาถาม “หรือจะไปสวีท วี๊ดวิ้วกับตามลำพัง” ดาริกาพูดแซว “ไอ้บ้า มากินข้าวย่ะ เรื่องจีบน่ะหมดยุคแล้ว พี่โจเลิกหวานมานานแล้วล่ะ” พิมพ์พลอยยิ้มๆ เมื่อหันมาเห็นจิรายุสทำหน้าดุใส่ “งานเข้า” ศศิมากระซิบบอกดาริกา ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ แล้วทำบุ้ยใบ้ให้มองไปทางเดียวกัน ซึ่งพระพระพายยืนอยู่บริเวณหน้าร้าน “หน้าที่ พี่ศศิ แล้วล่ะคะ” ดาริกาพูดงึมงำ พิมพ์พลอยเห็นท่าทางแปลกๆ ของสองสาว ซึ่งพูดซุบซิบกัน แถมยังมองออกไปทาง ด้านหน้าร้าน “พี่ขอตัวสักครู่นะคะ” ศศิมาบอกกับจิรายุส ซึ่งมองตามสายตาศศิมากับดาริกา ซึ่งพอคาดเดาได้ว่า ศศิมาคงเจอคนรู้จัก “นัดไว้ หรือ” พิมพ์พลอยถามดาริกา “เปล่า ฉันมากับพี่ศศิ” ดาริกาบอก ศศิมานำพระพายเข้ามาร่วมโต๊ะ หลังจากที่คนเพิ่งมาถึงมองมาเห็นพิมพ์พลอยร่วมโต๊ะอยู่ด้วย เลยลังเลอยู่นิดหน่อย แต่ถ้าไม่ เข้าไปร่วมโต๊ะ คงจะเสียมารยาท เพราะบอกกับศศิมาไปแล้วว่า มาคนเดียว พระพายถอนใจเบาๆ ก่อนที่จะเดินตามศศิมาเข้ามา “แกแนะนำเอง ก็แล้วกัน” ดาริกาโบ้ยให้พิมพ์พลอยแนะนำคนรักให้ รู้จักกับพระพาย “ไต้ฝุ่น นี่พี่โจ แล้วพี่โจคะ นี่ไต้ฝุ่น เอ่อ เป็น เป็นน้องพี่ศศิค่ะ” พูดจบก็ถอนใจ ไม่รู้เป็นอะไรทำไมต้องรู้สึกอึดอัดด้วยนะ กับแค่ การแนะนำให้สองคนให้รู้จักกัน “สวัสดีครับ คุณพระพาย” จิรายุสเรียกชื่อเต็ม ทำเอาคนแนะนำไปเมื่อสักครู่แปลกใจ “สวัสดีค่ะ” พระพายพนมมือไหว้ เพราะพอจะเดาได้ว่า จิรายุสน่าจะอายุอานามมากกว่าตัวเอง “บริษัทผมรับตกแต่งภายใน โครงการใหม่ของคุณพระพายอยู่ครับ แต่ไม่ได้อยู่ในความรับผิดชอบของผม เลยไม่มีโอกาสได้ ร่วมงานกัน” จิรายุสบอกเล่าเรื่องงาน “หวังว่าคราวหน้า จะได้ร่วมงานกันนะคะ” พระพายยิ้มให้กับจิรายุส “สั่งอาหารกันเลยดีไหมคะ” ศศิมาพูดขึ้นในฐานะที่อาวุโสสุด “ดีเหมือนกันค่ะ” ดาริกาถอนใจ มองสบตากับศศิมา “ฝุ่นขอตัวไปล้างมือก่อนนะคะ” พระพายบอกกับศศิมา “ตามสบายจ้ะ” ศศิมายิ้ม มองสบตากับพระพาย เหมือนมีอะไรบาง อย่าง หรือจะอึดอัดที่เจอกับพิมพ์พลอย แถมยังมีจิรายุสพ่วงมาด้วยอีกคน “พลอย ขอไปห้องน้ำก่อนนะคะ” “พลอยอยากทานอะไร เดี๋ยวพี่สั่งให้” จิรายุสถาม “พี่โจ สั่งเลยค่ะ” พูดจบพิมพ์พลอยก็เดินตามพระพายออกมา “ฝุ่น” พระพายไม่ได้สนใจกับคนที่เดินตามออกมา จนได้ยินเสียงเรียก “คะ” พระพายหันมาตามเสียงเรียกนั้น “ตามพลอย มาหรือ” พิมพ์พลอยถาม รู้สึกอยากตบปากตัวเองขึ้นมาที่ถามออกไปแบบนั้น “ตาม ฝุ่นจะตามพลอยมาทำไม ร้านนี้ อาหารอร่อย ใคร่ๆ ก็มากันไม่ ใช่หรือ อีกอย่างฝุ่นจะตามมาทำไม ก็รู้อยู่แล้ว ว่าพลอยจะ มาทานข้าวกับแฟน” พระพายพูดจบก็เดินเข้าไปล้างมือ “สรุปว่า บังเอิญ” “พี่ศศิกับดาว ตามพลอยมาหรือเปล่าล่ะ” พระพายถาม “บอกให้พัก แล้วทำไมไม่พัก” พิมพ์พลอยพูด “ฝุ่นล้างมือเสร็จแล้ว ขอตัวก่อนนะ หายมานานๆ เสียมารยาท” “ฝุ่น” พระพายเดินออกไปแล้ว พิมพ์พลอยยืนถอนใจ ทำไมต้องกังวลกับเรื่องของพระพาย ทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรให้น่ากังวลเลย บรรยากาศเป็นไปด้วยดี พระพายพูดคุยกับจิรายุสเรื่องงานที่โรงแรมบ้าง แต่คุยกับศศิมาและดาริกาเสียเป็นส่วนใหญ่ คนเดียว ที่แทบจะไม่ได้พูดคุยด้วยเลย ก็คือ พิมพ์พลอย มีบ้างที่มองสบตากับ แต่ก็เพียงชั่วครู่ “เมื่อคืนคงดึกสิเรา เมื่อสักพักพี่โทรฯ ไปหา แต่ไต้ฝุ่นไม่รับสาย ยุ่งอยู่ล่ะสิ” ศศิมาถามพระพาย “ไม่ดึกมากค่ะ กลับก่อนพี่ศศิเสียอีก ต้องขอโทษด้วยค่ะ ที่ไม่ได้โทรฯ กลับ” พระพายบอก “ช่างเถอะ ก็เจอกันแล้วนี่ แต่ดูเพลียๆ นะ เราน่ะ” ศศิมาแอบสังเกต พระพาย โดยเฉพาะเวลาที่แอบมองพิมพ์พลอย “คิดโน่น คิดนี่ เรื่อยเปื่อยนะคะ ปกติก็ทำงานดึกดื่นอยู่แล้ว” “ช่วงนี้ คงเหนื่อยมากนะครับ” จิรายุสพูดขึ้น “ชินแล้วล่ะค่ะ จริงๆ ก็มีคนช่วยเยอะอยู่ค่ะ” พระพายยิ้มให้จิรายุส “คนที่ทำงานพูดถึงคุณไต้ฝุ่นให้ได้ยินเหมือนกัน ชมกันไม่หยุดปาก” “ชมหรือนินทากันคะ คุณโจ” พระพายยิ้มๆ “ชมครับ ตอนแรกก็ไม่คิดว่า จะทำงานเก่งขนาดนี้” “ขอบคุณค่ะ ฝุ่นขอตัวก่อนนะคะ เกงานมาครึ่งค่อนวันแล้ว” พระพายบอกกับศศิมาที่พยักหน้าให้ “ยินดีที่ได้พบกันนะครับ” จิรายุสลุกขึ้น ช่วยขยับเก้าอี้ให้พระพาย “ขอบคุณค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” พระพายยิ้มจางๆ ให้พิมพ์พลอย “ขับรถดีๆ นะ” พิมพ์พลอยยิ้มน้อยๆ ให้ “ค่ะ” “คุยกันเรียบร้อยจนน่ากลัว” ดาริกาแอบคิดอยู่ในใจ หรืออาจจะเพราะมีจิรายุสร่วมโต๊ะด้วย ลิ้นกับฟันระหว่างพิมพ์พลอยกับพระ พายจึงไม่กระทบกัน “พี่ออกไปส่งฝุ่นก่อนนะ ดาว เดี๋ยวมา” ศศิมารู้ว่า พระพายน่าจะมีอะไรในใจ ไม่แน่ใจนัก อาจจะเป็นปัญหาเรื่องงานหรือเรื่องครอบครัว แปลกใจตั้งแต่มาทานอาหารไกลขนาดนี้แล้ว พิมพ์พลอยมองดูศศิมาที่กำลังพูดคุยอยู่กับพระพาย คนที่เธอมองอยู่ยังคงมีรอยยิ้มให้เห็นอยู่บ้าง แต่ศศิมาสีหน้าดูจริงจังมาก ดาริกามองดูเพื่อนรักที่กำลังสนใจกับสองสาวที่ยังคงพูดคุยกันอยู่หน้าร้าน เริ่มคิดไปทางเดียว กับศศิมา ว่าสองคนนี้ท่าทางแปลกๆ พิมพ์พลอยดูเป็นกังวล พระพายเองก็นิ่งๆ ผิดปกติเหมือนมีอะไรอยู่ในใจด้วยกันทั้งคู่ “พลอย เดี๋ยวก็คอหักพอดี” ดาริกาแอบกระซิบกระซาบแหย่เพื่อน “อะไรของแก” พิมพ์พลอยหันกลับมาทางดาริกา “เปล๊า” ดาริกาอมยิ้ม “เสียงสูงไปนะจ๊ะ” พิมพ์พลอยพูดเหน็บเพื่อน แล้วหันมายิ้มให้จิรายุส “พลอยรู้จัก คุณไต้ฝุ่น นานแล้วหรือ” จิรายุสถาม “ถ้าในฐานะเจ้าของโรงแรม ก็นานแล้วล่ะ เอาจริง คือ เพิ่งรู้จักตอนที่พี่ศศิแนะนำ รายนั้นน่ะ น้องรักพี่ศศิ ใช่ไหมดาว” พิมพ์ พลอยไม่ค่อยอยากพูดเรื่องของพระพายมากนัก เลยโบ้ยไปให้ดาริกา “ค่ะ รักมาก หวงและห่วงมากเสียด้วย ท่าทางคงกลัวคนไม่จริงใจ” “ตกลงฉันน่ะ เพื่อนแกไหมเนี่ย” พิมพ์พลอยบ่นงึมงำ “ใช่สิ รัก หวง และห่วงด้วย โอเคหรือยัง แก” ดาริกาอมยิ้ม ศศิมากลับมานั่งร่วมโต๊ะ โดยไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับพระพายเลย คนที่รอฟังเรื่องของพระพายเลยยิ้มจ๋อยๆ ไป ดาริกานึกขำพิมพ์พลอยขึ้นมา หาก แต่ก็อดห่วงไม่ได้ หรือบางทีควรจะหาโอกาสคุยหรือถามไถ่ดูบ้างน่าจะดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more