But You Lied [FILIPINO]

Sa iyong ngiti ako'y nahuhumaling ♬ At sa tuwing ikaw ay lalapit Ang mundo ko'y tumitigil Ang pangalan mo sinisigaw ng puso Sana'y madama mo rin Ang lihim kong pagtingin Sa iyong ngiti ako'y nahuhumaling (Sa iyong ngiti) Sa tuwing ikaw ay gagalaw Ang mundo ko'y tumitigil Para lang sa'yo... (Para lang sa'yo ang awit ng aking puso) Sana ay mapansin mo rin... Ang lihim kong pagtingin Sa iyong ngiti... ♬ Right after he sang the last line, he was able to strum the guitar so playfully as if simply showing off his skills.He was able to raise his guitar a bit and gracefully bowed down. Napuno naman ng hiyawan at palakpak ang buong gymnasium. Hindi na bago sa kanya ang mga eksena na iyon.Sanay na nga rin siya sa mga papuring natatanggap galing sa mga tagahanga niya sa kanilang campus, lalung lalo na ang mga kababaihang nahumaling agad sa boses niya. Hindi niya napigilang mapangiti sa mainit na pagtanggap ng mga tagahanga niya sa kanya at kung paano niya binigyan ng kanyang sariling bersyon ang kantang pinasikat ni Ronnie Liang. "Waaahh! Jace! I love you!" AaahH! Akin ka na lang!" "Wooohooo! Galing!" "Astig pare..." Salubong ng mga kaibigan niya sa kanya sabay high five nung matapos na ang program na iyon. Nakasukbit pa sa kanyang balikat ang bag na naglalaman ng gitara na ipinantugtog niya kani-kanina lang. "Pati ako dinadamay ninyo eh, oh! may klase pa ako next subject pare, diyan na muna..." Sabi niya sabay abot ng acoustic guitar sa nakakasalubong niyang mga kaibigan. "Pare naman! mabuti na lang may kaibigan akong magaling kumanta at may talent kaya ikaw ang nireto kong mag-intermission number, maganda naman ang boses mo eh." Dagdag pa ng ibang kaibigan niya. Alam talaga ng mga kaibigan niya kung paano mangumbinsi sa walang kamuwang muwang na gaya niya. Nagugulat na lang siya na ipinapatawag siya sa mga intermission numbers na iyon na hindi man lang siya mismo ang nagpiprisinta para sa kanyang sarili. "Pa humble effect ka pa,malaking chansa na 'to sa'yo bro!" Nakangising gatong ng isa pa niyang kaibigan. "Ikaw na lang 'yung wala pang chicks...mabuti ginawa mo din 'to kasi nga para pogi points din 'yun." Ngumisi pa ang isa niyang magaling na kaibigang sumusulpot naman bigla kung saan. "Tapos ikaw na lang po 'yung walang girlfriend sa atin..." Kantiyaw naman ng isa pa niyang kaibigan at napaakbay pa sa kanya habang naglalakad sila sa mahabang pasilyo ng University patungo sa kani-kanilang mga silid. "Magkita na lang tayo sa tambayan..." Pag-iiba niya sa kanilang namumuong topiko sabay kuha ng kamay ng kaibigan na nakapatong sa balikat niya. Nauna na siyang maglakad palayo sa kanyang mga kaibigan at papunta na sa sarili niyang klase. Magkaiba ng kurso sina Jace at mga kaibigan niya. Palibhasa ay naging kaklase niya ang mga ito 'nung hayskul kaya naman kahit nasa kolehiyo na sila ay matalik pa rin silang magkaibigan. Accountancy ang kinuha ng tatlong kaibigan niya samantalang si Jace naman ay IT ang kinuhang kurso dahil na rin sa hilig niya sa computer. Hindi naman nagiging malungkot ang buhay dahil iisang University naman silang lima. >>>> Jennica’s POV Isa ako sa mga nanunuod sa intermission number na iyon ng best friend ko. I don't know what I'm feeling right now. Sa tuwing naririnig ko ang boses na iyon bumibilis naman ang pagtibok ng puso ko. When I look at him, he is giving me a feeling as if everything is turning into a slow motion...you know, just me looking at him, and him strumming his guitar as he looks at me in the eyes, too. I look at him dreamily and alas! He caught me looking at me like a fool. Even from afar, I can see him chuckle as he gently shakes his head. He then smiled at me as he sings. Siya namang tili ng mga babae sa paligid ko. I frowned as I look at the girls that surrounded me. The way they would act? Hah! Halos lumuhod at magmakaawa sila para matapunan lang ng pansin ng campus crush sa school namin. Well, hopeless individuals. If only they knew that that wink is for me. I looked at him lustfully. Oh Jace… He's too cute and a boy-next-door type of hottie. I can say he is undeniably handsome. He has a pair of gorgeous eyes, matangos ang ilong niya at kayumanggi naman ang kulay niya. The usual tall, dark and handsome type but the finest of all. He has a cute dimple on his left cheek sa tuwing mapapangiti siya and it's a great turn on for me. An asset, I should say. Maganda ang katawan niya at alagang-alaga niya ito. He's into basketball but it's more of a hobby for him. His looks? the way I would observe him, hindi naman niya ipinagmamalaki iyon. Sa halip, he's too humble...too quiet that I hate it from him sometimes. We're friends for a few months now but then sometimes, I hate feeling that I don't know him yet. He's too reserve when it comes to almost everything. Napangiti ako. Naaalala ko na naman ang isang part ng buhay ko ilang buwan na ang nakakaraan. Naalala ko pa na isa't kalahating linggo pagkatapos naming pormal na makilala ang isat’ isa bago ko nalaman na 24 na pala siya. Even his age, hindi siya naging vocal doon. Pasimpleng lumingon ako sa mga babaeng mga feeler at bahagyang tinaasan ko sila ng kilay. I smiled triumphantly over them. I stood up and proudly raised my head at kinawayan ng bahagya si Jace. Everybody at that point of time realized na ako pala ang tinitingnan ni Jace and voila! I can feel some instant tension na namumuo sa paligid. He winked as if confirming that it’s really for me. My heart almost melt with passion that time. Marami sa kanyang mga tagahanga ang sumimangot bigla at humalukipkip. I gave them death glares in return. ‘Ano kayo ngayon, ha? Losers…’ Well, after all, nakakalamang ako because I'm my crush's friend. I always adore Jace but then ma-pride naman akong tao. If I love someone, I’d rather not be vocal about it. It’s for him to discover what I feel about him. I want a man to make a first move and I’m sure they’ll not regret they did. Hindi ko naman hilig pahirapan ang isang tao kung talagang gustuhin man nila ang tulad ko. I’m not that difficult to love. As much as possible, I'm keeping myself composed but then inaamin ko, I'm no different from his fangirls. If only he knew that I can also lose control every time he sings and play his guitar at the same time. Kung alam lang niya na halos magsusumigaw na rin ang puso ko sa tuwa kung may mga pagkakataong magkakalapit o di'kaya'y nag-uusap kami. Paano kami nagkakilala? well then, thanks to my dearest brother dear na isa sa mga matalik na kaibigan ni Jace. It happened when he first came to our house to search for my brother para yayain sa galaan. Tamang tama din kasi na doon ang tambayan nilang magkakatropa palagi kung kaya't naging kaibigan ko na rin siya. That mesmerizing smile of him caught my attention the most. I admit I am not really the type of girl who's easily swayed by simple handsomeness. I don't know. I don't know what's wrong with my taste lately pero iilan lang talaga ang makakapasa sa aking handsomeness meter for a guy, at isa na sa pumasa doon si Jace. The feeling of amusement for him hasn't gone down ever since we first met. Mahihilig silang magbasketball at kung minsan napapasama na rin ako sa kanila para manuod ng mga laro nila and they would always look happy. Animo'y mga bata lang na naghahabulan at sabik sa paglalaro kapag nagkikita-kita sila. Boys, indeed.