ตอนที่11
รถหรูคันเมื่อเช้าที่มาส่งหญิงสาวหน้าหวานป.โท ได้กลับมาอีกครั้งในเวลาห้าโมงกว่า คนขับก็ยังคงเป็นชายหนุ่มคนเดิม เขากวาดสายตามองรอบ ๆ หาร่างบางแต่ก็ไม่ได้เจออีกคนอยู่แถวนี้ มือใหญ่หยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมากำลังจะกดโทรออกไปหาภรรยา ทว่า โรสรินกลับมายืนเคาะกระจกอยู่ฝั่งข้าง ๆ เสียก่อน ภูวดลจึงเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงแล้วปลดล็อกประตูให้อีกคนขึ้นรถ
"สวัสดีค่ะ" เด็กสาวยกมือขึ้นไหว้สามี นี่เขาแก่ชนิดที่ว่าภรรยาเลิกเรียนมาแล้วยกมือไหว้แล้วเหรอ หรือโรสรินกำลังกวนประสาทเขา
"ไม่ต้องอ่ะ ฉันไม่ได้แก่ขนาดที่เธอต้องมาไหว้" คำพูดของภูวดลทำเอาโรสรินต้องกลั้นขำไป เธอไม่ได้คิดว่าภูวดลแก่ซะหน่อย เธอแค่อยากทำให้ภูวดลเอ็นดูเธอบ้าง
"ไม่แก่เลยค่ะ คิกๆ " แม้จะอยากบอกอีกคนว่าที่ไหว้น่ะไหว้เพราะอะไร แต่ร่างบางก็ไม่ได้บอกไป กลัวอีกคนจะล้อเอาซะได้
"ก็ไม่แก่ไง ขำทำไมมีอะไรน่าขำ" สายตาแม้จะมองทาง แต่ปาก
