สงคราม
1075 Words
กรี๊ดดดด!!!!
เสียงเพิร์ธกรี๊ดด้วยความตกใจเมื่อเธอลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ
"อื้ออ" พิ้งค์ค่อยๆลืมตาขึ้นมามองเพิร์ธที่นั่งอ้าปากค้างอยู่ "เป็นอะไรวะมึง"
"ตื่นแล้วเหรอ!"
ทั้งสองหันมามองปลายเตียงก็พบสองหนุ่มยืนอยู่แถมยังมองเธอสองคนอย่างไม่สบอารมณ์
"พวกคุณข่มขืนพวกฉันเหรอ ฮึก!!" พิ้งค์หลั่งน้ำตาออกมาด้วยความกลัว
"ไอ้สารเลว #--@฿฿€$£#-฿" เพิร์ธสาดคำด่ามากมายจนสองหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ
"เดี๋ยว!! พวกฉันไม่ได้ทำอะไรเลย!" เปรมพยายามอธิบายแต่ดูเหมือนว่าสองสาวจะไม่ฟัง
"คุยกับพวกเด็กใจแตกจะไปรู้เรื่องอะไร! สภาพแบบนี้โยนลงน้ำปลาสวายยังไม่ตอดเลย!"
คำพูดของปิ๊กทำให้เพิร์ธถึงกับลุกขึ้นยืนพร้อมกับชี้หน้าด่าจนปิ๊กที่ยืนกอดอกอยู่ต้องเดินเข้ามาหา
"เจ็บไหม?"
"อะไร!!"
"มากล่าวหาว่าพวกฉันล่วงเกินน่ะ ช่องทำมาหากินของพวกเธอน่ะเจ็บไหม" ผมมองหน้ายายปากเสียที่พูดจาไม่รู้เรื่อง
"ไม่!"
"ก็แสดงว่าไม่มีอะไรจิ้มเข้าไป หรือถ้ามีก็คงไม่รู้สึก!"
"อะ ไอ้บ้า!! "
"พูดจากับผู้ใหญ่ให้มันดีๆหน่อยเดี๋ยวเขาจะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน" ปิ๊กยังคงพูดจาดูถากถางทั้งสองสาวไม่หยุดทำให้เพิร์ธเริ่มหัวร้อนจนลืมตัวว่าตัวเองอยู่ในชุดที่ไม่เรียบร้อย
"จ้าาา คุณลุงหนูขอกราบอภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะที่พูดจาไม่รู้จักเด็กจักผู้ใหญ่"
(ลุงพ่องงง) ปิ๊กพูดออกมาแบบไม่มีเสียงจนเปรมต้องกันท่าไว้เพราะกลัวจะเกิดสงครามในห้องนี้
"น้องสองคนเมาแล้วก็อ้วกเละเทะ พวกพี่เลยต้องล้างตัวแล้วเปลี่ยนชุดให้มันเป็นเหตุจำเป็นจริงๆต้องขอโทษด้วย แต่สาบานได้เลยว่าไม่มีใครล่วงเกินเราสองคนแน่นอน"
"เออ พูดจาแบบนี้ค่อยฟังรู้เรื่องหน่อย" เพิร์ธหันไปเบะปากให้ปิ๊กอีกครั้ง
"ถ้างั้นหนูขอชุดคืนด้วยค่ะหนูจะกลับหอ" พิ้งค์รีบตั้งสติเพราะเธออยากออกไปจากที่นี่แล้ว
"ยังไม่ได้ซักมีแต่อ้วกพวกน้องๆเอาชุดพวกพี่ไปใส่ก่อนแล้วกัน" เปรมส่งชุดของปิ๊กให้ทั้งสองคนเพราะที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นปิ๊กที่มาค้างบ่อยๆจึงไม่แปลกที่จะมีเสื้อผ้าติดตู้ไว้
"เดี๋ยวทำไมต้องเป็นชุดกูด้วย ผ้าหลังผับก็มีคลุมๆไปก่อนก็ได้ เสื้อกูไม่ใช่ตัวละร้อยนะ"
"ถือว่าสงสารน้องมัน" เปรมรีบส่งชุดให้สองสาวจากนั้นพวกเธอก็รีบลงมาเปลี่ยน
เมื่อออกมาจากห้องน้ำเพิร์ธก็รีบเดินมาขอบคุณเปรมที่ช่วยเหลือไว้แต่เปรมหัวเราะขบขันเพราะจริงๆแล้วคนที่ดูแลเธอคือแฝดพี่ต่างหาก
"คนที่เราต้องไปขอบคุณคือคนโน้นไม่ใช่ฉัน"
"ตาลุงนั่นคงไม่อยากรับคำขอบคุณหรอกค่ะ ว่าแต่ทำไมเป็นแฝดกันแต่นิสัยไม่เหมือนกันเลยคะ"
"เพราะฉันคนดีไงไม่ได้เลวเหมือนมัน"
"ให้มันน้อยๆหน่อย ถ้าไม่อยากโดนไอ้เปรมเอาไปเป็นเมียคนที่38ก็ถอยห่างๆไว้ยัยเด็กแก่แดด"
"นี่เป็นคำพูดของคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นผู้ใหญ่เหรอคะ น่านับถือมากเลยค่ะ"
"ขอบคุณที่ชม!"
ทั้งสองจ้องตากันอย่างไม่ลดละ เมื่อพิ้งค์เดินออกมาทั้งสองก็ขอตัวกลับทันทียิ่งอยู่นานประสาทยิ่งเสีย
หอพักนักศึกษา
กลับมาถึงเพิร์ธก็ทิ้งตัวลงนอนเพราะเธอรู้สึกว่าตัวเองเพลียจากการดื่มเหล้าเมื่อคืนแถมตื่นมาต้องมาปวดหัวกับไอ้แฝดนรกอีก ส่วนพิ้งค์ก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินมานอนเหมือนกัน
ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นเวลาบ่ายโมงทั้งสองต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะได้ออกมาหางานพิเศษทำจนมาเจอร้านชาบูแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่
"ขอโทษด้วยนะคะเจ้านายพี่รับน้องพิ้งค์คนเดียวค่ะ"
"อ้าว แล้วหนูล่ะคะพี่"
"เจ้าของร้านให้น้องพิ้งค์ทำได้แค่คนเดียวค่ะต้องขอโทษด้วยนะคะ"
"งั้นหนูไม่ทำดีกว่า" พิ้งค์รีบปฏิเสธแต่ก็โดนเพิร์ธท้วงเอาไว้ตอนนี้งานมันหายากยังไงก็ต้องทำไปก่อน
"ทำๆไปก่อนเถอะเดี๋ยวกูไปหางานอื่นทำก็ได้"
"อืมก็ได้"
ทั้งสองสาวเดินออกมาจากร้านชาบูก็เปิดโซเชียลค้นหางานจนไปเจอการโพสต์รับสมัครงานของผับอโคจร
"เฟซบุ๊กอีลุงนี่หว่า ขอส่องหน่อยแล้วกัน"
เพิร์ธเข้าไปส่องเฟซบุ๊กของปิ๊กที่ส่วนใหญ่จะโพสต์แต่เรื่องงานแต่กดของการส่องเฟซศัตรูคือห้ามลั่นเด็ดขาดซึ่งแน่นอนว่าเธอดันมือลั่นไปกดไลค์ จนชายหนุ่มต้องอัพสเตตัสเพิร์ธถึงกับทำปากขมุบขมิบทันที
"ส่องกับเสือกมีเส้นบางๆกั้นอยู่"
"เพิร์ธแล้วมึงจะไปทำงานที่ไหนอ่ะ"
"เดี๋ยวกูจะไปผับเฮงซวยนั่นอีกรอบนึงครั้งนี้กูต้องได้งาน"
ทั้งสองเดินทางมาที่ผับอีกครั้งแต่คราวนี้เธอได้เจอกับผู้จัดการร้านอย่างคุณกายที่พูดจาดีแถมยังรับเธอเข้าทำงานอีก
"ขอบคุณพี่กายมากๆเลยค่ะที่รับหนูเข้าทำงาน"
"เอาเถอะพี่เข้าใจเด็กต่างจังหวัดมาเรียนที่นี่ต้องใช้เงิน"
"แล้วพี่จะให้หนูเริ่มงานได้เมื่อไหร่คะ"
"พรุ่งนี้ก็ได้ครับวันนี้จะได้ไปเตรียมตัวก่อน พนักงานที่นี่ต้องแต่งตัวนะยิ่งสวยยิ่งดี"
"จัดไปค่ะ"
เพิร์ธเดินออกมาด้วยความดีใจอย่างน้อยเธอก็ได้งานทำแล้วจะได้มีเงินเที่ยวอย่างเต็มที่ หลังจากที่สองสาวกลับไปแล้วปิ๊กก็เดินทางมาที่ผับหลังจากไปช่วยเปรมทำบัญชีที่ร้านชาบูมา แต่ก็เจอกายผู้จัดการร้านนั่งอยู่ที่เคาท์เตอร์บาร์
"ไงกายได้พนักงานแล้วหรือไง"
"ได้แล้วครับคุณปิ๊กผมให้เริ่มงานพรุ่งนี้เลย"
"อืมดีแล้ว"
- Writer
