ความลับของคุณหนูอานยา #2
927 Words
เลลา พิลาสินาศ สาวน้อยสัญชาติไทยแท้ เป็นเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตของอานยา ตระกูลพิลาสินาศ นั้นเป็นเจ้าของโรงแรมหรูระดับ 5 ดาวอย่าง Pilas ทั้งสองเจอกันที่อังกฤษตอนเรียนไฮสคูลและเรียนด้วยกันมาจนจบปริญญาตรี ระหว่างเรียนอานยาก็รับงานเดินแบบมาตลอด เมื่อเรียนจบก็หันมารับงานนางแบบเต็มตัวเดินสายไปทั่วโลก ทว่างานส่วนใหญ่จะอยู่ทางยุโรป กระนั้นเธอกับเลลาก็ยังติดต่อกันตลอด ทั้งสองคอยนัดพบกันเสมอถึงแม้จะเป็นแค่ช่วงสั้น ๆ ก็ตาม
“รับทราบค่ะ” เอลิซรับคำสั่งตามหน้าที่ ไม่รอให้คุณหนูต้องออกคำสั่งซ้ำ การไม่ถามเซ้าซี้จุกจิกแสดงออกว่าอยากรู้เรื่องเจ้านายนั้นเป็นสิ่งที่อานยาชอบในตัวของผู้จัดการคนนี้มาก
มือเรียวหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมากดเบอร์เพื่อนสนิท แล้วปลดเสื้อผ้าออกจากตัวขณะรอสาย เพียงครู่เดียวก็มีคนกดรับ
(ฮัลโหลเพิร์ล ยูถึงร้านแล้วหรอ ไอยังไม่ได้แต่งตัวเลย) เสียงของเลลาดังออกมาจากปลายสาย
“ไม่ต้องลุกแต่งตัวแล้วเลลา ไอขอเลื่อนนัดดินเนอร์ของพวกเราไปก่อนได้ไหม ไอรู้สึกไม่ค่อยสบายเลย เมื่อวานก็ปวดหัวจนต้องกินยานอน” อานยาพูดพลางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เธอสวมชุดไปรเวทที่เอลิซเตรียมไว้ให้จนเสร็จขณะฟังเพื่อนสนิทร่ายยาวตอบกลับมา
(ไม่สบาย? ตั้งแต่เมื่อวานด้วย? แล้วทำไมยูไม่รีบบอกไอเนี่ย เป็นอะไรมากหรือเปล่า มีอาการอะไรนอกจากปวดหัวไหม ยูโหมงานหนักเหรอ ไอบอกแล้วใช่ไหมว่าให้เลือกรับแต่งานที่สำคัญ ๆ ก็พอ แล้วนี่ยูจะไปหาหมอหรือเปล่า ให้ไอพาไปไหม) น้ำเสียงของเลลาที่ตอบกลับมานั้นเต็มไปด้วยความเป็นห่วง ไม่ได้โกรธที่โดนผิดนัด
“ไอไม่เป็นอะไรมากหรอก ก็แค่ปวดหัว ถ้าได้ทานยาแล้วนอนน่าจะโอเค” อานยาตอบแบบสั้นกว่าปกติ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกปวดหัวหนักกว่าเดิม
(แน่ใจนะเพิร์ล ถ้ายูมีอาการหนักขึ้นจะต้องรีบไปหาหมอนะ วันพรุ่งนี้ไอต้องรีบกลับไทยก่อน นี่ถ้าไม่ติดว่าจองตั๋วเครื่องบินแล้วไอคงไปเยี่ยมยูแล้ว)
“ไอไม่เป็นอะไรมากหรอก ขอบคุณที่เป็นห่วงนะเลลา สงสัยว่าไอจะป่วยการเมืองละมั้ง” คนป่วยตอบเสียงกลั้วหัวเราะเล็กน้อยเพื่อให้เพื่อนสบายใจ ทั้งสองคุยกันอีกสักพักก่อนจะวางสายจากกันไป และอลัน หัวหน้าบอดีการ์ดของเธอก็มารับพอดี
…
คืนนั้นอานยาคิดว่าเม็ดยาจะช่วยให้อาการปวดหัวของเธอลดลงและหลับฝันดีไปด้วยความเหนื่อยอ่อน ทว่ากลางดึกมวลแห่งความอึดอัดกลางอกได้ทำให้เธอตื่นขึ้น หญิงสาวลุกจากเตียงแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาเจียนทันที
ร่างบางทรุดลงนั่งข้างชักโครก น้ำหูน้ำตาไหลออกมาอย่างทรมาน เธอนั่งอยู่สักพักก็ลุกขึ้นอาเจียนอีก เป็นแบบนี้เกือบสี่ห้ารอบจนแทบหมดแรง
อานยาล้างเนื้อล้างตัวแล้วออกจากห้องน้ำเพื่อไปควานหายาในลิ้นชัก หญิงสาวรู้สึกเวียนหัวและคลื่นไส้อย่างหนักจนทำอะไรไม่ถูก ข้อสันนิษฐานแรกที่คิดได้ของเธอคืออาการเครียดลงกระเพาะ
“แต่ช่วงนี้เราก็ไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องเครียดนี่นา หรือว่าเป็นเพราะประจำเดือนขาดก็เลยเสียสมดุลในร่างกาย” อานยาพูดกับตัวเองเบา ๆ มือบางคว้าเอาแล็ปท็อปที่อยู่ใกล้มือมาค้นหาอาการของตัวเอง
“ปวดหัว เวียนหัว คลื่นไส้…ประจำเดือนขาด” หญิงสาวพิมพ์คำค้นหาไป เพียงครู่เดียวเว็บไซต์เกี่ยวกับสุขภาพมากมายก็ผุดขึ้นมาให้เลือกอ่านเป็นดอกเห็ด
‘สัญญาณบ่งบอกถึงการตั้งครรภ์’
หัวข้อเว็บไซต์หนึ่งทำให้อานยาหยุดชะงัก ดวงตากลมไหวสั่น ภาพเหตุการณ์คืนนั้นที่ประเทศไทยไหลย้อนกลับเข้ามาในหัวเธอเป็นฉาก ๆ
“หรือว่า…” มือที่จับแป้นพิมพ์อยู่เลื่อนมาจับท้องของตัวเองอย่างสั่น ๆ ก่อนจะยกแล็ปท็อปออกจากตักของตัวเองแล้วคว้าเอาโทรศัพท์มากดเบอร์หัวหน้าบอดีการ์ดของตนทันที “อลัน"
(มีอะไรให้รับใช้ครับคุณหนู) แม้ว่าจะเป็นกลางดึก แต่บอดีการ์ดหนุ่มของเธอคนนี้ก็พร้อมสำหรับการทำงานเสมอ
“เรื่องนี้ห้ามให้ใครรู้เป็นอันขาด ฉันรบกวนให้นายไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาทีสิ ขอด่วนมาก ๆ ภายในคืนนี้เลย อย่าให้ใครเห็นเด็ดขาดเลยนะ"
(รับทราบครับ) อลันตอบรับหนักแน่น ก่อนจะวางสายไปทำตามคำสั่งทันที
ยังไม่ทันที่อานยาจะได้หาข้อมูลอื่นใดเพิ่มเติม อาการคลื่นไส้อาเจียนก็กลับมาเล่นงานอีกรอบจนไม่เป็นอันได้นอน ใช้เวลาไม่นานอลันก็มาถึงหน้าประตูห้องของเธอพร้อมกับสิ่งที่ต้องการ
อานยารับของมาพร้อมกับออกคำสั่งย้ำกับอลันอีกครั้งว่าเรื่องนี้ห้ามบอกใคร แล้วรีบกลับเข้าห้องมาแกะกล่องอย่างรวดเร็ว หญิงสาวกวาดสายตาอ่านคู่มือจนเข้าใจแล้วรีบนำมันเข้าไปตรวจในห้องน้ำทันที
ขีดสีแดงที่ปรากฏสองขีดทำให้อานยาเข่าอ่อน
เธอกำลังตั้งครรภ์
……
- Writer
