อ้อนรักจอมทมิฬ

3

เขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน

ฮ่องกงเป็นดินแดนอิสระของประเทศจีน ถูกกำหนดให้เป็นเขตปกครองพิเศษ มีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า เขตบริหารพิเศษฮ่องกงแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน

แม้ก่อนหน้านี้จะมีข่าวว่าภายในเกาะฮ่องกงมีมาเฟียอยู่มาก รวมทั้งพวกอาชญากรที่ตั้งเป็นกลุ่มแก๊งเกี่ยวพันกับธุรกิจมืดรวมอยู่ด้วย บางกลุ่มถึงกับมีการทำพิธีสาบานตนเข้าเป็นสมาชิก แล้วฆ่าสัตว์บางชนิดเพื่อสังเวย โดยการนำเลือดสดๆ มาผสมเหล้าให้กับสมาชิกใหม่ดื่มกิน

แต่สำหรับ ‘จางจิ้งเหวิน’ มาเฟียวัย 33 ปี เขาไม่ทำอะไรแบบนั้น เขาแต่งตัวในชุดสูทหล่อเนี้ยบ หน้าตาหล่อเหลาราวกับดาราฮ่องกง มีมาดนักธุรกิจมากกว่าเป็นมาเฟีย

วันนี้จางจิ้งเหวินอยู่ในชุดสูทสีเข้ม กำลังนั่งดื่มน้ำชายามบ่ายคู่กับขนมทาร์ตไข่ของหวานสุดโปรด ด้วยอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย ภายในโรงแรมหรูเพนนินซูลา หลังจากเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เขาถูกตะกุยหน้าแทบพังด้วยฝีมือลูกแมวแสนสวย

เธอชื่อ ‘เพชรลดา’ สาวไทยที่คู่อริวางหน้าที่ให้เป็นนางบำเรอลับๆ เพียงแต่ว่าเขาพังแผนการของมัน ด้วยการลงมือฉุดเพชรลดามาอยู่ในความดูแลของเขา

หลังจากได้ตัวเธอมาสองอาทิตย์ ทีแรกจางจิ้งเหวินคิดว่าเขาได้แมวเปอร์เซียสีขาวขนฟู น่ารักน่าเอ็นดูมาเก็บไว้ในห้องนอน แต่ที่ไหนได้แมวเปอร์เซียแสนสวยที่ภายนอกดูสงบ จริงๆ แล้วดุราวกับนางแมวป่า ข่วนหน้าหล่อเหลา ตาชั้นเดียวของเขาจนพังยับเยิน แต่นั่นยังไม่พอ เจ้าหล่อนยังอาละวาดจนห้องนอนสุดหรูหราที่หมดค่าตกแต่งไปหลายล้านดอลลาร์ฮ่องกงพังพินาศไปด้วย ตอนนี้มองไม่เห็นแม้แต่เศษซากความสวย

จางจิ้งเหวินหงุดหงิด อันที่จริงหากเขาคิดจะปราบพยศเพชรลดาด้วยเรี่ยวแรงที่เหนือกว่า คงไม่ใช่ปัญหาของเขาเลย เพียงแต่ศักดิ์ศรีของหัวหน้ามาเฟียเทวดา ไม่ได้หล่อแค่หน้า แต่ดูมีราคา ดูแพงไปทุกองศาอย่างเขามันค้ำคอ

สวยแค่ไหนในเกาะฮ่องกง ไม่ว่าดาราหรือนางแบบ จางจิ้งเหวินก็ทำให้พวกเธอสยบก้มลงซบแนบอก ส่งเสียงครางระทวยมานักต่อนักแล้ว เพียงแค่ว่าที่นางบำเรอของอริ ทำไมเขาจะทำให้เธอยอมศิโรราบไม่ได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดตับ จนต้องหยิบทาร์ตไข่ใส่ปากแก้โมโหไปอีกชิ้น

ผ่านมาแล้วสองอาทิตย์มีแต่เขาที่ต้องจ่ายเงินออกไปมาก ทั้งซ่อมแซมห้องนอน แล้วยังต้องแบกหน้าไปพบแพทย์ ผิวหนัง มาเฟียหน้าหยกเครียดจนรอยตีนกาขึ้น เขาได้ชื่อว่า

‘มาเฟียหน้าหยก’

รูปหล่อที่สุดในเกาะฮ่องกง เพราะฉะนั้นจางจิ้งเหวินจะปล่อยให้หน้าโทรมไม่ได้ แต่การไม่ได้หลับไม่ได้นอน เพราะถูกเจ้าหล่อนถีบตกเตียงมาสามคืนติดกันรวด ทำให้จางจิ้งเหวินคิดว่าหลังจากหมดชาร้อนถ้วยนี้ที่เหลือเพียงก้นแก้ว กับทาร์ตไข่ชิ้นสุดท้าย เขาจะไม่ใจอ่อนกับเพชรลดาอีกแล้ว

จางจิ้งเหวินนั่งตัวเหยียดตรงบนโซฟาหนังสีแดงโดดเด่นท่ามกลางการตกแต่งแบบอินดัสเทรียลลอฟต์ ผนังและอิฐโชว์เปลือย สไตล์ดิบเท่เหมือนเขา มาเฟียหน้าหล่อกระดกน้ำชาร้อนจนหมดถ้วย แล้วกระแทกโครมลงโต๊ะ

“คืนนี้ไม่ยอมดีๆ เธอได้เสียน้ำแน่” คอยดูเวลาเขาร้ายบ้างเถอะ บางทีก็ไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตา ถ้าพูดดีๆ ไม่รู้เรื่อง คืนนี้เขาจะจับเธอล่ามโซ่ ขึงพรืด ตรึงมือ ตรึงเท้า แล้วสั่งให้สาวใช้สกุลจางช่วยกันจับเพชรลดาจั๊กจี้ไม่หยุด

นั่นคือสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ แต่พอ ‘หม่าเหลียงเหว่ย’ มือขวาของเขาเดินเข้ามารายงานว่า ที่ไอ้ดีแลนมันหายหัวออกจากเกาะฮ่องกงไปนับสัปดาห์ เขาคิดว่ามันไม่ต้องการเพชรลดาแล้ว แต่ที่ไหนได้…

แก้วที่น้ำชาหมดไปแล้ว ถูกหยิบขึ้นมาใหม่แล้วขว้างใส่กำแพง กระแทกเข้ากับกรอบรูปภาพวาดนกยูง จากปลายพู่กันของกวีชื่อดังราคานับล้านดอลลาร์ฮ่องกงจนเป็นรอย

“แกว่าอะไรนะอาเหลียง”

“มันลักพาตัวคุณลิลลี่ไปแล้วครับ”

ลิลลี่คือน้องสาวที่เขาเฝ้าดูแลอยู่ห่างๆ ชดเชยในสิ่งที่บิดาไม่ได้ทำ “นั่นมันน้องสาวกู”

คนพูดกัดฟันกรอดๆ ยอมรับว่าตนไปยุ่งกับเพชรลดาผู้หญิงของมันก่อน แต่นั่นผู้หญิงที่ไอ้ดีแลนมีไว้เพื่อจะนอนด้วย ไม่ใช่ญาติของมันสักหน่อย

หน้าตาท่าทางของเขาในวันนี้ดูเอาเรื่องมาก “ไอ้เวรดีแลน มึงกล้ายุ่งกับน้องสาวกู มึงกับกูอย่าอยู่ร่วมโลกกัน” มาเฟียหน้าหยกสบถอย่างหัวเสีย

ลิลลี่เป็นน้องสาวคนเดียว ถึงจะต่างมารดา แต่เธอก็มีหน้าตาเหมือนบิดาของเขามาก จางจิ้งเหวินไม่อาจทอดทิ้งเลือดก้อนหนึ่งซึ่งมีเชื้อสายตระกูลจางได้

เรื่องที่เขามีน้องสาวสวย จางจิ้งเหวินไม่เคยป่าวประกาศ เขาไม่เคยเอาไปคุยกับใคร เพราะเกรงว่าความสวยของลิลลี่และความดีที่เขาทำเอาไว้มาก จะทำให้คู่อริที่ไม่ใช่เพียงกลุ่มของมาเฟียจากอเมริกาหมั่นไส้ แต่มีอีกหลายกลุ่มพร้อมจะลงขันทำอะไรก็ได้ให้มาเฟียหน้าหยกจอมฉกส่วนแบ่งค่าคุ้มครองเจ็บปวดหัวใจเล่น แต่พวกมันรู้ได้ไง

“มันรู้ได้ไง ว่ากูมีน้องสาว มันรู้จักลิลลี่ได้ไงวะ” เลือดในกายมาเฟียหนุ่มเริ่มวิ่งพล่าน ใบหน้าตึง แดงก่ำ

หม่าเหลียงเหว่ยถอนหายใจเครียดๆ เขารู้ว่าลูกพี่รักน้องสาวคนนี้มาก ถนอมราวกับไข่ในหิน ไม่อยากพูดจาทำลายน้ำใจ ทว่าลูกพี่คงลืมตัวไป ตอนที่เขาเคยปราม

“ก็เจ้านาย โพสต์รูปคุณลิลลี่บนเฟชบุ๊กส่วนตัว แล้วขอให้เพื่อนๆ ไปกดไลก์ให้รัวๆ ตอนคุณลิลลี่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสี่ แล้วลงประกวดนางนพมาศ”

จางจิ้งเหวินแยกเขี้ยว ทำให้หน้าหล่อดูดุดันขึ้นเป็นเท่าตัว ดวงตาฉายแววไม่พอใจ “ไอ้ห่า กูก็ลืมไป” คนมีน้องสาวสวยเพิ่งเริ่มคิดได้ในเวลานี้ แล้วหันขวับไปมองลูกน้องคนสนิท “ตอนนั้นมึงทำไมไม่เตือนกู ในเมื่อรู้ว่ากูมีศัตรูเยอะ”

หม่าเหลียงเหว่ยรีบตอบ “ผมเตือนเจ้านายแล้วครับ แต่เจ้านายบอกว่า ให้พวกผมช่วยกันแชร์ต่อด้วย”

ริมฝีปากหยักอ้าหอบ ด้วยความโกรธเคืองตัวเอง “ตอนนั้นอะไรเข้าสิงกูให้แชร์รูปลิลลี่ลงเฟช ตอนนี้ไอ้ดีแลนเอาลิลลี่น้องสาวกูไปไว้ที่ไหน”

“น่าจะเป็นเซฟเฮาส์ของพวกมันครับ”

“คนของเรามีเท่าไรส่งออกไปตามหาลิลลี่ให้เจอ ไม่ว่าจะต้องพลิกแผ่นดินฮ่องกงก็ต้องตามหาลิลลี่ให้เจอ เข้าใจไหม ถ้าไม่เจอพวกมึงไม่ต้องกลับมาให้กูเจอหน้า”

จางจิ้งเหวินกำมือแน่น หน้าหล่อเหลาเครียดขึ้นจนเส้นเลือดที่ขมับปูดโปน

“กล้าแตะน้องกู งั้นคืนนี้คอยดู กูจะกินผู้หญิงของมันไม่ให้เหลือแม้แต่เลือดสักหยด” สมองของคนเป็นพี่ชายรู้ดีว่าคนเลวๆ อย่างมันจะทำอะไรกับน้องสาวคนสวยของเขา เพราะมันคงทำแบบเดียวกับที่เขาจะทำกับเพชรลดา คือเขาจะกระชากความสาวของเธอมาชิมไม่ให้เหลือซากแล้วส่งคืนกลับไปให้ไอ้ดีแลน

ดวงตาสีดำสนิทของมาเฟียหน้าหยกเข้มขึ้น นึกถึงภาพที่เขาเคยตามจีบเพชรลดาที่คลับชั้นสูงที่เธอร้องเพลงอยู่ เขาชอบเธอเคยเสนอให้มาอยู่ด้วย แต่เธอปฏิเสธ นั่นเขาพอรับได้ แต่เธอกลับตอบรับการเป็นนางบำเรอให้กับไอ้ดีแลนคู่อริของเขา มันสร้างความเจ็บแค้นใจให้เขามาก ทั้งยังรู้สึกเสียหน้าอย่างรุนแรง

ในเมื่ออยากเป็นนางบำเรอนัก ก็ได้ เพชรลดา ฉันจะให้เธอเป็น แต่เธอต้องเป็นนางบำเรอของฉัน พอฉันเบื่อเมื่อไรจะส่งเธอกลับไปหามันเอง จางจิ้งเหวินคิดอย่างประชดตัวเอง