บ้านสกุลเซี่ย
แม่เฒ่าเซี่ยกำลังแจกขนม ให้บ้านใหญ่กับบ้านรองคนละกล่อง นางเก็บไว้เองถึงสองกล่อง สะใภ้รองเห็นแล้วถึงกับชักสีหน้าเล็กน้อย
“เจ้ามีอันใดไม่พอใจ ก็พูดออกมาสะใภ้รอง” แต่ไม่ได้รอดพ้นสายตาของแม่สามีนางไปได้
“ท่านพี่ของข้าลำบากตรากตรำออกไปหาเสบียง ท่านแม่ควรมอบขนมให้บ้านรองเพิ่มนะเจ้าคะ”
“เอะอะก็จะเอาเพิ่ม เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร เจ้ารองยังไม่พูดอะไรสักคำ เหตุใดเจ้า..”
“ท่านพี่ !” นางจงรีบเข้าไปประคองสามี เขาทำท่าจะล้มลงไปบนพื้น ดีที่นางขยับตัวได้ทันท่วงที
“เจ้าใหญ่เจ้าเข้าไปดูน้องชายเจ้าก่อน เป็นอันใดไปแล้วนั่น” แม่เฒ่าเซี่ยสั่งลูกชายคนโต แต่มือของนางยังกอดกล่องขนมสองกล่องเอาไว้แน่น
“เจ้ารอง ๆ ๆ” เซี่ยฉางเรียกเท่าไรเขาก็ไม่ตื่น “เจ้าหลบก่อนน้องสะใภ้” เขารีบแบกน้องชายขึ้นหลัง พาเดินเข้าไปในห้องนอน นางจงกับลูกทั้งสองเดินตามหลังไปด้วยความเป็นห่วง
“เจ้ารองได้ยินข้าหรือไม่” เซ
