(เมีย)เด็กของเสือ

ยึดติดกับใครนานๆไม่ได้

10:25 น.

Aston Martin- V8 รถยนต์คันโปรดของเสือ วิ่งเข้ามาในรั้วมหาวิยาลัย จอดลงบริเวณหน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์มหาวิทยาลัยชื่อดัง คนที่นั่งอยู่ข้างๆยกมือขึ้นขอบคุณ ที่เขาทั้งเลี้ยงข้าว ทั้งยังขับรถมาส่งถึงหน้าตึกคณะ ทำให้เธอไม่ต้องเสียแรงเดินมาทั้งที่ร่างกายไม่เอื้ออำนวย

“ขอบคุณค่ะ”

ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยว เมื่อคนสวยข้างๆทำตัวเหมือนเป็นเด็กเสี่ยขึ้นมา ไหว้ทำไมวะ ไม่ใช่เสี่ย แล้วก็ไม่ได้แก่ขนาดต้องไหว้ด้วย แค่ขอบคุณอย่างเดียวก็พอมั้ง

“ไหว้ทำไมวะ อายุห่างกันแค่ไม่กี่ปี”

“คุณจะ 29 แล้ว หนูเพิ่งจะ 19 เมื่อเดือนที่แล้ว”

แก้มหวานตอบเสียงเรียบ อายุห่างกันเกือบสิบปี เธอทำกิริยานอบน้อมด้วยก็ดีแล้ว ดีกว่าเธอไม่เคารพเขาที่อายุมากกว่า อย่างเมื่อวานไม่ใช่เหรอ

“ต่างกันขนาดนั้นเลย?”

“อือ”

“แสดงว่าตอนนั้น ยังไม่บรรลุนิติภาวะนะสิ?”

“อือ ช่างมันเถอะ ตอนนี้มันผ่านมาแล้วนี่นา”

เหตุผลที่คืนนั้นแก้มหวานเลือกจะหนีไป เพราะตอนนั้นเธอเพิ่งจะย่างเข้า 16 ปีเอง วันนั้นแอบหนีไปดื่มเหล้า เพราะโดนแม่เลี้ยงทุบตี ได้เขามาช่วยไว้จากพวกที่คิดจะลวนลาม ความประทับใจนั้นเปลี่ยนเป็นความชอบอย่างรวดเร็ว เร็วซะจนเธอยอมให้เขาทำเรื่องอย่างว่าซะเอง

เพราะยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยพาตัวเองหนี แม้เขาบอกว่าจะรับผิดชอบครั้งแรกของเธอ แต่ไม่อยากให้เขาต้องเดือดร้อน พยายามหลบเลี่ยงมาตลอด แต่เพราะเขาเองก็เป็นคนดังมาก เลยได้ข่าวคราวเขาอยู่เสมอ ยิ่งได้พี่ชายเขาช่วยจากการถูกทำมิดีมิร้ายอีก ยิ่งได้ยินเรื่องของเขาบ่อยมากขึ้น มากจนความรู้สึกที่เคยมี ไม่เคยจางหายไปเลย เธอยังชอบเขาอยู่ ชอบมาตลอดตั้งแต่เจอครั้งแรก

“หนูไปเรียนแล้วนะคะ”

เปิดประตูรถออกไป แต่ยังไม่ได้ก้าวขาลง ข้อมือขวาก็ถูกคว้าไปจับ แรงดึงทำให้ขยับเข้าไปใกล้ร่างสูงทั้งตัว ริมฝีปากหนาทาบทับลงบนหน้าผากสวยเร็วๆ

“ตั้งใจเรียนนะหนู เดี๋ยวตอนเย็นเฮียมารับ”

ใบหน้าหวานร้อนฉ่า หลบสายตาเจ้าเล่ห์ไม่ทัน ยกมือดันใบหน้าหล่อเหลาแสนอันตรายออกห่าง หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะกระดอนออกมาจากอก เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ล้นเหลือจริงๆ แต่เธอรู้สึกกับเขามากไปกว่านี้ไม่ได้ ต้องเตือนตัวเองไว้ตลอด และรักษาระยะห่างไว้

12:30 น.

รถยนต์คันหรูขับเข้ามาจอดในสนามแข่งของพี่ชาย ใบหน้ากรุ้มกริ่มและรอยยิ้มมีเสน่ห์ ทำให้สาวๆหลายคนมองอย่างสนใจ แต่คนที่ถูกมองกลับไม่สนใจใครเลย เดินตรงไปยังห้องทำงานของพี่ชายอย่างรวดเร็ว

“เฮียเสือแกอารมณ์ดีอะไรวะ?”

“นั่นดิ ปกติไม่อารมณ์ดีขนาดนี้”

เด็กในร้านคุยกันถึงความผิดปกติของน้องแฝดเจ้านาย ถ้าเฮียสิงค์ดุ เฮียเสือก็ไม่ต่างกันนักหรอก แต่รายนี้ดุน้อยกว่าเฮียสิงค์มาก ไม่ค่อยดุ แต่ดุทีนี้ก็หงอกันไปหมดทั้งสนาม

คนที่ถูกนินทา มองพี่ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานอย่างสงสัย มองคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนโซฟานิดๆ ลากสายตากลับมาที่พี่ชาย เดินเข้าไปใกล้ นั่งลงบนโซฟาอีกตัว ตวัดขาเรียวยาวขึ้นไขว้ห้าง พิงหลังเข้ากับพนักโซฟา สายตามองจ้องคนหลับ

“ฝากอะไรไว้ไม่ได้เลย”

ใบหน้าเรียบเฉยพอๆกับน้ำเสียง มองตามสายตาของน้องชายฝาแฝดไปเงียบๆ หยุดลงในตำแหน่งเดียวกัน นั่นคือใบหน้าสวยหวานของคนหลับ

“ก็มีธุระ”

ยักไหล่ขึ้นลงนิดๆ แค่หนีไปคืนเดียว บ่นอะไรนักหนาวะ!

“อืม อยากกลับไปทำงานของตัวเองไหม?”

สิงค์ถามน้องชายฝาแฝด ที่ขยับลุกไปนั่งบนโซฟาตัวเดียวกับคนรักที่นอนหลับสนิท มองมือที่จับเส้นผมสีน้ำตาลยาวสลวยขึ้นมาม้วน

หวงนะ แต่มันก็เคยรักเธอ ไม่อยากใจร้ายกับมันมาก

“กูเจอคนที่ทำให้กูรู้สึกเหมือนมี่แล้ว”

เลือกที่จะไม่ตอบเรื่องงาน เพราะมันมีคนช่วยดูแลอยู่แล้ว มองใบหน้าสวยหวานด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

แม้จะไม่ใช่ทั้งหมด แต่อยู่กับเด็กนั่นแล้วสนุกดี ท่าทีที่เหมือนจะวิ่งหนี แต่บางทีก็เหมือนอยากกระโจนเข้าใส่ มันย้อนแย้งจนรู้สึกสนใจ ยิ่งรู้ว่าเป็นคนที่เคยมีอะไรด้วย ยิ่งรู้สึกพิเศษ

“แก้มหวาน?”

“รู้อยู่แล้วสินะ”

“อืม ก็เคยเจอพร้อมกันนั่นแหละ”

ใบหน้าที่เหมือนกันราวกับแกะออกมาจากพิมพ์เดียวกัน ส่งยิ้มให้น้องชาย แก้มหวานเป็นเด็กน่ารัก เธอตัวสูงกว่ามี่ไม่มาก แต่นิสัยจริงๆไม่ต่างกันเลย มีมุมที่ดื้อ และมุมที่ว่าง่าย คิดอยู่แล้วว่าน้องชายจะต้องสนใจ เลยเสนอให้มาทำงานที่นี่ ส่วนเรื่องที่พัก ตั้งใจใช้ห้องของมัน เพราะห้องของตัวเองมันจะมีปัญหาตามมาทีหลัง

“ดูแลมี่ดีๆล่ะ อย่าหักโหมนัก”

ตวัดสายตามองพี่ชายตาขวาง รู้ดีว่าทำไมเด็กมี่ถึงนอนหลับไม่รู้เรื่อง คงโดนไอ้สิงโตตัวใหญ่นั่นเขมือบมานะสิ ยัยนี่เป็นกระต่ายตัวโปรดของพี่ชายเขาเชียวล่ะ คงโดนกินแล้วกินอีกจนเหนื่อย

“อืม คงไม่หักโหมแล้วล่ะ”

แววตาอ่อนโยนทอดมองคนรัก ช่วงนี้วางแผนเรื่องครอบครัวกันแล้ว หลังจากตื้อจนคนตัวเล็กยอมอนุญาต ไม่เพียงแค่เตรียมตัวเรื่องแต่งงานเท่านั้น เขากับมี่เตรียมตัวเรื่องมีลูกแล้วด้วย หลังจากคบหาดูใจกันมานานถึงสี่เดือน ในที่สุดยัยเด็กข้างบ้านก็ยอมตกลงแต่งงานสักที

“อือ ก็ดี”

ยอมแพ้พี่ชาย เพราะสายตาอ่อนโยนที่ทอดมองคนรักของมัน เขาคงยึดติดอยู่กับผู้หญิงคนเดียวทั้งชีวิตไม่ได้ ตอนนี้อาจจะสนใจและควรทำในสิ่งที่ควร แต่เขาก็ไม่ได้บอกว่าตัวเองรักเด็กแก้มนั่นสักหน่อย บางทีถ้าอยู่กันไม่ยืด เขาก็คิดว่าจะเลิกแล้วหาคนใหม่ไปเรื่อย ไม่อยากยึดติดอยู่กับใครนานๆแบบไอ้สิงค์มันหรอก น่าเบื่อ