ผ่านด่านแล้ว ทำไมต้องหักคะแนน !
1338 Words
เมื่อกดปุ่มสีน้ำเงินปุ่มแรกที่เป็นรูปทัพพีและตะหลิวไขว้กัน ปรากฏเครื่องมือพร้อมอุปกรณ์ทำอาหารจัดเซตขึ้นมาบนโต๊ะ
“ทั้งกระทะไฟฟ้า เตาอบ หม้อนึ่ง รูปร่างเป็นแบบโบราณแต่กลับสามารถใช้โปรแกรมทันใจได้ ยอดเยี่ยมนัก!”
ผินอินถนัดที่สุดคือเมนูไข่ จึงจัดการด้วยเมนูแรกอย่างว่องไว
“นี่คือไข่ลวกจักรพรรดิ เสริมสร้างกำลังวังชา ใครมีบุตรยาก ขาดแคลนสมดุล สามารถทำอาหารชนิดนี้กินบำรุงได้ทุกเช้า รับรองลูกเต็มบ้าน หลานเต็มเมือง”
“จริงหรือเปล่า ถ้าจริงข้าขอซื้อไข่ของเจ้าหนึ่งตะกร้า”
“จัดไปเจ้าค่ะ”
ทันทีที่มีคนจ่ายเงิน เสียงกระพรวนและริบบิ้นระเบิดสนั่นขึ้นบนศีรษะของผินอิน มีคนจำนวนมากเดินเข้ามาซื้อไข่
เห็นเถ้าแก่เนี้ยร้านผ้ายืนมองด้วยสายตาไม่พอใจ ผินอินจึงต้องรีบประกาศเพื่อช่วยให้ร้านผ้าขายของดีขึ้น
“ไข่ของข้า เมื่อกินแล้วยังทำให้ผิวพรรณงดงาม ทรวดทรงเต่งตึง เหมาะกับเสื้อผ้าสีสันสดใสในร้าน หากผู้ใดต้องการเลือกซื้อแพรพรรณเพื่อเข้าร่วมเทศกาลโคม ก็สามารถเลือกซื้อได้ตามอัธยาศัย”
“ข้าซื้อแค่ไข่ของเจ้า ผ้าข้าไม่อยากได้”
“หากซื้อไข่ของข้าสิบตะกร้าขึ้นไป สามารถนำไปเป็นส่วนลด ในการซื้อเสื้อผ้าเนื้อดีของเถ้าแก่เนี้ยได้ สนใจหรือไม่?”
ผินอินยืนเต้นไปพร้อมกับสะบัดชุดเหมือนเหล่านางแบบบนแคทวอล์ก โชคดีที่มีความสูงและสัดส่วนดีเป็นทุนเดิม อีกทั้งยังมีความสดใสในวัยแรกรุ่น
“เอ้า เร่เข้ามา เร่เข้ามา ไข่ยาอายุวัฒนะ กินแล้วแข็งแรง มีบุตรหัวปีท้ายปี เร่เข้ามา”
สกิลแรก ปูพรมขายไข่ เสียงเพลงเข้าจังหวะครึกครื้น เรียกลูกค้าเดินเข้ามาพร้อมซื้อไข่ทุกคน คนละหนึ่งตะกร้า ด้วยสกิลแรกไข่ถูกขายอย่างต่อเนื่อง
สกอร์บนศีรษะดีดขึ้นอย่างต่อเนื่อง จำนวนเงินไต่ระดับขึ้นไม่หยุด ทำให้คะแนนเกือบเต็มระดับกลาง
“เร่เข้ามา เร่เข้ามา เจ้าค่ะ”
ร้านฝั่งตรงข้ามมีบุตรสาวหน้าตาบ้าน ๆ แต่ด้วยนิสัยเป็นคนค้าขาย เมื่อเห็นอีกฝ่ายขายดีกว่า จึงบังเกิดความริษยา
“หน้อยแน่ะ เจ้ากล้ามาขายตัดหน้าข้าเรอะ รู้หรือไม่ว่าที่นี่ถิ่นใคร”
“นั่นมันเรื่องของเจ้า ข้าจำเป็นต้องขาย ถ้าไม่ขาย ข้าตายแน่”
“อ้อ คำโกหกพกลมของแม่ค้า ย่อมหาได้เชื่อถือได้ งั้นวันนี้ข้าจะทำให้เจ้าขายไข่ไม่ได้แม้แต่ตะกร้าเดียว”
นางคือจุ้ยจวี๋ บุตรสาวพ่อค้าร้านเนื้อสัตว์ที่ใหญ่ที่สุดในตลาด นางเลียนแบบผินอิน นำโต๊ะมาวางบ้างแล้วขึ้นไปยืนบนโต๊ะ
“เร่เข้ามา เร่เข้ามา ไข่ไก่ร้านถังเนี้ย วันนี้เมื่อซื้อหนึ่งตะกร้า แถมไข่อีกสิบใบ เร่เข้ามา เร่เข้ามา”
“โอ้ นั่นร้านถังเนี้ยที่ไม่เคยลดราคาเลย กลับแถมไข่ให้ถึงสิบใบ พวกเราไปซื้อไข่ทางนั้นกันเถอะ”
“อ้าว แล้วกัน ท่านป้า ท่านลุง อย่าเพิ่งไปเจ้าค่ะ กลับมาก่อน”
ผินอินแหงนขึ้นมองสกอร์บนศีรษะ ทั้งที่ขายอีกเพียงไม่ถึงสามสิบตะกร้า ก็จะสามารถทำตามเงื่อนไขของสเตจนี้ได้แล้ว
“เมื่อเป็นแบบนี้ ข้าก็ต้องจัดการขั้นเด็ดขาด”
เหลืออีกสองปุ่มสุดท้าย ผินอินเลือกกดปุ่มกลั่นแกล้งก่อน ปุ่มกลั่นแกล้งคือสกิลการทำลายฝ่ายตรงข้าม ตามระบบสุ่ม ไม่ว่าจะเป็นทำให้ของสูญหาย หรือฟ้าผ่า ขึ้นอยู่กับระบบสุ่มว่าจะหมุนไปเจออะไร
“ปุ่มแรก พายุหิมะ”
เกิดพายุหิมะพัดพาเข้าใส่หน้าร้านของถังเนี้ย ภายในเวลาเพียงเสี้ยวอึดใจ ทั้งหน้าร้านและไข่ไก่ถูกแช่แข็งจนหมดสิ้น
“โธ่เอ๊ย ไข่ถูกน้ำแบบนั้นมันก็เน่าง่ายน่ะสิ พวกเรากลับไปซื้อไข่ที่ร้านของนางหนูคนนั้นดีกว่า!”
[ สกิลที่สอง เร่งความเร็ว ]
“สเตจนี้ต้องทำเวลากันหน่อย ถ้าขายหมดแล้ว คงได้โบนัสเพิ่มแน่”
กดปุ่มเร่งความเร็ว ลูกค้าทยอยเข้ามาซื้อของอย่างต่อเนื่อง อัตราการขายย่อมเพิ่มขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย อีกทั้งเมื่อกดปุ่มเร่งความเร็ว สกอร์ระดับคะแนนและค่าเงินที่ได้รับ ดังขึ้นไม่หยุด
“ดีมาก ๆ ขายเข้าไป ๆ เหลืออีกไม่ถึงสิบห้าตะกร้าแล้ว อีกเดี๋ยวคะแนนทะลุเป้าสเตจนี้คงพอจะทดแทนสเตจที่แล้วได้บ้างล่ะ”
ทันทีที่ตะกร้าสุดท้ายถูกขายออกไป บังเกิดลูกกระดิ่งทองคำขนาดใหญ่แตกออกกลางอากาศ พร้อมริบบิ้นและกระดาษหลากสีปลิวว่อน
[ Stage Clear ! ]
“ไชโย ไชโย สำเร็จแล้ว สามารถขายได้ทันเวลาด้วย เวลายังเหลืออีกตั้งเยอะ แบบนี้มีหวังได้คะแนนทดแทนสเตจก่อนแน่นอน”
แต่เมื่อรอลุ้นสกอร์หมุนตัวเลขดิจิตัลบนศีรษะ ตัวเลขกลับหยุดอยู่ที่ระดับเก้าสิบเจ็ด
ผินอินตกใจมาก อ้าปากค้างตกตะลึง เพราะนอกจากจะผิดคาด คะแนนไม่ถึงดังที่คาดยังมีสถานการณ์คล้ายสเตจที่แล้ว
“นี่มันอะไรกันน่ะ ขายไข่จนครบแล้ว แถมไม่ได้ทำนอกกติกาด้วย ทำไมคะแนนถึงไม่ขึ้นเต็มเล่า”
[ ผู้เข้าแข่งขัน ทำนอกเหนือกติกา ]
“นอกกติกายังไงกัน”
[ 1 ใช้ตัวช่วยอื่นนอกเหนือจากที่ทางเราจัดเตรียมไว้ให้ หัก 5 คะแนน ]
[ 2 ฝ่าฝืนกติกาในการชักจูงผู้อื่นโดยไม่อยู่ในข้อตกลง หัก 3 คะแนน ]
“ก็แค่ใช้ผ้าของร้านเถ้าเนี้ย อีกอย่างไข่ก็ขายได้ครบ แถมขายหมดก่อนเวลา แบบนี้ไม่มีโบนัสให้เลยหรือไงกัน”
[ จากสเตจที่แล้ว ถูกหัก 5 คะแนน เมื่อมาถึง สเตจล่าสุด ถูกหัก เพิ่ม 8 คะแนน จากการประเมิณรวมสถานการณ์ตอนนี้ ผู้เข้าร่วมแข่งขันทำผิดกติกา และคะแนนไม่ถึงตามเกณฑ์ ]
ผินอินหน้าจ๋อย เมื่อนึกถึงสมุดคู่มือที่ได้รับมา แต่ถ้าทำตามข้อกำหนดทั้งหมด จะสามารถเอาชนะอุปสรรคที่เกิดขึ้นในระหว่างแข่งขันได้อย่างไร
ท้องฟ้าโดยรอบเริ่มมืดลงเรื่อย ๆ ผินอินจำได้แม่นยำว่าบรรยากาศเช่นนี้ คือการเข้าสู่โหมดการเปลี่ยนสเตจ
“โธ่ นี่ต้องกลับไปเล่นเกมเพื่อแก้แต้มที่หายไปอีกแล้วงั้นเหรอ”
[ สเตจต่อไป คือสเตจเก็บแต้มที่ทำตกหล่น ]
“หา สเตจซ่อมสินะ!”
[ จงปาลูกดอกให้เข้าเป้าภายในเวลาสามสิบวินาที หากทำไม่ได้จะต้องกลับไปเริ่มเกมใหม่ ]
“ใครมันจะไปยอมกันเล่า เริ่มเลย”
ปรากฏตารางหมากรุกสลับสีมากมายเกิดขึ้นกลางอากาศ ก่อนประกอบเข้าด้วยกันกลายเป็นเป้าขนาดใหญ่ ก่อนแยกตัวออกมาเป็น ขนาดกลางนับสิบอัน
พวกมันแยกตัวพร้อมหมุนรอบกายผินอินเป็นวงกลม หมุนวนไปเรื่อยไม่หยุดอยู่กับที่
“หมุนแบบนี้ก็ตาลายกันพอดีน่ะสิ โอ้ย! จะเป็นลม”
[ ภายในสามสิบวินาที ต้องปาให้เข้าเป้าทั้งสอบสองเป้า เตรียมตัวนับถอยหลัง 3 2 1 Ready Go!! ]
ลูกดอกปรากฏขึ้นกลางอากาศทั้งหมดสิบสองดอก ผินอินเห็นเช่นนั้นถึงกับตาเหลือกด้วยความตกใจ
“นี่หมายความว่าจะปาพลาดไม่ได้เลยสินะ งั้นก็ต้องใช้ความแม่นส่วนตัวกันแล้ว”
เมื่อเป้าเริ่มหมุนเร็วขึ้น ผินอินวัดดวงด้วยการปาออกไปแบบไม่คิดชีวิต ในที่สุดเมื่อเป้าค่อย ๆ หมุนช้าลง จึงค่อยมองเห็นว่าตนเองปาเข้าไปในบริเวณเป้ากลางตรงจุดได้เพียงห้าดอกเท่านั้น
“โธ่เอ๊ย! แล้วกัน โดนแค่ห้าดอกแบบนี้แล้วมันจะไปรอดได้ยังไงเล่า”
[ Fail Stage!! ]
--------------------------------
สนุกไหมค่ะ
เป็นกำลังใจให้ หลิวอี๋เหวิน ด้วยนะคะ
ฝากกดไลค์ กดแชร์ และให้หัวใจกันแบบรัว ๆ ด้วยนะ
กราบรอบทิศ สาธุ ภารกิจนี้ เพื่อพิชิตอันดับหนึ่งของ #ดรีม
#การประกวดนิยายภาษาไทยครั้งแรก
- Writer
