ดาวโรงเรียน
852 Words
ฉันยืนท้าวสะเอวอย่างเอาเรื่อง เอาดิถึงจะตัวแค่นี้ก็ไม่กลัวนะขอบอก
"แม่งบ้าฉิบ มันวันอะไรของกูวะ" คนตัวโตตรงหน้าถอดแว่นกันแดดสีชาของเขาออกแล้วใช้ร่างหนานั่งลงบนกระโปรงหน้ารถของเขาอย่างหัวเสีย
ดวงตาคมดุดันราวกับเสื้อตัวโตรอขย้ำลูกแกะน้อยน่ารักบอบบางอย่างฉันด้วยใบหน้าคมเข้มเย็นชา ที่กำลังปรายตามามองฉันด้วยความไม่พอใจ
"วันอาทิตย์ แค่วันเวลาก็ไม่รู้เหรอทำไมโง่จัง" ฉันพูดกระแนะกระแหนคนตัวโตกว่าอย่างหมั่นไส้ อีโธ่เอ้ย..แค่เรื่องแค่นี้ถึงกับโทษวันเดือนปี
"ฉันไม่ได้พูดกับเธอยัยเตี้ย" คนตัวโตต่อว่าฉันกลับไม่พอยังใช้สายตาของเขามองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าปลายเท้าขึ้นไปบนหัวอย่างไร้มารยาท
"ใครเตี้ยแบบนี้เขาเรียกส่วนสูงที่นิยมเหอะ!" ฉันกระแทกเสียงใส่อยางไม่พอใจฉันสูง160แต่เขามาบอกว่าฉันเตี้ยได้ไง หนูไม่ยอมหนูไม่ยอม!
"หึ แบบนี้แหละเขาเรียกเตี้ยหมาตื่น"
"แล้วนายล่ะ เสาไฟฟ้าหรือเปรตกันจะสูงแข่งกับใครเขาห้ะ"
"นั่นปากเรอะเด็กนี่ น่าตีปากฉิบหาย"
"เด็กๆ อะไรก็เด็กแก่แล้วก็หัดอยู่เงียบๆก่อนลงหลุมเถอะพ่อเฒ่า"
"พะ พ่อเฒ่า" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก ใบหน้าหล่อของเขามันบ่งบอกถึงความตกใจขึ้นได้อย่างชัดเจน
"เอ้า แก่ไปเหรอเดี๋ยวลดสถานะให้เอาเป็นลุงแล้วกัน" ฉันตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจนักแล้วใช้มือบางปัดฝุ่นตรงกางเกงยีนขาสั้นของตัวเองออกอย่างเร่งรีบ
"....."
"กรี๊ดดดดด!!"
"อะไรวะจะกรี๊ดทำไม" ร่างสูงตะคอกถามพร้อมกับยกมือของเขาขึ้นปิดหูเมื่อฉันร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังจนแทบลั่นทั้งซอย
"หัวเข่าถลอกอ่ะ งื้ออจะเป็นแผลเป็นไหมก็ไม่รู้" ฉันย่อตัวนั่งลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงราวกับโลกนี้กำลังแตกสลายอย่างไม่มีชิ้นดี
ผิวสวยๆของฉัน ต้องมามีมลทินเหรอเนี๊ย
"ไหน..ขอดูหน่อย" เมื่อเห็นว่าฉันมัวแต่ใช้ปากเป่าแผลบนหัวเข่าตัวเองน้ำตาคลอเบ้าเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายก่อนที่จะเดินมาย่อตัวนั่งลงตรงหน้าฉันแล้วจับขาของฉันไปตรงหน้าเขาอย่างเบามือแล้วตวัดตามองมาด้วยแววตาสมเพช
"ง่ะ เจ็บ" ฉันเบะปากคว่ำเมื่อมือหนาของเขาแตะลงบนแผลของฉันเบาๆ
"สำออยว่ะ"
"นั่นปากหรือตีนที่พูด"
"จะลองไหมล่ะ เดี๋ยวจะรู้ว่าปากหรือตีน"
"โหดร้ายนายจะเตะฉันเหรอ" ฉันช้อนดวงตากลมโตมองหน้าเขาแล้วทำหน้าตาคล้ายจะร้องไห้ออกมาอยู่รอมร่อ
"ฉันไม่ทำผู้หญิงหรอก แต่ถ้าวอนตีนฉันมากก็ไม่แน่" น้ำเสียงเรียบราบดุดันน่ากลัวขึ้นในประโยคสุดท้ายทำเอาฉันต้องเม้มริมฝีปากแน่นขึ้นทันที ไม่ได้กลัวนะแค่เกรงใจเฉยๆ
"จะทำไงดีกลับไปแบบนี้แม่ด่าตายแน่เลย" ฉันบ่นอุบไม่อยากนึกถึงสภาพของตัวเองที่กลับไปบ้านด้วยแผลตามเนื้อตามตัว มีหวังคืนนี้ไม่ต้องนอนแม่คงให้พรฉันทั้งคืนแน่
"ช่วยไม่ได้ฉันจะพาเธอไปทำแผลก่อน"
"หื้อ? ทำไมถึงพาไปล่ะ" ฉันเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน เมื่อครู่เขายังด่าฉันฉอดๆอยู่เลย
"เห็นฉันเป็นคนใจดำขนาดนั้นเลย"
"หื้อ ฉันว่านายเกินคำว่าใจดำไปอีกนะ"
ปั๊ก!
"อู้วว เจ็บนะ" ฉันลูบหน้าฝากตัวเองปอยๆเมื่อเขาดีดนิ้วใส่หน้าฝากฉันจนขึ้นรอยแดง ไอ้เสาไฟเถื่อนนี่
"เจ็บก็จำขึ้นรถ"
"ไม่ไป ใครจะไปรู้ว่านายจะพาฉันไปขายก็ได้หน้าตายิ่งชั่วๆอยู่ด้วย"
"อืม ขายเธอเหรอ..หึ ให้ฟรียังไม่มีใครเอา"
"อย่ามาดูถูกฉันนะ ฉันเป็นถึงดาวโรงเรียนใครๆก็อยากจะเป็นแฟนกับฉันทั้งนั้น"
"ดาวโรงเรียน?" คิ้วหนาขดเข้าหากันอย่างใช้ความคิด ก่อนที่เขาจะปล่อยมือออกจากขาของฉันราวกับนึกรังเกียจ
"ใช่ ทำไมไม่เชื่อเหรอ"
"เธอ...เรียนม.ปลายเหรอ" เขามองหน้าฉันแล้วเอ่ยถามอย่างจริงจัง จนฉันคาดเดาไม่ได้ว่าเขาต้องการคำตอบยังไงกันแน่
"ใช่แล้วจะทำไมฉันอายุ18แล้วเถอะ ไม่ใช่เด็กม.ต้น"
"ฉิบหายแล้วไอ้เกอร์ ด่าไอ้สิงไว้เยอะเวรกรรมมาเร็วฉิบ"
**** เรื่องนี้นางเอกค่อนข้างปัญญาอ่อนนะคะ555 อย่าว่าน้อง ไรท์หมายถึงน้องค่อนข้างโก๊ะๆขอความเห็นใจอย่าเพิ่งด่าน้องน้าา เรื่องนี้เน้นฟินตลกเอามันส์ ไม่ดราม่า ชอบก้คอมเมนต์ให้กำลังใจไรท์ได้นะคะ
- Writer
