เจอกับกิเลนไฟ

1568 Words

[ Game Ready… Go! ] [ Start! ] ทันทีเมื่อถูกปล่อยตัว ภาพด้านหน้านอกประตูวังเริ่มเปลี่ยนจากภาพที่เป็นทิวทัศน์ทั่วไป กลายเป็นภาพคล้ายในเกม อาจจะเป็นแต่เพียงผินอินคนเดียวที่มองเห็นเป็นเช่นนั้น เพราะเท่าที่เหลือบมองคนเข้าแข่งคนอื่น ๆ ต่างยังคงวิ่งไปด้านหน้าโดยมิผิดสังเกต “ชิ... นางหน้าซาลาเปา เป็นลูกคนขายไข่ หน้ายังเหมือนไข่อีก แบบนี้นางคงมีหวังคอยขัดแข้งขัดขาไปตลอดทางแน่” เมื่อคิดถึงป้ายหยกที่ได้รับเป็นไอเทม ผินอินคล้ายรู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก เมื่อวิ่งออกมาได้ไม่นาน ปรากฏแถวขบวนม้าวิ่งประกบมาด้านข้าง นั่นคือเหล่าอาชาที่เกมมาสเตอร์ส่งมาเพื่อให้ผู้เข้าร่วมแข่งขันได้ใช้ “โอ้นั่น... ม้าเร็วนี่ หากมีม้าเร็วจะสามารถขึ้นไปถึงเชิงเขาได้ก่อนช่วงสาย” ผินอินวิ่งตามหลังบุตรสาวร้านขายไข่ ได้ยินที่นางพูดอย่างชัดเจน อีกทั้งผู้เข้าแข่งคนอื่น ๆ ก็เช่นเดียวกัน ทุกคนต่างพยายามเพื่อจะจับม้าให้ได้ ทว่าอาชาที่ถูกปล่อยออกมามีจำนวนจำกัด จึงทำให้มีหลายคนไม่มีม้าเร็วเป็นของตนเอง ในขณะที่กำลังเกิดเหตุตะลุมบอนเพื่อแย่งม้ากันอยู่นั้น บุตรสาวร้านขายไข่ที่ชื่อจุ้ยจวี้ได้ใช้ลิ่วล้ออีกสองนางของตนช่วยกันต้อนจับอาชาไว้ได้ตัวหนึ่ง นางรีบโผนขึ้นขี่หลังมัน แล้วควบออกไปอย่างไม่รีรอ “ข้าไปก่อนละกัน อย่างเจ้าแค่ม้ายังไม่มีขี่ คงถึงตีนเขาพลบค่ำโน้นล่ะ ตกรอบไปเสียเถิด!” “ชิ... นางอ้วนพีเยาะเย้ยจริงเชียว!” ผินอินเหลือบไปเห็นอาชาตัวหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ ท่วงท่าสง่างาม อีกทั้งดวงตาเป็นแสงประกายมรกต “นั่นต้องไม่ใช่อาชาทั่วไปแน่ แต่จะทำอย่างไรล่ะ จึงจะสามารถนำมันมาใช้งาน” มองไปข้างบั้นท้ายของมันเห็นรูปร่างคล้ายตราประทับบางอย่างเป็นรอยกดลึกลงไป รูปร่างของมันคล้ายรูปร่างหยกที่เป็นไอเทมติดตัว “ดีล่ะ ถ้าเช่นนั้น เราต้องหาทางเข้าใกล้มันให้ได้” ผินอินพยายามวิ่งฝ่าฝูงคนที่กำลังวิ่งไล่อาชาตัวนั้นเช่นกัน กระทั่งกระโจนขึ้นไปเกาะแผงคอหนาของมันไว้อย่างแน่นเหนียว “โธ่เว้ย! แรงดีจริง วิ่งช้า ๆ หน่อยได้ไหม” เธอคุยกับม้า ผินอินปลดไอเทมแรกออกมาใช้ คือหยกขาว ทว่ามันกลับไม่สามารถวางลงไปได้พอดีกับรอย “เฮ้ย ม้าตัวเดียวต้องใช้หยกสีไหนกันน่ะ สีขาวไม่ได้ งั้นลองสีเขียวก็แล้วกัน” ปรากฏว่าสีเขียวถูกกดวางลงไปได้อย่างพอดิบพอดี ผินอินกำแผงคอของมันแน่นเมื่อดวงตาของมันเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ายอาชาตัวอื่น ๆ “ควบไปเลย เจ้าม้าบ้าพลัง ไล่หลังนางลูกสาวร้านขายไข่ให้นำหน้าไปเลยนะ” เธอควบขี่และบังคับ เป็นดังใจคิดเพียงไม่กี่อึดใจอาชาที่ผินอินควบวิ่งควบขึ้นตีคู่กับอาชาของจุ้ยจวี้ จากนั้นควบทะยานกระทั่งนำหน้าไปจนถึงตีนเขา ผินอินลงจากหลังม้ารีบปีนป่ายขึ้นเขาไปก่อนผู้อื่น เมื่อมาถึงตะกร้าที่ใช้สำหรับเก็บดอกบัวหิมะแดงก็ผุดขึ้นกลางอากาศ “เยี่ยม เป็นเช่นนี้ค่อยยังชั่ว แต่ว่าเมื่อครู่ใช้หยกเขียวแล้ว ขากลับเราต้องใช้หยกสีอะไรล่ะ แล้วเจ้าม้าตัวนั้นก็ดันวิ่งหายไปเสียแล้วด้วย โธ่เอ๊ย! เจ้าม้าบ้า” ความคิดวุ่นวายเรื่องจะกลับลงจากเขายังไม่เท่าไหร่ ทันทีที่เริ่มคว้าตะกร้า ผินอินกลับต้องพบด่านแรกคือลิงมหาภัย จำนวนลิงมากมายในภูเขา ต่างคว้าเอาผลไม้ที่สุกคาต้น บ้างก็เป็นลูกดิบเขวี้ยงลงมาใส่ผู้เข้าแข่งขันทุกคนที่มาถึงเชิงเขา ไม่เว้นแม้แต่ตัวผินอินด้วย “โอ้โห! เล่นกันอย่างนี้เลยหรือ ด่านนี้เรียกด่านลิงมหาภัยหรือไง ลิงอะไรโหดนัก!” ผลัวะ... โดนไปเต็ม ๆ หน้าของคนข้าง ๆ คะแนนบนหัวของคนนั้นลดระดับลง พวกมันมีสกิลการควงผลไม้เหวี่ยงไปไกลได้ถึงสิบช่อง หากต้องการจะผ่านในช่วงที่มันเขวี้ยงผลไม้ ต้องกะจังหวะให้ดีเพื่อหลบให้พ้น ทักษะนี้ผินอินเคยฝึกสเต็ปขามาแล้วจากด่านแรก เพราะในเกมจับหมูต้องคอยหลบการขว้างปาผักเน่าของชาวบ้านมาก่อน เมื่อมาถึงยอดเขาอากาศที่เย็นยะเยือกทำให้แต่ละก้าวย่างค่อนข้างยากลำบาก ผินอินรีบกดหาปุ่มช่วยเหลือ เมื่อกดลงไปปรากฏรูปสัญลักษณ์ให้ต่อจิ๊กซอว์เป็นรูปเดียวกันให้ได้ “ขนาดหนาวจะตายยังต้องมานั่งต่อจิ๊กซอว์ เกมมาสเตอร์เกมนี้โหดเหลือเกิน ใจร้ายที่สุด” แม้จะเป็นในเกม แต่เธอก็หนาวจนปากสั่น เมื่อสามารถต่อจิ๊กวอว์จนครบ ปรากฏเสื้อคลุมหนังสัตว์หนาเพิ่มความอบอุ่น ผินอินรีบสวมแล้วเก็บดอกบัวหิมะแดงที่ผุดขึ้นเกลื่อนกลาดบนพื้น ในขณะที่ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ เพิ่งจะขึ้นมาถึง แต่ผินอินเก็บไปพร้อมกับเสียงเก็บคะแนนพิเศษเพิ่มเติมดังขึ้นมาบนสกอร์คะแนนด้านบนปรากฎตัวเลขตามจำนวน “เสียงเพราะจริงเชียว เวลาคะแนนขึ้น เก็บอีกเยอะ ๆ ถ้าเก็บเกินร้อยดอกได้จะเป็นไรไหมก็” หัวเราะอย่างภูมิใจ แถบตารางวัดค่าดีดตัวขึ้นครั้งละศูนย์จุดห้า เมื่อผินอินเก็บแล้วโยนใส่ตะกร้าด้านหลัง เพียงไม่นานก็เกือบครบร้อยดอก เห็นได้จากสกอร์บนศีรษะ พลันเสียงกรรโชกจากสัตว์ร้ายบางอย่างดังขึ้น โฮก... “นั่นเสียงอะไรน่ะ?” ที่แท้มันคือกิเลนไฟมอนสเตอร์ผู้เฝ้าสเตจนี้นั่นเอง “เกลียดจริงเชียว หนก่อนก็ปลาแปลงร่างเป็นมังกร หนก่อนโน้นก็สายฟ้า มีอะไรที่มันง่ายดายสำหรับคนอื่นบ้างไหมนะ” โฮก... เสียงคำรามของกิเลนไฟยังไม่น่ากลัวเท่าสะเก็ดไฟที่มันสะบัดออกมาจากปาก “ต้องทำอย่างไรถึงจะสู้กับมันได้นะ ดูว่ามันจะดุร้ายกว่าเจ้ามังกรที่เราถีบเหยื่อเข้าปากเสียอีก!” บนหน้าผากของเจ้ากิเลนปรากฏรูปร่างคล้ายไอเทมที่ได้รับ “หรือนั่น จะต้องพยายามหาหนทางเอาหยกที่มีไปวางบนนั้น แต่จะไปยังไงในเมื่อตัวมันลุกเป็นไฟขนาดนั้น น่ากลัว!” ฟรึบ... ผินอินตัดสินใจเรียกเกมมาสเตอร์ออกมา “กดปุ่มเอฟ” [ ท่านผู้เข้าแข่งขันไม่ทราบมีข้อสงสัยจุดใดคะ เชิญแจ้งไว้ในระบบ ] “จะต้องทำยังไง ถึงจะสามารถเข้าใกล้เจ้ากิเลนไฟนั่นได้” [ ข้อมูลของมอนสเตอร์ระดับห้าตัวนี้ อยู่ในคู่มือแล้ว โปรดอ่านอย่างถี่ถ้วน ] พูดจบเกมมาสเตอร์ก็หายวับไป “ปัดโธ่เว้ย! พึ่งพาอะไรไม่ได้เลยจริงเชียว เอาคู่มือออกมาอ่านเองก็ได้วะ” ผินอินต้องอ่านคู่มือไปพลาง หลบการโจมตีของกิเลนไฟไปพลาง กระทั่งเมื่อศึกษาข้อมูลจนครบ จึงปิดเล่มคู่มือลงพร้อมแยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “รู้แล้วว่าจะต้องจัดการกับมันด้วยวิธีไหน” ผินอินกดใช้ปุ่มตัวช่วย ซึ่งแม้รู้ดีว่าเมื่อเรียกออกมาใช้ จะต้องลดคะแนนพิเศษที่ทำมาได้ให้ลดลงไปเช่นกัน เมื่อกดลากต่อจิ๊กซอว์สำเร็จ ทำให้ได้พบกับปืนฉีดน้ำแรงดันสูง “มาเลยจะฉีดให้ไฟดับไปทั้งตัวเลยเชียว” เมื่อฉีดปืนแรงดันน้ำเข้าใส่เจ้ากิเลน ทำให้มันไร้ซึ่งไฟห่อหุ้มกาย เมื่อไร้ไฟกิเลนก็สิ้นฤทธิ์ จุ้ยจวี้ที่เคยหลบเอาตัวรอดเพราะไม่กล้าออกมาต่อสู้กับกิเลนไฟซึ่งหน้า เมื่อเห็นกิเลนไฟสิ้นฤทธิ์จึงรีบเก็บดอกบัวหิมะแดง อย่างไม่สนหน้าใคร “ช่างหน้าไม่อายนักเชียว ไม่กล้าปราบเจ้ากิเลนไฟ แต่กลับมาฉวยโอกาสตอนนี้ ยายหมูผี” “นั่นมันเรื่องของเจ้า เจ้าอยากโง่เอง” ผินอินเกลียดขี้หน้านาง นอกจากจะมีนิสัยเอาเปรียบผู้อื่น ยังชอบฉวยโอกาสและแทงคนข้างหลัง ผินอินเก็บจนครบตามจำนวน เสียงเตือนว่าครบแล้ว ทำสำเร็จ เธอรีบขึ้นขี่หลังของกิเลนไฟ ผินอินใช้ไอเทมที่เหลือคือหยกขาวแปะเข้าไปที่หน้าผาก ทว่ากลับไม่ได้ผลอีก “งั้นลองเป็นหยกแดงก็แล้วกัน” ทันทีที่สวมหยกแดงลงไปกิเลนไฟ มันกลับฟื้นคืนกำลัง เจ้าตัวใหญ่ยักษ์กระโจนทะยานเพียงสามครั้งก็นำพาผินอินกลับมาจนถึงประตูวังหลวง “ไชโย ทำสำเร็จแล้ว มาถึงเป็นคนแรกเลย” ผินอินยิ้มกริ่ม หน้าบานเป็นดอกทานตะวัน [ Stage Clear! ] ------------------ เป็นกำลังใจให้ หลิวอี๋เหวิน ด้วยนะคะ ฝากกดไลค์ กดแชร์ และให้หัวใจกันแบบรัว ๆ ด้วยนะ กราบรอบทิศ สาธุ ภารกิจนี้ เพื่อพิชิตอันดับหนึ่งของ #ดรีม #การประกวดนิยายภาษาไทยครั้งแรก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more