การออกมาเที่ยวเกือบค่อนวัน ได้พบเจอชาวบ้านที่ทำประมงและทำสวนผักผลไม้เลี้ยงชีพยามว่างทำให้รุ่งอรุณเพลิดเพลินกับการเที่ยวหากไม่นับว่าการพยายามออกจากเกาะไปหาจตุพรไม่เป็นผล แต่เพราะนับความทุกข์นิดเดียวจึงบดบังความสุขจากการได้เที่ยวค่อนวันเสียมิด หญิงสาวเดินอ่อนเปลี้ยเพลียแรงกลับกระท่อมรินจันทร์โดยมีนุ้ยหิ้วตะกร้าปิกนิก ตามมา ส่วนหมึกนั้นขอแยกออกไปขุดดินทำแปลงผักให้บิดาต่อ... เห็นว่าวันนี้จะลงผักเศรษฐกิจปลอดสารพิษ
ถ้าเป็นปรกติรุ่งอรุณคงตามไปดูด้วยความสนใจ หากเป็นยามนี้ที่หล่อนหมดหวัง หญิงสาวจึงไม่มีแก่ใจจะไปดูอะไร จึงกลับบ้านไปด้วยอารมณ์เซ็งสุดขีดเท่านั้น
รุ่งอรุณเดินก้มหน้าก้มตาไปที่ห้องรับแขก ยังไม่ทันที่จะได้นั่งโซฟาสายตาก็เหลือบไปเห็นปลายเท้าหนาเลยขึ้นมาเป็นท่อนขาในกางเกงเลสีดำที่รีดเรียบกริบ... เลยขึ้นมาถึงซิคแพคล่ำๆ สีทองแดงของที่บ่งบอกว่าเจ้าของอยู่กลางแดดมาไม่น้อยดูคุ้นตา ลำคอตั้งตรง
