“คนเยอะมาก” น้ำเสียงตื่นเต้นของแคนดี้ที่เอ่ยออกมา ดวงตายังจับจ้องไปยังลานกิจกรรมกลางแจ้งขนาดใหญ่ของมหาลัยที่ตอนนี้มีเหลานักศึกษาปีหนึ่งจากทุกคณะมารวมตัวกันอยู่ที่นี่
“ตื่นเต้นจัง”
“ใช่ฉันก็ตื่นเต้นโซล” จินนี่และโซลยืนจับมือกัน ดวงตาของทั้งคู่ยังกวาดตามองไปยังเหล่านักศึกษาจำนวนมาก
“ไหนนักศึกษาแพทย์”
“ฉันจะฟ้องพี่ลี”เสียงทุ้มดัดเล็กของแคนดี้จงใจพูดออกมากระแนะกระแหนเพื่อนรักที่ยืนมองหาแต่หนุ่ม ๆ คณะแพทย์
“แกคงอยากตายมากสินะ!!” ใบหน้าจิ้มลิ้มหันขวับมามองหน้าเพื่อนของตัวเอง น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยเตือนเพื่อนรักที่พูดถึงผู้ชายผมแดงคนนั้น คนที่เธอเห็นหน้าก็รู้สึกหลอนยิ่งกว่าเห็นผี
“ฉันเพื่อนแกนะยัยโซล”
“แกไม่ควรพูดถึงผู้ชายคนนั้นจ๊ะ”
“อ้าว!!ก็พี่เขาจีบแกไม่ใช่เหรอ?”
“จีบเชี้ยอะไร? ทุกวันนี้เขาคือเจ้ากรรมนายเวรของฉันย่ะ” ถ้าใครบอกว่าผู้ชายคนนั้นจีบเธอ เธอค้านหัวชนฝาทันที การกระทำของผู้ชายคนน
