บทที่8. ติดดิน
1063 Words
“ดีจัง ชาวบ้านได้ขายของ แล้วหนิงได้อะไรล่ะ”
“ได้หน้าไง หน้าบานเลยล่ะ”
ลักษณ์ณาราหัวเราะปากกว้าง เธอเป็นคนเปิดเผยและจริงใจ หญิงสาวหยิบลูกหยีกวนส่งเข้าปากอีกลูกแล้วมองไปที่นาฬิกาที่บอกเวลาบ่ายสามโมงเศษ เธอยอมรับว่าเธอไม่ค่อยถนัดงานต้อนรับลูกค้าเท่าไหร่ เพราะความใจร้อนและปากกับใจแสนจะตรงกัน หากเจอลูกค้าเรื่องมากหรือชอบต่อราคาเธออาจจะเหวี่ยงหรือวีนใส่ง่ายๆ มันจึงเป็นเหตุผลที่ร้านกรีนชอบพรรณนาของเธอมีพนักงานขายเป็นสาวหวานพูดจารื่นหูแต่ตัดสินใจอะไรเองไม่ค่อยได้อยู่หนึ่งคนชื่อ ‘หนูนา’ ซึ่งตอนนี้เธอพักออกไปหาอะไรกินข้างนอกอีกสักเดี๋ยวก็คงกลับเข้ามาแล้ว
“เหมือนหนิงจะยุ่งๆ นะนี่มิ้นต์มารบกวนหรือเปล่า”
“พูดแบบนี้ได้ไง เป็นเพื่อนมาตั้งหลายปีน่าจะรู้ว่าคนอย่างหนิงอยู่เฉยๆ ไม่ได้อยู่แล้ว”
ลักษณ์ณารากับดารัณเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนมัธยม แต่นิสัยของสองสาวแตกต่างกันสุดขั้วจนหลายคนแทบไม่อยากจะเชื่อว่าทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน ดารัณมาจากครอบครัวร่ำรวยมีหน้าตาฐานะในสังคม แต่ลักษณ์ณารามาจากครอบครัวชนชั้นกลางที่มีป้าเป็นคุณครูในโรงเรียนเอกชนหรูแห่งนั้น ทำให้เด็กกำพร้าอย่างเธอได้เรียนโรงเรียนเดียวกับบรรดาคุณหนู คุณชายทั้งหลาย พ่อกับแม่ของเธอจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ คุณป้ารดาญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่รับเธอมาอุปการะส่งเสียให้ได้เรียนหนังสือ เธอยอมรับเลยว่าไม่ชอบโรงเรียนใหม่นี่เอาเสียเลย ก็เธอไม่ใช่พวกคุณหนูติดหรูนี่นะ ออกจากบ้านนอกๆ ด้วยซ้ำไป ลักษณ์ณาราเรียนห้องเดียวกับดารัณและก็เป็นดารัณอีกนั้นแหละที่เธอหยิบยื่นมิตรภาพให้เธอก่อน ในขณะที่คนอื่นมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยามแต่ดารัณมีแต่ความจริงใจให้ และแม้ว่าจะเป็นคุณหนูแต่ดารัณทำตัวธรรมดาชนิดที่เรียกได้ว่า ‘ติดดิน’ เลยทีเดียว
ดารัณเป็นคนสวยในแบบที่ผู้ชายชอบ ปากนิดจมูกหน่อยเหมือนตุ๊กตา แต่เธออกไปทางสูงกระดูกใหญ่เธอปลอบตัวเองแบบนั้นบ่อยๆ เพราะเธอค่อนไปทางผู้ชายมากกว่านะซิ มีหนุ่มๆ แทบทั้งโรงเรียนมาจีบดารัณแต่เธอก็ซื่อและปฏิเสธคนไม่เก่ง เหตุการณ์ที่ทำให้เธอสนิทกับดารัณคือรุ่นพี่ม.5 มาตามจีบแล้วทำท่าจะลวนลามดารัณ ตอนนั้นเธอซ้อมวิ่งอยู่และตั้งใจจะวิ่งผ่านไปแบบไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็อดไม่ได้ เธอเลยถอดรองเท้าผ้าใบแสนเหม็นขว้างใส่รุ่นพี่คนนั้น
“เฮ้ย! ทำอะไรวะ”
“ก็ปารองเท้าใส่ไง โง่เหรอแค่นี้ดูไม่ออก” ลักษณ์ณาราตอบแล้วเดินเขย่งเท้าไปเก็บรองเท้าของตัวเองมาสวม
“ไร้มารยาทจริงๆ พวกคนจนนี่มัน...”
“จนแล้วไง ไปขอเงินใช้หรือไงเล่า” ลักษณ์ณาราถลกแขนเสื้อขึ้นทำท่าจะชกอีกฝ่าย แต่ดารัณเข้ามาห้ามไว้ก่อน
“พอเถอะค่ะพี่ซัน ถ้าพี่ดูถูกคนอื่นแบบนี้ก็คบกับมิ้นต์ไม่ได้หรอกค่ะ”
“แต่น้องมิ้นต์”
“พี่ซันค่ะ มิ้นต์มีคนที่ชอบอยู่แล้วค่ะ เราเป็นได้แค่พี่น้องกันเท่านั้น ถ้าพี่ซันคิดอย่างอื่นมิ้นต์ก็จนใจค่ะ”
รุ่นพี่ม.5 หน้าแตกละเอียด ตวัดสายตามองลักษณ์ณาราอย่างเอาเรื่องก่อนเดินจากไป ดารัณหันมายิ้มให้แต่ลักษณ์ณาราทำเป็นไม่สนใจ หยิบรองเท้ามาสวมใส่อย่างเดิม
“ซ้อมวิ่งเหรอ”
“เล่นโยคะอยู่มั้ง” ลักษณ์ณาราตัดบทไม่อยากสนทนาด้วย แต่ถึงจะพูดแบบดารัณก็ยังยิ้มกว้างให้แล้วเดินตามเธอมาติดๆ
“เดินตามมาทำไม”
“มิ้นต์จะกลับทางนี้ต่างหากล่ะ”
ลักษณ์ณารามองรอยยิ้มแบบที่... เธอรู้เลยว่าเธอไม่มีวันยิ้มแบบนี้ได้แน่ๆ และแน่นอนว่ามันเป็นรอยยิ้มแบบที่ละลายความขุ่นมัวของใครต่อใครได้ไม่ยากเลย
“อยู่ห้องเดียวกันเราไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ”
“ฮืม”
“เมื่อกี้ขอบคุณนะ”
“ฮืม”
“ถ้างั้นเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ”
“ฮืม เอ๊ะ! อะไรนะ!” คราวนี้ลักษณ์ณาราเกือบสะดุดขาตัวเอง เธอหันมามองคนตัวเล็กเต็มๆ ตาที่ยังเอาแต่ยิ้มและยิ้มอยู่อย่างนั้น
“นะ..เราเป็นเพื่อนกันเถอะ มิ้นต์เรียกหนิงเฉยๆ ได้ใช่ไหม”
“จะเป็นเพื่อนกับฉันทำไม บ้านฉันไม่รวยหรอกนะ พ่อแม่ก็ตายแล้วทุกวันนี้ก็อาศัยป้าอยู่”
“เป็นเพื่อนกันเรื่องนั้นจะต้องไปสนใจทำไม” ดารัณยังคงยิ้มให้ “แม่มิ้นต์ก็เสียแล้ว เหลือแต่คุณพ่อ”
“ฮืม” ลักษณ์ณาราได้แต่พยักหน้ารับ แล้วก้าวเดินต่อ “นี่เธอคงไม่ได้ชอบฉันใช่ไหม”
“ชอบ? หมายถึงชอบแบบแฟนนะเหรอ” ดารัณหัวเราะคิกคัก “มิ้นต์มีคนที่ชอบอยู่แล้ว สบายใจได้”
“งั้นก็...ดีแล้ว”
ลักษณ์ณาราจำได้แม่นยำถึงเรื่องราวที่เกิดในนั้น วันที่มิตรภาพเริ่มก่อตัวขึ้น เมื่อสนิทสนมกันมากขึ้นดารัณจึงเล่าความในใจว่าเธอมีเจ้าชายในดวงใจแล้ว เขาอายุมากกว่าเธอและกำลังเรียนแพทย์อยู่
“เข้ามหาวิทยาลัยแล้วมิ้นต์ก็จะหมั้นกับพี่ธันวา”
“โอ้โห้ เร็วจัง ไม่คิดจะดูใครไว้บางเหรอ อย่างมิ้นต์นี่สวยเลือกได้นะ”
“ไม่ล่ะ มิ้นต์ไม่เลือกใคร จะว่ามิ้นต์แก่แดดก็ได้ มิ้นต์หลงรักพี่ธันวาตั้งแต่เด็กแล้ว”
แล้วดารัณก็ได้แต่งงานกับเจ้าชายในฝันของเธอจริงๆ แต่ถึงจะแต่งงานแล้วก็ยังมีหนุ่มๆ มาแอบจีบแบบไม่เกรงใจสามีอยู่เหมือนกัน และก็มีแต่เธอนั้นแหละที่คอยกันผู้ชายเลวๆ ที่ริอ่านจะตีท้ายครัวคนอื่นให้มันกระเด็นออกจากวงโคจรไป ประหนึ่งดาวพลูโตที่ถูกเตะโด่งออกจากระบบสุริยะจักรวาล
- Writer
