เกือบเดือนแล้วรึเปล่านะที่ฉันกับคนที่เรียกตัวเองว่าพ่อไม่ได้เจอหน้ากัน เห็นแค่ตามหน้าข่าวเศรษฐกิจเท่านั้นว่ามีบริษัทต่างประเทศเข้ามาร่วมลงทุนหลังโดนบริษัทของคุณพ่อพี่ธนินปฏิเสธ
ซึ่งก็ดี ดีแล้วที่เขายังพอเห็นใจไม่เข้ามาวุ่นวายให้ฉันช่วยเหลืออีก ไม่อย่างนั้นฉันคงรู้สึกแย่กับเขามากกว่านี้
“พร้อมรึยังครับแม่ครัวคนสวย” พี่ธนินสวมกอดจากด้านหลัง ปากหยักกดจูบลงบนแก้มอย่างที่ชอบทำเป็นประจำ จากนั้นก็วางคางเกยบนไหล่
“ตักผัดผักใส่ปิ่นโตก็เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“โอเคครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอาตะกร้ามาใส่ผลไม้นะ”
“ค่ะ” พอฉันพยักหน้าพี่ธนินก็ปล่อยกอดเพื่อไปจัดการผลไม้ที่ซื้อมาเมื่อวานใส่ตะกร้า
วันนี้เราสองคนไม่มีเรียน ฉันกับพี่ธนินเลยตั้งใจทำกับข้าวเพื่อไปถวายเพลที่วัด กะว่าวันนี้จะอยู่ยาวจนถึงเย็น อยู่ช่วยงานวัดพอแดดอ่อนฉันก็จะไปนั่งคุยกับแม่
“ครบนะครับ” พี่ธนินถามอีกครั้งก่อนที่เราจะเดินออกจากห้อง ฉัน
