ตึง! ตึง!
ร่างเล็กสะดุ้งโหยง มองประตูที่ถูกทุบแรงๆอย่างหวาดกลัว กระชับผ้าเช็ดตัวแน่นขึ้น มองหาสักอย่างที่พอจะใช้งานได้ หยิบขวดแชมพูไว้ในมือ รู้ดีว่าข้างนอกเป็นใคร แม้จะเป็นเฮียเสือ เธอก็พร้อมจะปาหัวเขา เพราะมั่นใจมากว่าเขาต้องมาหาเรื่องแน่ๆ
“เปิดสิวะแก้มหวาน!”
แก้มหวานมองสภาพของตัวเองนิดๆ ไม่ได้หยิบชุดเข้ามาด้วย จะออกไปสภาพนี้ก็เสี่ยง แต่มันเลี่ยงไม่ได้ หรือเปิดให้เขาเข้ามาข้างใน ถ้าเกิดว่าเขาคลุ้มคลั่ง ก็ใช้ฝักบัวตีหัวไปเลย
“แก้มหวาน!”
“เออ! ได้ยินแล้ว”
แก้มหวานไม่อยากเป็นฆาตกร แม้จะคิดอยู่ในใจ แต่ไม่เลือกใช้วิธีนั้น เดินไปเปิดประตูห้องน้ำ ซ่อนขวดยาสระผมไว้ด้านหลัง มองคนตัวโตนิ่งๆ พยายามวางสีหน้าเรียบเฉย ทั้งที่ในใจสั่นไหวสุดๆ เพราะความกลัว
หมับ!
“อ๊ะ! หนูเจ็บ!”
แก้มหวานหน้ามุ่ย มองข้อมือที่ถูกคว้าไปจับด้วยแรงมหาศาล เธอน่าจะเล่นงานเขาก่อน เขาจะได้ไม่มีโอกาสทำให้เธอเจ็บ ตอนนี
