สามวันต่อมา
เสี่ยกมลยกมือกุมขมับ เมื่อเห็นลูกสาวแสนรักใช้ไม้เท้าพยุงตัวเดินเข้ามาในตึกสองคูหา ซึ่งเป็นบริษัทขายอะไหล่ของครอบครัว แก้มหวานส่งยิ้มกว้างไปให้คนเป็นพ่อ ถ้าจะบ่นว่าเธอดื้อ เธอก็ดื้อจริงๆแหละ แต่เรื่องเงินมันกวนใจนี่นา เธอยอมอยู่บ้านเฉยๆตั้งสองวันแล้วนะ
“ดื้อจริงๆ”
“แฮะๆ”
“เข้าไปในร้านเลย วันนี้ไม่ต้องเดินไปหยิบของให้ลูกค้านะ ให้เด็กในร้านหยิบเอง”
“ค่ะ”
ตั้งแต่มาช่วยงาน แก้มหวานกับพ่อสนิทสนมกันมากขึ้น อาจจะเป็นเพราะต่างคนต่างเข้าใจ ว่าสุดท้ายก็มีกันแค่สองคน เลยอยากรักษาสิ่งที่มีอยู่ไว้ให้ดีกว่าที่ผ่านมา
แก้มหวานนั่งทำงานอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ หน้าที่หลักของเธอคือจัดการออเดอร์ ทั้งที่มาจากระบบออนไลน์และหน้าร้าน เมื่อก่อนลุกเดินไปหยิบอะไหล่ชิ้นเล็กๆให้ลูกค้าบ้าง แต่ตอนนี้คงต้องนั่งอย่างเดียว
“ซื้ออะไหล่หน่อย”
ใบหน้าสวยเงยขึ้นจากจอไอแพด ตกใจไม่น้อยเมื่อสายตาปะทะเข้ากับใบห
