ทำไมงูคุณใหญ่กว่างูผม #2
1180 Words
พระพายปล่อยให้ลูกร้องไห้อยู่ในอ้อมอกตนครู่หนึ่ง ก่อนจะส่งให้ดามิทรีดูแลต่อ ส่วนตนก็เดินเข้าไปหาผู้เป็นสามี เธอจับมือของอันเดรขึ้นแล้วลูบหลังมือเบา ๆ “พี่อันเดรคะ ลูกพลาดไปแล้ว หลานก็มาอยู่กับเราแล้ว อย่าซ้ำเติมลูกไปมากกว่านี้เลยนะคะ ทางที่ดีเราสองคนควรให้ความรักและเอาใจใส่ดูแลหนูเพิร์ลมากกว่าเดิมดีกว่านะคะ ปล่อยให้ลูกเครียดไปย่อมไม่ดีกับหลานแน่ ๆ”
“พี่ยังทำใจไม่ได้ พี่เลี้ยงลูกมาอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม พี่ไม่คิดว่าลูกจะเป็นแบบนี้…พี่เสียใจ” อันเดรกระซิบตอบภรรยาของตน
พระพายพยักหน้าเข้าใจแล้วเอ่ยประโลมต่อ “พี่อันเดรคะ พี่รักลูกมากหนูรู้ แต่แก้วตาดวงใจของเราพลาดไปแล้ว พี่ต้องให้โอกาสลูกนะคะ คนเราก็มีเรื่องที่ทำผิดพลาดกันบ้าง ให้อภัยลูกนะคะ” รอยยิ้มของภรรยาทำให้อันเดรใจเย็นลง ในที่สุดเขาก็เดินเข้าไปหาอานยาที่ยังน้ำตาไหลไม่หยุดอยู่
“หนูเพิร์ล แด๊ดขอโทษที่เสียงดังใส่ลูกนะ แด๊ดแค่โมโห ไม่เป็นไร ไม่รู้ว่าพ่อเด็กเป็นใครก็ไม่เป็นไร แต่คุณตาของเขาคืออันเดร แคนเชลสกี้ ซาโกเยฟ หลานของแด๊ด แด๊ดจะดูแลทั้งหนูและหลานให้ดีที่สุด แด๊ดรักหนูมากนะเพิร์ล ไม่เป็นไรนะ” อันเดรกอดลูกสาวของตนแน่นเพื่อเป็นกำลังใจให้อานยา
ดามิทรีมองภาพนั้นด้วยความโล่งใจ พร้อมกับกอดผู้เป็นแม่ของตนเอาไว้ด้วย
…
หลังจากที่อานยาไปตรวจซ้ำที่โรงพยาบาลก็ได้รู้ว่าอายุครรภ์ของเธอนั้นประมาณสองเดือนแล้ว อาการแพ้ท้องมีมาบ้างในช่วงเดือนที่สาม แต่ไม่ได้หนักถึงขั้นต้องล้มหมอนนอนเสื่อหรือใช้ชีวิตประจำวันไม่ได้
ถึงอย่างนั้นเธอก็ต้องยกเลิกงานถ่ายแบบทั้งหมด ด้วยการให้เหตุผลว่าเธอต้องการมุ่งมั่นกับการเรียนต่อด้านบริหารธุรกิจ เพื่อสืบทอดกิจการของที่บ้านแทน เหล่าแฟนคลับในวงการก็เข้าใจและยอมรับการตัดสินใจในครั้งนี้ อานยาจึงสมัครเรียนปริญญาโทออนไลน์ทันที
“อ่านหนังสือจนดูเนิร์ดกว่าไอตอนเรียนแล้วมั้ง” เลลาที่มาเยี่ยมเพื่อนถึงบ้านเอ่ยแซว ขณะนี้เข้าสู่เดือนที่ห้าของการตั้งครรภ์แล้ว ตัวเธอเองกำลังจะได้เป็นป้าคนอยู่รอมร่อ
“ก็เพิ่งจบปอตรีด้านบันเทิงกับสังคมมานี่นา มาเริ่มต้นเรียนบริหารแบบนี้เลยต้องอ่านหนังสือเยอะหน่อย” อานยายิ้มให้ มือก็ลูบหน้าท้องที่นูนออกมาเล็กน้อย “ไอคุยกับแด๊ดเรื่องแผนชีวิตในอนาคตแล้วนะ แด๊ดดูอึ้งมากเลย เพราะปกติไอก็แค่คิดว่าสัปดาห์หน้าจะต้องบินไปถ่ายแบบที่ไหน จะแวะเที่ยวนานเท่าไรดี แต่ตอนนี้ต้องคิดเรื่องลูกด้วย ขอโทษนะที่ไม่ได้ออกไปเที่ยวด้วย”
เลลายกมือขึ้นตีเพื่อนตัวเองเบา ๆ “ยูจะมาขอโทษทำไม ไอเข้าใจ มาบ่อยจนรู้จักทุกซอกทุกมุมแล้ว”
“แล้วรอบนี้มาอยู่กี่วัน บอกให้มาพักที่บ้านด้วยกันก็ไม่เอา” อานยาขำออกมา รู้สึกดีใจที่มีเพื่อนแท้อย่างเลลาอยู่ข้างกันในเวลาแบบนี้ หากเป็นเพื่อนคนอื่นรู้ว่าเธอท้องไม่พร้อมหรือท้องไม่มีพ่อ คงจะถูกแฉ ถูกรุมบูลลีจนเสียสุขภาพจิตไปแล้วแน่ ๆ
“ห้าวันจ้ะ ยูก็รู้ว่าไอชอบนอนโรงแรม มันสะดวกมากกว่า อยากกินตอนไหนก็โทร.สั่งรูมเซอร์วิส อยากนอน อยากตื่นเวลาไหนก็ได้ ถ้ามาพักที่นี่เกรงใจครอบครัวยูเปล่า ๆ” เลลาอธิบาย
หลังจากนั้นทั้งสองก็นั่งพูดคุยกันต่ออีกสักพัก ก่อนเลลาจะขอตัวกลับโรงแรม
……
เวลาในชีวิตของอานยาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตลอดเวลาที่เธอท้องอยู่ทั้งพ่อและแม่ต่างคอยดูแล ประคบประหงมเป็นพิเศษ คอยพาเธอไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลตามนัดเสมอ ยิ่งตอนที่ผลอัลตราซาวนด์ออกมาว่าลูกในท้องเป็นเด็กชาย คนที่ตอนแรกดูจะไม่ชอบใจกับการตั้งครรภ์อย่างอันเดรกลับดีใจจนออกนอกหน้า เห่อหลานตั้งแต่ยังไม่คลอดมากกว่าผู้เป็นแม่เสียอีก
ยิ่งใกล้ครบกำหนดคลอด อันเดรก็ยิ่งกระวนกระวายใจ เขาอยากเห็นหลานของตนเองจนไม่เป็นอันทำงาน จนพระพายและดามิทรีอดแซวไม่ได้ และเมื่อถึงช่วงสัปดาห์ที่อานยาจะคลอดลูก ทั้งอันเดรและพระพายก็พากันไปเฝ้าถึงหน้าห้องคลอดด้วยความตื่นเต้น
อานยาจดจำทุกความเจ็บปวดในระหว่างที่เธอคลอดลูกได้ทั้งหมด มันเป็นความเจ็บที่มาพร้อมกับความสุข หญิงสาวใช้แรงกายและแรงใจทั้งหมดที่มีไปกับการคลอดลูกในครั้งนี้ แค่เพียงได้ยินเสียงร้องของลูก น้ำตาของอานยาก็พานไหลไม่ได้ คำชื่นชมของคุณหมอทำคลอดดังผ่านหูของเธอไปเหมือนคำที่ไม่มีความหมาย ได้ยินเพียงเสียงหัวใจของลูกชายตัวน้อยที่ดังอยู่ใกล้เธอเท่านั้น
“เซรเก” อันเดรพูดออกมาพร้อมด้วยน้ำตานองหน้าหลังจากได้เข้าไปหาหลานชายของตัวเองในห้องพักฟื้นของลูกสาว “เซรเก แคนเชลสกี้ ซาโกเยฟ แด๊ดขอตั้งชื่อนี้ให้หลานรักของตานะ”
อานยายิ้มรับชื่ออันเป็นมงคลจากผู้เป็นแด๊ด ส่วนชื่อเล่นอันเดรก็ตั้งให้ว่า ปาล์ม ทั้งคุณตาคุณยายและคุณลุงมือใหม่ต่างเห่อหลานชายตัวน้อยกันอย่างออกนอกหน้าไม่มีใครยอมใคร เริ่มตั้งแต่อันเดรที่ให้ดามิทรีควบคุมดูแลบริษัทสายการบิน SP AIRLINE เป็นหลัก ส่วนตัวเองนั้นก็ทำงานที่บ้าน เขาไปบริษัทเฉพาะเวลามีประชุมสำคัญ ดีที่มีทั้งอีวานและนิโคลัยคอยช่วยเหลือเดินทางไปดูงานแทน เขาอยากอยู่บ้านเลี้ยงหลานช่วยอานยา
พระพายเองก็คอยดูแลบำรุงทั้งลูกสาวและหลานชายของตัวเอง เธอรักและเอ็นดูเซรเกอย่างมาก
ส่วนดามิทรีเองเมื่อมีเวลาว่างจากงานก็รีบตรงปรี่กลับบ้าน แทนที่จะไปสังสรรค์อย่างเช่นทุกครั้ง ไม่ลืมซื้อเสื้อผ้าเด็กและของเล่นมาให้หลานชายด้วย
อานยามีความสุขมากจนลืมความทุกข์ทุกอย่างที่ตนเผชิญเมื่อครั้งที่รู้ว่าตัวเองท้อง นาฬิกาชีวิตของเธอหมุนเร็วเหลือเกิน เร็วจนทำให้เธอลืม…
ลืมเรื่องพ่อของเซรเกไปโดยสิ้นเชิง…
- Writer
