คณิกาของกังเฉิน(อ่านฟรี)

บทที่ 8 ท่านพี่ของข้า

กังเฉินส่ายหน้าอย่างแปลกใจ เหตุใดจึงเป็นนางเพียงผู้เดียวที่ถูกแย่งชิงตัวไป? จากการสอบสวนคนทั้งหมดในหอแห่งนั้นพบว่านางมิได้ถูกคุมขังรวมผู้ที่ถูกจับตัวมา...หรือว่านางจะเป็นทาสที่ถูกขายตัวมาจริง? แต่ทาสระดับใดกันจึงจะมีผู้ส่งคนจำนวนมากมาชิงตัวไปเช่นนี้?

องครักษ์หนุ่มยังคงติดใจในทาสหญิงผู้นั้น แม้เขาพยายามจะหาข่าวนางจากคนรอบด้านก็ไม่พบแม้แต่เงา ชายชุดดำกลุ่มนั้นพอจะมีร่องรอยอยู่บ้างว่าพวกเขาคือคนของพรรควิหคเพลิงสำนักยุทธ์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังแถบชายแดนฝั่งตะวันตก

ซุนลี่มี่ถูกช่วยเหลือกลับมายังเมืองฉู่จิ้งด้วยความช่วยเหลือของในพรรคของท่านอา ทว่านางกลับนั่งเหม่อลอยอยู่บ่อยๆ เมื่อคิดถึงค่ำคืนแรกของนางกับบุรุษผู้นั้น ร่วมเดือนที่กลับมาอยู่ในคฤหาสน์แต่จิตใจกลับไม่เป็นสุข เรือนร่างแกร่งกำยำและใบหน้าคมคายที่เคยซุกซบบนตัวนางยังคอยวนเวียนอยู่ ซุนลี่มี่ตัดสินใจบอกความจริงให้กับญาติผู้พี่ของนางได้ทราบ

“ไอหยา! นี่เจ้ามี...กับบุรุษผู้นั้นไปแล้วหรือ?”

“จุ๊ๆ พี่อิงฮวา ท่านเสียงดังเช่นนี้ท่านพ่อท่านแม่ข้าได้ยินเข้าก็จบกันพอดี” ซุนลี่มี่กลัวนักหากคนในครอบครัวรู้เข้าต้องจับนางแต่งงานกับหลงจู๊เหมาเป็นแน่! ตอนที่นางถูกช่วยกลับมาได้ มีเรื่องซุบซิบมากมายเกี่ยวกับตัวนาง ชื่อเสียงเสียหายป่นปี้แต่เหล่าเหมาที่คอยดูแลร้านค้าใหญ่ๆ ให้ครอบครัวของนางกลับยินดีจะเป็นเจ้าบ่าวยอมแต่งงานล้างอายให้กับนาง แม้ท่านพ่อท่านแม่จะตกลงแต่ซุนลี่มี่กลับปฏิเสธหัวชนฝา

“ข้าอยากกลับไปหาเขาแต่ไม่กล้าเดินทางตามลำพัง ท่านช่วยข้าด้วยเถิด หากเป็นท่านพาข้าไปเมืองหลวงเรื่องนี้คงสำเร็จได้ไม่ยาก”

ซุนอิงฮวาคือหนึ่งในคนชุดดำที่บุกเข้าไปช่วยญาติผู้น้องในหอคณิกาเถื่อนนั่น! นางได้ประมือกับบุรุษที่น้องสาวกล่าวถึงและยังได้สู้กับชายหนุ่มอีกคนที่เหมือนจะเป็นคนดูต้นทางอยู่ด้านหน้าหอด้วย เพราะความที่รักและตามใจกันมาแต่เล็ก ซุนอิงฮวาจึงตกลงด้วยวิทยายุทธ์และความเจ้าเล่ห์ของนางท่านลุงและท่านป้าจึงไว้วางยอมให้ทั้งคู่เดินทางเข้าเมืองหลวง

“ก่อนอื่นเราต้องสืบให้แน่ชัดว่าบุรุษผู้นั้นมีฐานะเช่นใด? มีภรรยาและบุตรแล้วหรือไม่? ในเมื่อเจ้าปักใจกับเขาเช่นนี้ก็คงต้องรู้ให้ละเอียดสักหน่อย”

ซุนอิงฮวาพาญาติผู้น้องไปว่าจ้างสำนักข่าวนกกระจิบในการสืบเรื่อง หลังจากให้จิตรกรประจำสำนักข่าวคือคุณหนูชิงวาดภาพบุรุษที่ซุนลี่มี่ตามหาออกมาได้แล้ว จินวั่งซู่ก็หัวเราะร่า

“นี่มัน องครักษ์กังเฉินนี่! ไม่เห็นจะต้องสืบให้เหน็ดเหนื่อย มา มา ข้าจะเล่าเรื่องเขาให้เจ้าฟังทุกซอกทุกมุมเลยเทียว”

ซุนลี่มี่โล่งใจนักที่กังเฉินยังไม่แต่งงาน ในเรือนก็ไม่มีอนุภรรยาหรือแม้แต่หญิงคณิกา ทว่าเรื่องหนักใจก็ยังคงมีอยู่เพราะคุณชายจินบอกว่าคนผู้นี้มีสตรีแวดล้อมมากมาย ทั้งคณิกาที่งามล่มเมือง สตรีโสดผู้เร่าร้อนและหญิงหม้ายที่พร้อมจะทอดกายให้กับเขา ซุนลี่มี่สารภาพความจริงกับจินวั่งซู่และขอให้ช่วยเหลือให้เธอได้พบกับกังเฉินอีกครั้ง

“หากเจ้าคิดจะเข้าหาเขาตรงๆ ล่ะก็ ข้าเกรงว่าเขาอาจจะไม่ไยดีสักเท่าใด ในเมื่อเขาชื่นชอบหญิงคณิกา เจ้าก็สวมรอยไปเลยดีหรือไม่?”

ซุนลี่มี่อยากจะเป็นภรรยาของกังเฉินแต่ก็อย่างที่คุณชายจินกล่าว เรื่องของนางกับเขามิได้เริ่มต้นอย่างคนทั่วไป หากจู่ๆ นางจะเดินเข้าไปหาและขอให้เขารับนางเป็นภรรยาคงจะทำให้ชายหนุ่มอึดอัด ซุนลี่มี่ตัดสินใจทำตามที่จินวั่งซู่แนะนำ

เดือนกว่าแล้วที่กังเฉินไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับสตรีคนใด เมื่อกลับไปหออิงราตรีอีกครั้งเขากลับรู้สึกไม่อยากร่วมเตียงกับสาวงามที่ดาหน้าเข้ามาเสนอตัว ส่วนหญิงสาวที่อยู่นอกหอโคมเขียวที่เคยนัดพบ กังเฉินก็รู้สึกไม่อยากแตะต้องพวกนางอีกหรือจะว่าให้ถูกเจ้างูยักษ์ของเขาดูเหมือนไม่ยอมขันแข็งอย่างเคย

“เช่นนั้นข้าจะพาเจ้าไปหอเหลียนอวาก็แล้วกัน ที่นั่นเพิ่งเปิดใหม่งดงามโอ่อ่า นัยว่าคิดจะมาเป็นคู่แข่งของหออิงราตรี เจ้าไปลองสตรีหน้าใหม่บ้างอาจจะดีขึ้นก็ได้”

จงเหยียนไปกระซิบกระซาบเถ้าแก่เนี้ย นางจึงจัดให้กังเฉินเข้าห้องพิเศษ

“แม่นางน้อยผู้นี้เพิ่งรับแขกไปเพียงคนเดียว แต่นางไม่ชอบให้จุดเทียนสว่างไสวในห้อง ท่านต้องอยู่ในที่สลัวกับนางสักหน่อยถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศก็แล้วกันนะเจ้าคะ”

กังเฉินฟังแล้วก็คิดว่าน่าสนใจ ตัวเขาอาจจะชินกับสาวงามที่เคยร่วมรักมาก่อนก็ได้ ไม่ต้องเห็นหน้าก็ดีเหมือนกันเผื่อเจ้างูยักษ์ของเขาอาจจะตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง ชายหนุ่มเข้าไปในห้องที่เถ้าแก่เนี้ยว่า ในห้องนั้นมีแสงเทียนเล่มเล็กวอมแวมพอมองเห็นร่างของสตรีที่นั่งรออยู่บนเตียง เมื่อเขาเดินไปใกล้นางคลายเสื้อตัวนอกลงต่ำจนถึงบั้นเอว นางนั่งหันหลังให้กับเขาแล้วมองจากส่วนเว้าส่วนโค้งที่พอมองเห็น กังเฉินรู้สึกนางช่างดูน่ากินยิ่งนัก

“ท่านขึ้นมาบนเตียงเลยเจ้าค่ะ”

น้ำเสียงเล็กหวานใสนั้นทำเอาชายหนุ่มชะงักเท้า

‘อ่า...เสียงนี้ช่างคุ้นเสียจริง’

“เจ้าไม่ยอมหันหน้ามาข้าเลย หากข้าจะเข้าไปทางด้านหลังเจ้าจะยินดีหรือไม่?"

“คืนนี้ข้าเป็นของท่านแล้ว ท่านอยากทำอย่างไรก็ตามใจสิเจ้าคะ” น้ำเสียงเชิญชวนของนางทำให้แก่นกายที่อยู่ระหว่างต้นขาของเขาเริ่มเหยียดตรง

กังเฉินใจชื้นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าตนเองมิได้ความรู้สึกทางเพศตายด้านอย่างที่หวั่นใจ เขารีบถอดเสื้อตัวนอกและตัวในออกเหลือเพียงกางเกงขายาวด้านในขยับเข้าไปรั้งร่างอ้อนแอ้นนั้นเข้ามากอด กังเฉินสอดมือเข้าด้านหลังส่วนเอว ก้มหน้าลงประทับจูบที่หลังต้นคอของนาง

“เจ้าพูดอีกทีเถิด เสียงของเจ้าทำให้ข้าตื่นตัวยิ่งนัก สองเดือนมานี้ข้า ไม่อยากจะร่วมรักกับสตรีคนใดเลย แต่เสียงของเจ้าช่างกระตุ้นข้าได้ดีเหลือเกิน”

ซุนลี่มี่ได้ยินถึงกับใจพองโตแทบจะคับอก...นี่หมายความว่า ตั้งแต่เขาขึ้นเตียงกับนางครั้งนั้นแล้วก็ไม่อาจจะร่วมหลับนอนกับสตรีใดได้อีก

“คุณชาย...ข้ายินดีปรนนิบัติท่านนะเจ้าคะ”

***********************

*สำนักข่าวนกกระจิบ จากเรื่อง “เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย”

*คุณชายจินวั่งซู่ เป็นตัวละครที่ปรากฏในหลายเรื่องมากค่ะได้แก่ “ท่านอ๋องอย่าคิดหนี” “ท่านอ๋องเป็นของข้า” “ท่านหญิงจีจอมพลัง” “ฮองเฮาพันโฉม” และ”เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย” ว่าที่พระเอกเรื่องต่อไปนะคะ

*คุณหนูชิงหรือชิงหลาน นางเอกเรื่อง “เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย”