ไทม์กลับขึ้นมายังห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นบนสุด หลังจากที่วันนี้ทั้งวันเขาไปอาศัยห้องคนอื่นอยู่อย่างไม่ได้ตั้งใจ อาการปวดหัวที่ยังรู้สึกได้ทำให้เขาขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลา พยายามสะบัดศีรษะไปมาอยู่หลายครั้งเพียงแค่หวังว่าอาการที่เป็นอยู่จะหายไป
มือหนากดรหัสผ่านประตูพร้อมกับผลักเข้าด้านในก็เจอกับลูกน้องของเขาเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องรับแขกด้วยท่าทีกระวนกระวาย
"นายหายไปไหนมาตั้งแต่เมื่อคืนครับ!" ไคเอ่ยขึ้นเสียงดังเมื่อเห็นหน้าเจ้านายหนุ่มที่เขาติดต่อไม่ได้ตั้งแต่เมื่อคืน จนกระทั่งตอนนี้วนกลับมาถึงตอนเย็นจะครบยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่แล้ว
"กูจำเป็นต้องรายงานมึงด้วย?" เสียงเข้มถามกลับพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นสูง
"จำเป็นสิครับ ก็พี่วินส่งผมมาเพื่อดูแลและอำนวยความสะดวกให้นาย"
"กูไม่ใช่เด็กที่ต้องให้เด็กอย่างมึงมาดูแล"
แต่วันนี้เขา…ก็เพิ่งจะถูกเด็กดูแลมาเหมือนกัน
"แล้วตกลงนายหายไปไหนมาครับ" ไคยังคงถามย้ำอย่
