“เหนื่อยฉิบ!!”เสียงบ่นของมาวินดังขึ้น หลังจากที่พวกเขาเตะบอลกันเสร็จ ร่างสูงของลีเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ โซลที่กำลังนั่งเล่นมือถืออยู่เงียบ ๆ ดวงตากลมโตยังคงจ้องอยู่หน้าจอโดยไม่สนใจร่างสูงที่ชะโงกหน้าเข้าไปมองหน้าจอมือถือของเธอ
“คุยกับใคร?”มือหนาหยิบมือถือของโซลมาถือเอาไว้ ตาเรียวคมจ้องมองหน้าจอที่มีข้อความแชทมากมายที่รอการเปิดอ่านรวมไปถึงข้อความของบางคนที่ถูกเปิดอ่านแล้ว
“เฮ้ย!!เอาคืนมานะรุ่นพี่” ร่างบางอุทานเสียงดังด้วยความตกใจ เมื่อมือถือที่เธอกำลังจะกดพิมพ์ตอบกลับลอยหลุดมือไปในพริบตา
“ถาม?”
“ฉันจะคุยกับใครมันก็เรื่องของฉัน รุ่นพี่เกี่ยวอะไรด้วย”
“ทำไม ฉันจะไม่เกี่ยว ในเมื่อเธอได้ฉันแล้ว”
“ห๊ะ!! / ไอ้เชี้ย / กูหูฝาดไปใช่ไหม / ไอ้ลีเสียบริสุทธิ์ให้น้องโซลแล้ว / กูจะเป็นลม” ไม่เพียงแค่เสียงตกใจของโซลที่ดังขึ้น ยังมีกลุ่มเพื่อนของลีที่นั่งดื่มน้ำอยู่ข้างสนามถึงกับอุทานขึ้นพร้อมกัน
“เฮ้
