เวลาช่วงเช้าของอิงอิงผ่านไปอย่างรวดเร็วเพราะงานที่มีมันล้นมือจนไม่รู้ว่าเวลามันเดินทางมาถึงเที่ยงวันตั้งแต่เมื่อไหร่
อานนท์เองก็นั่งเคลียร์งานอยู่ในห้องเงียบกริบไม่ได้ออกมาจากในห้องทำงานอีกเลยจนกระทั่งได้เวลาอาหารเที่ยง
ในเวลาสามสี่วันมานี้อิงอิงสังเกตได้ว่า หากอานนท์ไม่ได้มีนัดคุยกับลูกค้าที่ร้านอาหารข้างนอกเขาก็มักจะให้เธอสั่งอาหารกล่องมาให้เขา ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงานเธอก็ได้รับหน้าที่นี้เลย เธอสังเกตได้ว่าเขาเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายถึงแม้ว่าจะติดนิสัยเอาแต่ใจไปสักหน่อย
ภายใต้ท่าทางเย็นชาใบหน้าเรียบเฉยสายตาคมดุนั้นเขาเป็นคนที่มักจะเรียกร้องความสนใจเหมือนเด็กๆ อิงอิงสังเกตได้ไม่ยาก ดังนั้นเธอจึงใส่ใจเขากระทั่งเรื่องนี้ เรื่องอาหารการกินนี่ นับว่าเธอใส่ใจไม่แพ้เรื่องใด เพราะว่าเธอเองเป็นคนชอบกิน มันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก กองทัพต้องเดินด้วยท้องไม่ว่าใครหรือยุคใดย่อมต้องเป็นไป ดังนั้นวัน
