เซี่ยซือซือเห็นถานจ้าน ยืนมองชั้นวางตำราด้วยสายตาว่างเปล่า นางเดินไปยืนอยู่ด้านข้างกับเขา “พี่จ้านท่านเสียดายตำราหรือเจ้าคะ”
“เสียดายสิ เจ้าไม่รู้กว่าข้าจะซื้อตำราได้แต่ละเล่ม มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย แต่ว่า” ถานจ้านหันมาทางภรรยาตัวน้อยของเขา จับมือนางขึ้นมากุมเอาไว้ทั้งสองข้าง
“เอ่อ” นี่เป็นครั้งแรกที่ถานจ้านปฏิบัติต่อนาง เหมือนสามีภรรยากันจริง ๆ
“ชีวิตของเจ้าย่อมสำคัญกว่า หากข้ามัวแต่แบกตำราพวกนี้ ใครจะแบกเจ้ายามเจ้าเหนื่อยจนเดินไม่ไหว”
“ท่านพูดจาเลอะเทอะแล้ว ข้าไม่จำเป็นต้องให้ใครมาแบกเจ้าค่ะ” ข้ามีน้ำพุวิเศษ !
“ความจริงแล้วข้าแค่เสียดาย ข้าเพิ่งไปติดต่อสำนักศึกษา ไม่ทันไรอนาคตที่ฝันไว้ก็ดับวูบ ชีวิตข้าคงไม่มีวันได้ลืมตาอ้าปากเหมือนเช่นคนอื่นเขา”
เซี่ยซือซือเข้าใจในความคิดของเขาแล้ว ถานจ้านต้องการเข้าสอบจวี่เหริน เพื่อความก้าวหน้าของครอบครัว แต่กลับมีข่าวว่าจะเกิดสงครามขึ้น แผน
